Η λέξη “Απελπισία ” ετυμολογικά σχετίζεται με την λέξη “ελπίδα” και φανερώνει την έλλειψη κάθε ελπίδας.

Το συναίσθημα της απελπισίας καταπιέζει συχνά πολλούς ανθρώπους, ειδικά στη σημερινή δύσκολη εποχή. Είναι φυσιολογικό για κάθε άνθρωπο να νιώθει κατά καιρούς λυπημένος, στενοχωρημένος, απογοητευμένος και να έχει σκέψεις απελπισίας. Είναι αναπόφευκτο όλοι οι άνθρωποι να έρχονται κάποτε αντιμέτωποι με μια μεγάλη δυσκολία, που φαίνεται ότι δεν έχει λύση ούτε τέλος.Το στάδιο της οδύνης είναι το δυσκολότερο και διάφοροι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά.

Πολλοί συναισθάνονται τον πόνο τους αλλά δεν έχουν την δυνατότητα να τον εκφράσουν. Άλλοι νομίζουν ότι μόνο αν συγκρατήσουν τα συναισθήματά τους θα μπορέσουν να ζήσουν κανονικά, ενώ άλλοι χάνουν τη λογική τους και καταλαμβάνονται από απελπισία. Οι αρνητικές σκέψεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του, η ασταμάτητη αυστηρή αυτοκριτική και οι απαισιόδοξες προβλέψεις του για το μέλλον, επηρεάζουν την αντίληψη του για το πως πραγματικά είναι η δική του ζωή.

«Απαισιόδοξος είναι αυτός που ακόμα και όταν βρίσκεται ελεύθερος στον αέρα νιώθει περιτριγυρισμένος από κάγκελα»  (Walter Winchell)

Συχνά οι άνθρωποι με απελπισία, λόγω ενός συγκεκριμένου τρόπου σκέψης, ενώ έχουν πετύχει κάτι πολύ σημαντικό, στην ουσία το βιώνουν ως μια αποτυχία ή ένα πισωγύρισμα. Θεωρούν ένα εμπόδιο ή μια δυσκολία σαν μια προσωπική αποτυχία.

Η απαισιόδοξη αυτή προσέγγιση, τους κάνει να τα βλέπουν όλα μαύρα και ανέλπιδα. Έστω και εάν είναι επιτυχημένοι και έχουν αξιοζήλευτα αποτελέσματα στη ζωή, εντούτοις εγκλωβίζονται σε μια παγίδα αρνητικών σκέψεων που τους βασανίζει οδηγώντας τους στα αδιέξοδα της κατάθλιψης.

Οι σκέψεις μας έχουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της διάθεσής μας.

Η τάση στο να βλέπουμε περισσότερο την αρνητική μεριά των πραγμάτων παρά τα υπόλοιπα, μπορεί να φτάσει στο σημείο που να απομακρύνει κάθε χαρά από τη ζωή μας. Είναι όμως πολύ σημαντικό, ο καθένας από εμάς, να αναπτύξει τεχνικές αυτογνωσίας που θα του επιτρέπουν να ελέγχει τις σκέψεις του και κατά συνέπεια τη διάθεση του. Ένα τέτοιο επίτευγμα έχει πολλά να μας προσφέρει παράλληλα με την προστασία από την κατάθλιψη στα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο από αυτήν.

Η δύναμη της θετικής σκέψης πολλές φορές δεν μπορεί να φανεί δυνατή μπροστά σε μία έντονη αρνητικότητα. Η καταθλιπτική τάση παρεμβαίνει βιολογικά στην ικανότητα του εγκεφάλου, οπότε οποιαδήποτε θετική σκέψη εκείνη την στιγμή παραγκωνίζεται.

Η αναδιάταξη των προτεραιοτήτων μας, όμως, και η υπομονή συχνά μάς βοηθούν να ξεπεράσουμε καταστάσεις που φαίνονταν αξεπέραστες. Αν χάσουμε το κουράγιο και την αγωνιστικότητά μας, είναι σίγουρο ότι θα αποτύχουμε. Ο χρόνος και η επίμονη προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου που έχουμε θέσει στον εαυτό μας, συχνά μας ανταμείβουν και η απελπισία μας αποτελεί πια μια ανάμνηση.
«Βγαίνοντας από την αρνητικότητα μπαίνεις στην πραγματική εικόνα της ζωής, την ατομικά ρεαλιστική πλευρά της».