Μετά από μία μικρή βόλτα στην πόλη μας καταλήξαμε στο λιμάνι και βρήκαμε ένα μέλος του συλλόγου ερασιτεχνών αλιέων Ιεράπετρας και ρωτήσαμε κάποια πράγματα για την Χρυσή.

Για αρχή μας είπε ότι όσοι έχουν σκάφος επισκέπτονται το νησί 1-2 φορές την εβδομάδα, και ότι αυτό που τον εντυπωσιάζει, είναι κυρίως η φυσική ομορφιά όπως οι κέδροι και τα γαλάζια νερά. Έπειτα μας ενημέρωσε ότι στη δυτική πλευρά του νησιού, στο Μουρί, έχει βρεθεί μινωικός πολιτισμός και ότι η χρυσή ήταν μεγαλύτερο κέντρο παραγωγής πορφύρας από το Κουφονήσι.

Επίσης παλιότερα πηγαίναν οι βοσκοί τα ζώα τους το χειμώνα ενώ οι ψαράδες το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο.

Τέλος, την ημέρα εορτασμού του Αγίου Νικολάου μαζευόταν πολλοί ντόπιοι στην εκκλησία του νησιού, η οποία είναι πάνω από 100 χρόνων, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολη η προσέλευση του κόσμου την συγκεκριμένη ήμερα λόγω της κακοκαιρίας.