ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

                          Εξήγηση του Δημοσίου χρέους με ευχάριστο τρόπο

                                αλλά και με απλά οικονομικά…..

Ευρώ

Κατά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Μαδρίτη το Δεκέμβριο του 1995, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν το όνομα του νέου νομίσματος: ευρώ. Πολλές προτάσεις απορρίφθηκαν λόγω των συσχετισμών τους με συγκεκριμένα κράτη. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τα εξής: «δουκάτο», «ecu», «φιορίνι», «φράγκο» ή η χρήση του προθέματος ευρώ – στα υπάρχοντα ονόματα νομισμάτων – «ευρωμάρκο», για παράδειγμα. Συμφωνήθηκε ότι το όνομα θα έπρεπε να είναι όμοιο σε όλες τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επίσης, το νόμισμα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα  σύμβολο. Όπως το όνομα, έτσι και  το σύμβολο θα  έπρεπε να συνδέεται σαφώς με την Ευρώπη, να είναι εύκολο στη γραφή και ελκυστικό. Οι αρμόδιοι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάρτισαν έναν κατάλογο με τριάντα επιλογές, οι οποίες στη συνέχεια μειώθηκαν σε δέκα και αποτέλεσαν αντικείμενο δημοσκόπησης.

Έμπνευση για το σύμβολο του ευρώ ήταν το ελληνικό γράμμα έψιλον, που συμβολίζει την κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το E είναι φυσικά και το πρώτο γράμμα της λέξης Ευρώπη. Οι δύο έντονες παράλληλες οριζόντιες γραμμές συμβολίζουν τη σταθερότητα του νομίσματος. Η επίσημη συντομογραφία του ευρώ, EUR, καταχωρήθηκε στο Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO).

Ευρώ και καθορισμός των ονομαστικών αξιών

• Το Τραπεζικό Σύστημα αποτελεί την καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος μιας χώρας. Σε αυτό εντάσσονται οργανισμοί που κατέχουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα σε αποταμιευτές και πιστούχους, εξασφαλίζοντας τον μετασχηματισμό της ρευστότητας. Το τραπεζικό σύστημα συμβάλλει στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας με την τόνωση της εγχώριας ζήτησης, την χρηματοδότηση δυναμικών κλάδων της οικονομίας και καινοτόμων επενδυτικών πρωτοβουλιών. Η αποτελεσματικότητα της συμβολής τους εξαρτάται από την ύπαρξη αξιόπιστου θεσμικού πλαισίου, το οποίο ρυθμίζει την λειτουργία της κοινωνίας σε οικονομικό επίπεδο και στηρίζει τις αναπτυξιακές διαδικασίες.
• Οι τράπεζες, που ονομάζονται και «πιστωτικά ιδρύματα» δέχονται καταθέσεις χρηματικών ποσών και ταυτόχρονα χορηγούν χρηματικά ποσά με τη μορφή δανείων.
• Οι καταθέσεις στις τράπεζες προέρχονται από ιδιώτες, ιδιωτικές επιχειρήσεις, δημόσιους οργανισμούς κ.λπ., και διακρίνονται σε καταθέσεις όψεως, καταθέσεις ταμιευτηρίου και προθεσμιακές καταθέσεις. Για να καλύψουν οι τράπεζες το κόστος λειτουργίας τους (μισθούς υπαλλήλων, ενοίκια, ηλεκτρικό ρεύμα, τόκους καταθέσεων κ.λπ.) και να έχουν κέρδος, χορηγούν δάνεια με μεγαλύτερο επιτόκιο από αυτό των καταθέσεων.
• Η χορήγηση δανείων γίνεται σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και στο κράτος.

Όπως, κάθε επιχείρηση, έτσι και μια τράπεζα έχει ως αντικειμενικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Όσο αυξάνονται τα δάνεια που χορηγεί, τόσο αυξάνονται οι τόκοι που εισπράττει και, επομένως, τα κέρδη της.

Συνεπώς, μεγιστοποίηση του κέρδους

θα σήμαινε, ουσιαστικά, μεγιστοποίηση των χρηματικών ποσών που χορηγεί η τράπεζα.