Σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου 1979, ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ένα από τα πιο σπουδαία βραβεία στον κόσμο. Τιμήθηκε με Νόμπελ γιατί μέσα από τα ποιήματά του κατάφερε να δείξει την ομορφιά και τη δύναμη της Ελλάδας, του φωτός, της θάλασσας και του ανθρώπου.
Ο Οδυσσέας Ελύτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη), γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρός αγαπούσε τα χρώματα, τη μουσική, τα νησιά και τη φύση. Εμπνεόταν από το γαλάζιο της θάλασσας, το άσπρο των σπιτιών, τον ήλιο και το φως του Αιγαίου. Όλα αυτά τα έκανε λέξεις, στίχους και εικόνες που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά.
Τα ποιήματά του είναι γεμάτα ελπίδα, καθαρότητα και πίστη στη ζωή. Πίστευε πως ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, μέσα στο σκοτάδι, υπάρχει πάντα ένα φως που μπορεί να μας οδηγήσει. Για τον Ελύτη, το φως δεν ήταν μόνο αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά και εκείνο που φωτίζει την ψυχή, την αγάπη και την ελευθερία.
Ο ποιητής έζησε και πολέμησε για την πατρίδα του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και αυτή η εμπειρία τον έκανε να πιστέψει ακόμη περισσότερο στην αξία της ειρήνης και της ανθρωπιάς. Μέσα από τους στίχους του ύμνησε την Ελλάδα του φωτός και της αξιοπρέπειας, μια Ελλάδα απλή, καθαρή και γεμάτη όνειρα.
Το έργο του Ελύτη έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει αγγίξει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο ίδιος πίστευε πως η ποίηση μπορεί να κάνει τον άνθρωπο πιο ευαίσθητο, πιο γενναίο και πιο ζωντανό.
🌿 Ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
«Ήλιος ο πρώτος» (σύντομη εκδοχή)
Ο ήλιος ο πρώτος, αδελφός μου,
γεννήθηκε απ’ τα κύματα.
Ξύπνησε τις πέτρες,
άναψε τα χρώματα του κόσμου.
Έπαιξε με τα δέντρα,
χάιδεψε τα νερά,
κι εγώ του είπα:
— Πάρε μαζί σου τη χαρά του κόσμου,
να την μοιράσεις στους ανθρώπους.
Κι εκείνος πήρε φως,
πήρε αγάπη και τραγούδι,
και τα σκόρπισε παντού,
πάνω απ’ τη γη,
μέσα στις καρδιές μας.
