Πολλές φορές τις τελευταίες μέρες επιστρέφω  νοερά στην τάξη και οι σκέψεις θολώνουν το μυαλό μου. Ένα ακόμη κεφάλαιο της ζωής μου κλείνει. Σαν χθες ξεκίνησε και όμως γρήγορα τελείωσε. Ταξιδεύω στα περασμένα και ψάχνω να βρω πώς ξεκίνησαν όλα. Πίσω από τα γεγονότα υπάρχουν άνθρωποι που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια.
Κεφαλαιώδη σημασία στην αγωγή και μόρφωση του ανθρώπου έχει η θέση και το έργο του δασκάλου. Ο δάσκαλος πάντοτε υπήρξε ο στυλοβάτης της πνευματικής και πολιτιστικής προόδου κάθε κοινωνίας και ο ακρογωνιαίος λίθος της προσωπικής ευτυχίας κάθε ανθρώπου. Ο Μέγας Αλέξανδρος εξέφρασε τη γνώμη αυτή όταν είπε ότι στους φυσικούς του γονείς οφείλει απλώς το ζειν ενώ στους δασκάλους του το ευ ζειν.
Ο δάσκαλος καλείται  να παίξει ένα πολύπλευρο ρόλο. Το ρόλο του «ειδικού», του «παιδαγωγού», του «κοινωνικού λειτουργού», του «οργανωτή των διαδικασιών της διδασκαλίας και της μάθησης», του «επιτηρητή», του «συμβούλου», του «ατόμου που αποτελεί πρότυπο», του «ατόμου που προσφέρει ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης στους μαθητές» καθώς και του ατόμου που μεταβάλλει την κοινωνία.
Δάσκαλος δεν είναι εκείνος που μαθαίνει στα παιδιά  τα σχολικά «γράμματα».
Θεωρώ ότι ο δάσκαλος έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει τους μαθητές να λάβουν την πρωτοβουλία να μάθουν, εξάπτει το ενδιαφέρον και εμπνέει τους μαθητές του πέρα και έξω από το μάθημα σε συνάφεια με τη ζωή, με αξίες και ιδανικά και που δεν λείπουν ποτέ από το μάθημά του.
Αντίθετα, ο εκπαιδευτικός απλώς ανταποκρίνεται στις συμβατικές του υποχρεώσεις, διαχειρίζεται την καθημερινότητα, συντηρεί και θρέφει μετριότητα. Περιορίζεται στην απλή μετάδοση εξωτερικών και επιδερμικών γνώσεων.
Πολλές φορές ο δάσκαλος, που επένδυσε μια ολάκερη ζωή στα όνειρα των μαθητών του, που έκανε πολυμέτωπο αγώνα αθόρυβα για να χτίσει ανθρώπους με ήθος και προσωπικότητα και για να υπερασπιστεί αρχές και αξίες,  παραμένει άγνωστος,  ενώ ο εκπαιδευτικός που αγωνίστηκε επίμονα και περίτεχνα για να χτίσει το είδωλό του, πασίγνωστος.
Δεν είναι μόνο ένας ο δάσκαλος που συναντάμε στη ζωή μας, αλλά πολλοί εκείνοι οι δάσκαλοι που μας καθορίζουν. Κανείς δεν έχει μόνο έναν, όπως ποτέ δε μαθαίνουμε μόνο από ένα σχολείο.
Γνώρισα δασκάλους αδιάφορους, αλλά ευτύχησα και να έχω δασκάλους ανθρώπους που σηψάδεψαν τη ζωή μου.
Θεωρώ την προσφώνηση «δάσκαλε» ως τον πιο τιμητικό τίτλο και πάντοτε την χρησιμοποιώ όταν αναφέρομαι σε αυτούς.
Ακολουθούσα πάντα με πίστη τα βήματα του δασκάλου μου, μέχρι που μια ημέρα τον έχασα. Αισθάνθηκα την απελπισία και σκέφτηκα ότι χάθηκα στα βήματά μου, αλλά όχι. Αντί της ακολουθίας των βημάτων του δασκάλου μου ακολουθούσα τις διδασκαλίες του και έτσι βρήκα τα βήματά μου και περπάτησα πάλι σύμφωνα με τα βήματα του δασκάλου μου, μαζί με το δάσκαλό μου.