Σε αυτό τον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το πολυτροπικό κείμενο της ομάδας Α΄:

ΤΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ;

Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι σημερινοί νέοι επηρεάζονται σημαντικά από τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν ανάλογα την ξεχωριστή προσωπικότητά τους. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιοι καλλιεργούν τα πρότυπα που δέχονται;

Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα παιδιά μας περνάνε καθημερινά άπειρες ώρες μπροστά από μία οθόνη. Είτε βλέπουν τηλεόραση, είτε χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή, η ουσία είναι μία: θαμπώνονται από την εικόνα. Την εικόνα των αστέρων του ποδοσφαίρου, των ηθοποιών και των τραγουδιστών. Αυτοί γίνονται τα πρότυπά τους, τα είδωλα στα οποία θέλουν να μοιάσουν. Στην πραγματικότητα, οι φιλόδοξοι έφηβοι, μαγεύονται από τη δόξα και το χρήμα των διασήμων. Για πολλούς, μάλιστα, η αναγνωρισιμότητα και ο υλικός πλούτος αποτελούν το μόνο όνειρο. Σε αυτές τις επιθυμίες συγκαταλέγεται κι ένας μεγάλος αριθμός νέων (κυρίως κοριτσιών) που δε διστάζουν να “ψωνιστούν”.  Με άλλα λόγια, η συνεχής επίδειξη των ταλέντων, η εμμονή με το χρήμα και τη διασημότητα, καθώς και η απότομη αλλαγή του χαρακτήρα, μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πότε το παιδί μας χρειάζεται να αποτοξινωθεί από την υπερέκθεσή του στο χώρο του θεάματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, ότι η πλειοψηφία των προτύπων που δέχονται οι νέοι έχουν αρνητικές συνήθειες, τις οποίες κινδυνεύουν να υιοθετήσουν και οι ίδιοι. Για παράδειγμα, πολλοί αστέρες αντιμετωπίζουν κατά καιρούς προβλήματα με ναρκωτικά, αλκοόλ, αλλά και ξέφρενα ξενύχτια. Έφηβοι που προέρχονται από ένα διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον και είναι ευάλωτοι σε επιρροές, συχνά πέφτουν θύματα τέτοιων εξαρτήσεων. Οι τοξικές ουσίες γίνονται η αγαπημένη τους ασχολία, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε σχολικές αποτυχίες, παράνομες πράξεις και τελικά δεν αργούν τα προβλήματα με την αστυνομία.

Για να είμαστε, όμως, ειλικρινείς πρέπει να δεχτούμε ότι τα αρνητικά πρότυπα, τα έχουμε δημιουργήσει εμείς οι μεγάλοι. Πιο συγκεκριμένα, η προηγούμενη γενιά (δηλαδή η δική μας) έχει επιτρέψει την επικράτηση μίας κοινωνίας γεμάτη αδικία. Πως μπορεί, λοιπόν, ένας νέος να σεβαστεί τη ζωή και τον πολιτισμό, όταν εμείς οι ίδιοι τον έχουμε μυήσει σε ένα κράτος με ψευτοπολιτικούς και διεφθαρμένους πολίτες; Όταν αφήνουμε την έλλειψη δικαιοσύνης και τους ξεδιάντροπους πολιτικούς να κυριαρχούν στη ζωή μας; Είναι αδύνατο το σημερινό δεκαπεντάχρονο παιδί μας να δεχτεί “απλόχερα” την φαύλη κοινωνία που του προσφέρουμε. Και αντί να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε όλους εκείνους που κατάφεραν να κλονίσουν τις αξίες: την αξία της ζωής, το σεβασμό, την πίστη στον άνθρωπο και τη δύναμη της ιστορίας. Εμείς είμαστε οι κύριοι υπαίτιοι της αδιαφορίας και της αντιδραστικότητας των εφήβων. Εμείς πρέπει να καθοδηγήσουμε τους ορμητικούς και ιδεαλιστές νέους. Να τους δείξουμε ότι η κατοχή και η ασέβεια δεν οδηγούν πουθενά. Να νοιαστούμε για το φιλικό περιβάλλον των παιδιών μας. Κάνουν παρέα με τα σωστά άτομα; Μήπως έχουν χάσει τον έλεγχο; Μήπως εμείς έχουμε χάσει τον έλεγχο; Πρέπει γρήγορα να πάρουμε δράση. Να δώσουμε στη νέα γενιά ό, τι της λείπει: παιδεία και ιδεώδη. Να της δώσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Αν και οφείλουμε, ως ενήλικες, να σταματήσουμε ό, τι κακό έχουμε αφήσει τόσα χρόνια ελεύθερο στην κοινωνία, δεν μπορούμε μόνοι μας να επιφέρουμε μεγάλες αλλαγές. Το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να επαναφέρει κι αυτό με τη σειρά του τη νεολαία πιο κοντά στις ανθρωπιστικές αξίες. Είναι αλήθεια ότι οι σημερινοί έφηβοι αγνοούν πολλά σημαντικά γεγονότα από την παλαιότερη, αλλά και πιο πρόσφατη, ιστορία. Αν το κάθε σχολείο, ο κάθε εκπαιδευτικός ενδιαφερθεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση, τότε τα παιδιά θα αναπτύξουν τις γνώσεις τους πάνω στον πολιτισμό, και στη συνέχεια θα αρχίσουν να σέβονται και να είναι αξιοπρεπείς. Με αυτόν τον τρόπο, η νεολαία θα αποβάλλει το κατοχικό της πνεύμα, θα πιστέψει ξανά στη ζωή και στα σωστά ιδανικά. Έτσι, οι φασιστικές ιδεολογίες και οι ακραίες πράξεις φανατισμού, που έχουν κάνει έντονη την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, θα μειωθούν δραστικά. Πώς; Μα, φυσικά, με όπλο την κριτική σκέψη και την επαρκή γνώση ιστορικών γεγονότων, κανείς δε θα μπορεί πια να τους ξεγελάσει.

Συμπεραίνοντας, η δύναμη που έχουμε ως οι “μεγάλοι” της κοινωνίας, είναι σε θέση να εξαλείψει τις αρνητικές επιρροές από τον χώρο του θεάματος και όχι μόνο. Με συλλογική δουλειά κι ενδιαφέρον, η κρίση αξιών θα ανήκει, σε λίγα χρόνια, στο παρελθόν.

Εφηβεία: Γιατί να τα περνάμε όλα αυτά;

Στις μέρες μας, όλοι μας έχουμε βιώσει καταστάσεις τις οποίες δύσκολα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Δίνουμε καθημερινή μάχη με το σχολείο, την οικογένεια, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό… Ποιά είναι, όμως, τα ακριβή προβλήματα που μας απασχολούν;

Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν ότι η ψυχολογία των νέων κατά τη διάρκεια της εφηβικής περιόδου είναι τόσο ιδιόρρυθμη, που ούτε οι γονείς δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τί μας συμβαίνει! Ίσως γι’ αυτό οι εντάσεις ανάμεσά μας να πληθαίνουν και να χειροτερεύουν. Πιο συγκεκριμένα, αρκετοί γονείς πιέζουν διαρκώς τα παιδιά τους να προβούν σε δραστηριότητες, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις δικές τους επιθυμίες. Για παράδειγμα, πόσο πια να χαρεί ένα δεκαπεντάχρονο, όταν το στέλνεις να μάθει γερμανικά, ιταλικά και να πρέπει κι από πάνω να ξεσκιστεί στο διάβασμα για το σχολείο και να κάνει σωστά την πιρουέτα στο μπαλέτο; Βέβαια, όσο και να προσπαθείς να εκφράσεις στους μεγάλους τη δυσφορία σου, εκείνοι το μόνο που θα κάνουν είναι να αρχίσουν το κήρυγμα: “βρισκόμαστε στην εποχή της πιστοποίησης”, “οι γνώσεις είναι απαραίτητες για ένα καλύτερο μέλλον”, μπλα-μπλα-μπλα. Το σάλιο σου χαλάς! Και, τελικά, τί γίνεται; Εσύ θυμώνεις ακόμα περισσότερο, ενώ οι γονείς σου αγανακτούν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είσαι, τουλάχιστον, “παιδί – θαύμα”. Πέρα από την πλάκα, συχνά είναι τα περιστατικά όπου παιδιά αποκτούν άγχος, υπερβολική κούραση, καθώς και αϋπνίες, μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν σε όλες τις υποχρεώσεις τους. Και σα να μην έφτανε αυτό, η κοινωνία, με δικαιολογία την οικονομική κρίση (λες κι αν δεν υπήρχε θα άλλαζαν τα πράγματα…) αδιαφορεί παντελώς για τη νεολαία σε όλους τους τομείς. Βλέπε, σοβαρές ελλείψεις στα σχολεία, μη επαρκείς υποδομές για παιχνίδι και διασκέδαση και η λίστα συνεχίζεται… Χαιρέτα μας τον πλάτανο δηλαδή!

Ποιος είπε ότι μόνο ο κόσμος των μεγάλων φαντάζει δυσβάσταχτος στα μάτια μας; Πιο “σύγχρονες” καταστάσεις μπορούν να γίνουν εξίσου επικίνδυνες και καταστροφικές. Λόγου χάρη, το διαδίκτυο, “Ίντερνετ” για μας τους Έλληνες… Κάθε φορά που γυρνάμε απ’ το σχολείο, αντί να πάμε να φάμε και να κάτσουμε με τους γονείς μας, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ανοίξουμε τον υπολογιστή. Σωστά; Είτε επειδή βιώνουμε οικογενειακές δυσκολίες, είτε επειδή αναζητούμε ηρεμία ή ακόμα επειδή είμαστε εθισμένοι, επιλέγουμε να βρούμε καταφύγιο σ’ έναν εικονικό κόσμο, ειλικρινά μαγικό! Είναι, όμως, τόσο υπέροχος, όσο φαίνεται; Όπως είπαμε, ο εθισμός είναι υπαρκτός, και μάλιστα απασχολεί μία μεγάλη μερίδα εφήβων. Η υπερβολική χρήση των κοινωνικών δικτύων (ναι, για το Facebook και το Twitter πρόκειται), το blogging (άπειρα ηλεκτρονικά ημερολόγια κατακλύζουν το διαδίκτυο), καθώς και οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με την ιντερνετιακή ζωή, φέρει κινδύνους. Τί εννοούμε; Μα, φυσικά, όλα αυτά που ξέρετε και σκέφτεστε, αλλά ποτέ δεν παίρνετε (κι εσείς, κι εμείς, κι όλοι μαζί) υπόψη! Δηλαδή, οι επαφές με αγνώστους και η ανάρτηση των προσωπικών μας δεδομένων(τηλέφωνο, διεύθυνση κ.λπ.) συχνά δεν μας βγαίνουν σε καλό! Παιδόφιλοι, ψυχικά διαταραγμένοι χαρακτήρες, κι όλος ο καλός ο κόσμος, παραμονεύει για να εκμεταλλευτεί “αθώα” δεκαπεντάχρονα, δεκαεξάχρονα ή και μικρότερα παιδάκια. Επιπλέον, αυτά τα “παιδάκια” πέφτουν θύματα υπερέκθεσης σε ακατάλληλο υλικό, όπως πορνογραφικές εικόνες, βίαια βίντεο, τα οποία “επιπλέουν” στην απέραντη θάλασσα του διαδικτύου. Ένα ακόμη “παγόβουνο” που συναντάμε είναι η έλλειψη αξιοπιστίας των πληροφοριών που βρίσκονται ον-λάιν, για να καταλαβαινόμαστε κιόλας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα όπου στη γνωστή σε όλους μας Wikipedia ο κάθε επισκέπτης μπορεί ανεξέλεγκτα να γράψει ό, τι βλακεία του κατέβει στο κεφάλι, με αποτέλεσμα όλοι εμείς να παραπλανιόμαστε και να μην μπορούμε να πιστοποιήσουμε την εγκυρότητα των πληροφοριών. Έ, ένα μικρό δείγμα για το πόσο προσεκτικοί και επιφυλακτικοί πρέπει να είμαστε με το διαδίκτυο. Λεπτομέρειες καλέ…

Μάστιγα της σύγχρονης εποχής είναι και η μάχη με τα κιλά, με άλλα λόγια οι διατροφικές διαταραχές. Σίγουρα, όλοι μας έχουμε ακουστά τη νευρική ανορεξία και την αδηφαγική διαταραχή, ή αλλιώς, τη βουλιμία. Ειδικά στη χώρα μας, τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σε αφθονία(πρόσφατη έρευνα έδειξε τουλάχιστον δύο εκατομμύρια κρούσματα σε εθνικό επίπεδο). Πολλά κοριτσάκια (ίσως κι εσύ ή η φίλη σου) επηρεάζονται από τους διάσημους καλλιτέχνες που βγαίνουν στην τηλεόραση και πλασάρουν την κορμάρα τους. Άμα δω τώρα τη Ζιζέλ, με την καλλίγραμμη σιλουέτα της, με μαγιό, ε, δε θα θελήσω να της μοιάσω; Πώς νομίζω ότι θα το πετύχω αυτό; Ο πιο διαδεδομένος τρόπος είναι η χρήση χαπιών ή ακόμα καλύτερα οι δίαιτες που βρίσκουμε μέσω του διαδικτύου. Οκ, εύκολο αυτό, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι η υγεία μας δε θα κλονιστεί. Το πιο πιθανό είναι να χάσουμε πολύ βάρος, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε μέχρι και στη νευρική ανορεξία. Κι όλα αυτά γιατί; Μα για να γίνουμε σαν ένα “ψεύτικο” μοντέλο και να χάσουμε τη φρεσκάδα και τη μοναδική προσωπικότητά μας. Άλλες περιπτώσεις διατροφικών παθήσεων, αφορούν την κατανάλωση υπερβολικών μερίδων φαγητού, λόγω της ιδιαίτερης ψυχολογίας των εφήβων. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, με το παράδειγμα της Ζιζέλ. “Μόδα” έχει καταντήσει άτομα με κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, να οδηγούνται στη βουλιμία, ώστε να ξεφύγουν από τη δυσάρεστη πραγματικότητα την οποία βιώνουν(συγκρούσεις με τους γονείς, προβλήματα που σχετίζονται με τη φιλία κ.λπ.). Το πρόβλημα δε σταματάει μόνο εκεί. Η παχυσαρκία είναι πολύ εύκολο να κάνει την εμφάνισή της και τότε όλα να αλλάξουν ριζικά. Καρδιαγγειακά νοσήματα, πίεση, χοληστερίνη, ζάχαρο, ατέλειωτες δίαιτες και πάει λέγοντας, αφού δύσκολα ξεμπλέκει κανείς με ένα τόσο σοβαρό ζήτημα υγείας. Σκούρα τα πράγματα, λοιπόν, και με το αδυνάτισμα και με τη λήψη θερμίδων! Ουφ!

Έχοντας αναφέρει ένα μικρό κεφάλαιο από την ταραχώδη ζωή των νέων, ας ελπίσουμε ότι… “εφηβεία είναι, θα περάσει!” και μόλις περάσει, όλα θα γίνουν και πάλι φυσιολογικά. Μέχρι τότε, κουράγιο, υπομονή και καλά μυαλά!