Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να βάψουμε αυγά με ευφάνταστο τρόπο…χρωματιστά αυγά με χαρτάκια γκοφρέ.
Το αποτέλεσμα; μοναδικό!
Γεμίσαμε τα καλαθάκια μας, φτιάξαμε τις πασχαλιάτικες κάρτες και έτοιμοι για το Πάσχα!!
9
Το χορευτικό σύνολο “Απανταχού” πλαισίωσε χορευτικά τις εκδηλώσεις της επετείου της 25ης Μαρτίου μαζί με τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου. Οι θερμές αντιδράσεις του κόσμου αλλά και η συμμετοχή του στο χορό ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να εισπράξουμε στην πρώτη επίσημη παρουσία του χορευτικού.
Στα Χελιδονίσματα δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τους Αστυνομικούς του νησιού. Έτσι, μας περίμενε και μας υποδέχθηκε ο αστυνόμος Α’ κ.Νίκος Αθανασάκης. Αφού του τραγουδήσαμε, μας κάλεσε να μας ξεναγήσει και να μας εξηγήσει τις διαδικασίες του διαβατηριακού ελέγχου. Οι μικροί μαθητές με μεγάλη περιέργεια έκαναν ερωτήσεις τις οποίες ο κ.Αθανασάκης απάντησε και εξήγησε στα παιδιά. Ευχαριστούμε για αυτή την ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Με τον πιο μελωδικό τρόπο γιόρτασαμε την έναρξη της Άνοιξης αλλά και την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, ενήλικες και παιδιά -συνήθως αμέσως μετά την περίοδο της Αποκριάς- την 1η ή την 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία), βγαίναν με μεγάλη χαρά να «φωνάξουν» ότι ήρθε η Άνοιξη, έφυγε ο κρύος και άκαρπος Χειμώνας! Η φύση, άρα η ζωή θα αναγεννηθεί. Και πώς το φωνάζανε; Τραγουδώντας κάλαντα!
Χελιδονίσματα…τα κάλαντα της άνοιξης!
Τα χελιδονίσματα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα, όπου τα παιδιά της σχολικής ηλικίας γυρνούν τα σπίτια κρατώντας ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδούν τον ερχομό της άνοιξης και την επιστροφή των χελιδονιών.
Το Δημοτικό Σχολείο Μεγίστης αναβίωσε το έθιμο και τραγούδησε την Τρίτη 21 Μαρτίου 2023 στους Λιμενικούς, στο Δήμαρχο και το Δημοτικό συμβούλιο, στους Αστυνομικούς και φυσικά στους γονείς των παιδιών και σε όσους βρέθηκαν στο δρόμο μας μοιράζοντας σελιδοδείκτη με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Με μεγάλη χαρά και πολύ ενθουσιασμό επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Καστελλόριζο.
Είδαμε απο κοντά πώς παράγεται το ηλεκτρικό ρεύμα με το οποιο τροφοδοτείται το νησι και καλύπτονται οι ανάγκες μας.
Επίσης, μάθαμε πώς αντιμετωπίζεται κάποιο περιβαλλοντικό ατύχημα και με ποιο τρόπο περιορίζεται η πετρελαιοκηλίδα.
Τέλος, μας έκαναν μια εντυπωσιακή επίδειξη του συστήματος πυρόσβεσης.
Αφού απολαύσαμε το κερασμα που μας προσέφεραν οι ευγενικοι εργάζομενοι του εργοστασίου και παιξαμε στην αυλή τους ευχαριστήσαμε καο τους αποχαιρετήσαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Κάθε 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί η είσοδος στα μουσεία να είναι δωρεάν στη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη, μιας και στις 6 Μαρτίου του 1994 η Μελίνα Μερκούρη έφυγε από τη ζωή. Επιπλέον, δεδομένου ότι η προσφορά της Μελίνας στον πολιτισμό ήταν απαράμιλλη, έχει ορισθεί αυτή η ημέρα από την UNESCO ως παγκόσμια μέρα πολιτισμού κατά την οποία απονέμεται το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» ως βραβείο πολιτιστικής προσφοράς.
Λίγες μέρες αργότερα προγραμματίστηκε η δική μας επίσκεψη στο μουσείο του νησιού με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας της Β’ Δημοτικού “Μες στο Μουσείο”. Οι μαθητές συμμετείχαν σε ενα εκπαιδευτικό πρόγραμμα σχεδιασμένο εξ ολοκλήρου από την εκπαιδευτικό ειδικά προσαρμοσμένο στις εκπαιδευτικές ανάγκες της τάξης επάνω στα εκθέματα του μουσείου με τίτλο “Από την αρχαία Μεγίστη…στο Κονάκι”. Μέσα από μια διαθεματική προσέγγιση οι μαθητές γνώρισαν τα γεωμετρικά μοτίβα στην λαϊκή τέχνη και στις παραδοσιακές φορεσιές, εξοικειώθηκαν με το χώρο του μουσείου, γνώρισαν τις λειτουργίες του διασκεδάζοντας και ένιωσαν οικεία μέσα σε αυτό.
Το πρώτο παιχνίδι ξεκίνησε πριν μπούμε στην αυλή του μουσείου. Ο κάθε μαθητής έλαβε μια κάρτα με ένα έκθεμα και έπρεπε να αναζητήσει το ζευγάρι της κάρτας σε ένα κυνήγι θησαυρού μέσα στον ισόγειο χώρο του μουσείου.
Έπειτα, σειρά είχε η αρχαία Λυκία. Ο κάθε μαθητης έλαβε ένα φυλλαδιάκι με το οποίο έπρεπε να εντοπίσει 5 εκθέματα και να γράψει τις λεζάντες τους.
Στην επόμενη αίθουσα μας περίμενε ένας ομαδικός διαγωνισμός…η ομάδα που θα κάνει πρώτη το παζλ και θα βρει το έκθεμα κερδίζει!
Στην επόμενη αίθουσα σειρά ειχε το παιχνίδι με τις διαφορές στην αναπαράσταση του σπιτιού του νησιού…ο ενθουσιασμός μεγάλος!
και τέλος…ποια ομάδα θα συναρμολογήσει το παζλ για να βρει το έκθεμα;
Φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, υφαντή ποδίά απο τη Θράκη και ώρα να φτιάξουμε τα δικα μας ρούχα με μοτίβα!
“Κυρία ήταν τέλειο το μουσείο!”
Θερμές ευχαριστίες στον κ.Τάσο Θεοδωράκη, οργανοποιό από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος εδώ και λίγο καιρό μας έχει χαρίσει μια κρητική λύρα! Ένα μουσικό όργανο θα έχει για σπίτι του το Δημοτικό Σχολείο Μεγίστης κι όλοι εμείς θα είμαστε εκεί για να το φροντίζουμε. Η χαρά μας μεγάλη! Όσα ευχαριστώ και να πούμε θα ναι λίγα.
Γνωρίσαμε την λύρα Κρήτης και εντοπίσαμε ομοιότητες και διαφορές από τη λύρα Θράκης. Φυσικά τις ακούσαμε και τραγουδήσαμε με τη συνοδεία τους.
Η ημέρα της γυναίκας στάθηκε για μας ή αφορμή να γνωρίσουμε δέκα σπουδαίες γυναίκες. Τις γνωρίσαμε, συζητήσαμε για τα πράγματα που τις έκαναν να ξεχωρίσουν κι έπειτα διαλέξαμε ο καθένας εκείνη που του κίνησε την περιέργεια. Έτσι, προέκυψε προσωποποιημένη μελέτη για το σπίτι. Ο κάθε μαθητής θα έχει για ορθογραφία κάτι από την ιστορία της γυναίκας που επέλεξε, καθώς και ανάγνωση.
Η Μαρί Κιουρί έλεγε πάντοτε: “Στη ζωή δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα, γιατί μπορούμε να τα καταλάβουμε όλα.”
“Χωρίς περιέργεια δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ουσιαστικό”, έλεγε η Αλεξάνδρα Νταβίντ-Νελ.
Το “Viva la Vida” (“Ζήτω η Zωή)” που έγραψε η Φρίντα Κάλο πάνω στον τελευταίο της πίνακα για να εξυμνήσει τη ζωή, παρ’ όλες τις δυσκολίες που είχε βιώσει, μας ενέπνευσε και το αποτυπώσαμε!
Η 7η Μαρτίου 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα. Είναι η μέρα που τα νησιά μας, τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας.
“Δεν έχουν μόνο τα παραμύθια κακό λύκο. Έχει έναν και το σχολείο μου.
Τη λένε Άγκνες και τριγυρίζει με την αγέλη της.
Για να βάλω ένα τέλος στις κοροϊδίες της και να βρω κι εγώ φίλους, έφτασα να γίνω κι εγώ… «λύκος».
Στο σχολείο, η Σάρλοτ ακούει λέξεις που κόβουν σαν δόντια κοφτερά, κι έτσι νιώθει έναν κόμπο που όλο μεγαλώνει. Θα βρει άραγε τρόπο να νικήσει τον φόβο και τον θυμό;
Ένα βιβλίο που προσεγγίζει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και αναδεικνύει τη δύναμη της φιλίας.”
Αφού προβληματιστήκαμε αρκετά ακούγοντας την αφήγηση https://www.youtube.com/watch?v=kpvRS6nOp0I&t=5s συζητήσαμε, εάν εντοπίζουμε κοινές συμπεριφορές με τους ήρωες της ιστορίας.
Έπειτα σειρά είχαν τα χέρια…
Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε… υπάρχουν τόσα που τα χέρια μπορούν να κάνουν…Τι κάνουν τα δικά σας χέρια;
Υπάρχουν χέρια… Χέρια σαν κι αυτά
Άκουσέ το από τους Locomondo
https://www.youtube.com/watch?v=IFnv9vxubYc
Χέρια σαν κι αυτά
Υπάρχουν χέρια που φυτεύουν ένα δέντρο
και άλλα χέρια που του βάζουνε φωτιά
υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά
Υπάρχουν χέρια που πατάνε την σκανδάλη
και άλλα χέρια που προσφέρουν γιατρειά
υπάρχουν χέρια που χτυπάνε χέρια αλύπητα σκληρά
ίσως μια μέρα συναντήσεις δύο χέρια σαν κι αυτά
Υπάρχουν χέρια που έχουν μάθει να σου δίνουν
και άλλα χέρια που ζητάνε μοναχά
υπάρχουν χέρια που τις νύχτες σε χαϊδεύουν στοργικά
σίγουρα θα `χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά
Υπάρχουν χέρια που απ’ το άδικο έχουν σφίξει
έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά
και μ’ άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν τη φωτιά
ίσως τα χέρια τα δικά μας να `ναι χέρια σαν κι αυτά
Βλέπω κι απόψε εδώ μέσα κάτι χέρια
χειροκροτάνε και μας δίνουνε χαρά
θα `θελα λίγο να σηκώσουμε τα χέρια μας ψηλά
να τραγουδήσουμε παρέα με δυο χέρια σαν κι αυτά
Και φυσικά…τα δικά μας χέρια <3
