Πριν σχεδιάσουμε ένα μάθημα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λαμβάνουμε, αρχικά, υπόψη το προφίλ των μαθητών μας που θα ανταποκριθούν (υλικοτεχνική υποδομή της κάθε οικογένειας των μαθητών της τάξης) ώστε κάθε προσπάθεια και κάθε μέσο που θα επιλέξουμε να απευθύνεται σε όσο το δυνατό περισσότερους μαθητές.

Καθορίζουμε το Περιεχόμενο των ψηφιακών μαθημάτων σύμφωνα με τις οδηγίες του ΥΠΑΙΘ. Οι δραστηριότητες, επομένως, που αναθέτουμε στους μαθητές μας είναι:

• Δραστηριότητες εμπέδωσης της διδαγμένης ύλης (επαναλήψεις ενοτήτων, εξάσκηση των μαθητών σε ενότητες/κεφάλαια που συνάντησαν δυσκολίες, φύλλα εργασίας, απάντηση σε κουίζ, τεστ, λύση προβλημάτων, έρευνα στο διαδίκτυο).

• Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας (διαβάζουν βιβλία έντυπα και ηλεκτρονικά, παρουσιάζουν βιβλία και συγγραφείς, δημιουργούν το δικό τους βιβλίο)

• Δημιουργική γραφή (γράφω ιστορίες, τραγούδια, δημιουργώ κόμικ, κολλάζ, αφίσα).

Δημιουργούμε το υλικό μας, το οποίο θα μας φέρει σε επαφή με τους μαθητές μας αξιοποιώντας τα σχολικά εγχειρίδια, τα διαδραστικά ψηφιακά βιβλία και το υλικό του ψηφιακού σχολείου, εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, μαθησιακά αντικείμενα (ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ) κλπ.

Τέλος, επιλέγουμε τον τρόπο της εξ αποστάσεως διδασκαλία, χρησιμοποιώντας τις πλατφόρμες που προτείνονται από το ΥΠΑΙΘ (eclass, e-me, webex), λόγω της προσφερόμενης ασφάλειας προσωπικών δεδομένων. Σε περιπτώσεις μαθητών που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές και διαθέτουν π.χ. μόνο ένα κινητό τηλέφωνο, συνεχίζουμε να αξιοποιούμε μεθόδους και εργαλεία που μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαμε και μας είχαν φέρει κοντά στους μαθητές μας.

Ας μην ξεχνάμε, ότι η επικοινωνία του εκπαιδευτικού με τον μαθητή για την παροχή βοήθειας, καθοδήγησης, υποστήριξης και ενθάρρυνσης αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για την υλοποίηση αποτελεσματικών προγραμμάτων εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Όσο καλό και προσαρμοσμένο στον μαθητή και να είναι το εκπαιδευτικό υλικό, οι μαθητές χρειάζονται βοήθεια και καθοδήγηση από τον δάσκαλό τους. Η διασφάλιση τακτικής και αμοιβαίας επικοινωνίας έχει ιδιαίτερη σημασία αφού η ποιότητά της αντισταθμίζει την έλλειψη αμεσότητας και της διαπροσωπικής επαφής. Για την επικοινωνία χρησιμοποιούνται διάφορα μέσα όπως τηλέφωνο, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τηλεδιάσκεψη. Η τελευταία, δε, προσομοιάζει με την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία και καλό είναι να αξιοποιηθεί.

Ως κατακλείδα, θα έλεγα πως ό,τι προσπάθειες κάνουμε, ας μην τις δούμε μόνο με γνώμονα τις δυσκολίες που μας προκαλούν τη δεδομένη στιγμή, λόγω των ασφυκτικών χρονικών πιέσεων που δεχόμαστε. Η εμπειρία και οι ψηφιακές δεξιότητες που θα αποκτήσουμε θα μας μείνουν παρακαταθήκη και θα τις αξιοποιήσουμε στο μέλλον, σε περιπτώσεις που κλείνουν τα σχολεία π.χ. από χιόνια, σεισμό κλπ. ή για μαθητές μας που κάνουν κατ’ οίκον διδασκαλία ή αρρωσταίνουν. Γιατί όπως λέει και ο Π. Αναστασιάδης (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης) “… Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν έρχεται να αντικαταστήσει την πρόσωπο με πρόσωπο διδασκαλία, δεν έρχεται να αντικαταστήσει την τάξη, το παιχνίδι στο προαύλιο, τη μοναδική σχέση μαθητή-δασκάλου. Έρχεται να την εμπλουτίσει και να τη συμπληρώσει”.