Στη Λευκάδα, οι νοικοκυραίοι των αμπελιών γέμιζαν καλάθια με διαλεχτά σταφύλια, τα σκέπαζαν με φύλλα, χαλούσαν μια λιθιά και τα έκρυβαν μέσα, ξανάφτιαχναν τη λιθιά, τοποθετώντας τις πέτρες πάλι στη σειρά και τα σταφύλια έμεναν κρυμμένα εκεί μέχρι τον
χειμώνα, σε μέρος που μόνο εκείνοι γνώριζαν, διατηρημένα στο φυσικό ψυγείο της φύσης.

«Η τροφή πρέπει να είναι το φάρμακο σου και αν χρειαστείς φάρμακο, πάρε το και από την τροφή»-Το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν. (Ιπποκράτης ο Κώος , 460 – 370 π.χ.).

• Μετά τη φύτευση, και για τα πρώτα 2-3 χρόνια της καλλιέργειας, το πότισμα του αμπελιού είναι απαραίτητο από την άνοιξη έως το φθινόπωρο, ώστε να παρέχεται στα κλήματα επαρκής εδαφική υγρασία. Το αμπέλι, είναι ανθεκτικό σαν φυτό στην ξηρασία, όμως η έλλειψη νερού επιδρά αρνητικά στην παραγωγή. Γενικά, οι απαιτήσεις σε νερό διαφοροποιούνται στα διάφορα στάδια ανάπτυξης. Συγκεκριμένα, αρχίζουν να αυξάνονται την περίοδο ανάπτυξης των βλαστών (χοντρικά την άνοιξη) και μεγιστοποιούνται στο στάδιο ανάπτυξης της ράγας (σταφύλι) περίπου Ιούνιο-Αύγουστο, ενώ έπειτα, από το στάδιο του γυαλίσματος μέχρι την πλήρη ωρίμανση, οι απαιτήσεις σε νερό μειώνονται.
• Ιδανικά, πρέπει να εγκαταστήσουμε ένα αυτόματο σύστημα άρδευσης, το οποίο ναι μεν στην αρχή μπορεί να φαίνεται κοστοβόρο, βοηθάει ωστόσο στην ορθολογική άρδευση, η οποία δίνει καλύτερη ανάπτυξη των φυτών και παραγωγή, ενώ μακροπρόθεσμα είναι ωφέλιμη τόσο για την τσέπη μας όσο και για το περιβάλλον.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Σε άλλο μύθο ο Στάφυλος ήταν βοσκός του βασιλέα της Αιτωλίας Οινέα. Καθώς έβοσκε τις κατσίκες του, παρατήρησε ότι μια από αυτές τρώγοντας συνέχεια ένα συγκεκριμένο καρπό πάχαινε περισσότερο από τις άλλες. Μάζεψε τότε αρκετούς και τους πρόσφερε στον βασιλιά του. Εκείνος παρασκεύασε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε “οίνο”, στον δε καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι). Σύμφωνα με τον Κλέαρχο τον Σολέα, ο πρώτος που ανακάλυψε την τέχνη της οινοποιίας ήταν ο Μάρωνας, ο γιος του Ευάνθη, τον οποίο τιμούσαν στη Μαρώνεια της Θράκης.

Στη Βόρεια Ελλάδα, ανοίγουν τα νέα κρασιά και  θάβουν στο αμπέλι τα ψίχουλα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, τα τσόφλια των πασχαλινών αυγών και τις στάχτες απ’ τις φωτιές της προπαραμονής των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα, χτυπούν τα πρεμνά με τα βάγια, κάνουν λιτανείες με περιφορά εικόνων, βάζουν διάφορα φυλαχτά στ’ αμπέλια και στα κελάρια.
Και η γιορτή δε σταματά εδώ αφού ο τρύγος κλείνει με την γιορτή των Καζανιών και την παραγωγή του τσίπουρου. Σε αντίθεση με την κούραση του τρύγου οι αμπελουργοί και οι παραγωγοί στα καζάνια χαλαρώνουν και απολαμβάνουν την παραγωγή.

Το αμπέλι κλαδεύεται από τα μέσα Φεβρουαρίου μέχρι τα μέσα Μαρτίου περίπου.
Το κλάδεμα του αμπελιού ξεκινάει από το δεύτερο χρόνο που το κλαδεύουμε χαμηλά για να αναπτυχθεί και για να του δώσουμε σχήμα. Από τον τρίτο το κλαδεύουμε πλέον συστηματικά στη μορφή που του έχουμε δώσει. Τα σκαλίσματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή του, όπως και η λίπανσή του στην καρποφορία του.

Φύτεψε κλήμα να φάνε τα παιδιά σου(Του Λαού).
Το αμπέλι είναι στα αλήθεια ευλογημένο αν αναλογιστεί κανείς πόσα προϊόντα παίρνουμε και φτιάχνουμε από αυτό:
Αμπελόφυλλα, αμπελοβλάσταρα, σταφύλια, σταφίδες, μούστο, πετιμέζι, κρασί, ξύδι, τσίπουρο, κονιάκ μέχρι και καθαρό οινόπνευμα. Μέχρι και τα κλαδιά που κλαδεύουμε τα χρησιμοποιούμε για το αρνί που ψήνουμε ή για προσάναμμα.

Να μην αναφερθώ στο λάδι που περιέχουν τα κουκούτσια των σταφυλιών (κυρίως των κόκκινων) αντικαρκινικές και αντιοξειδωτικές ικανότητες.

1. Η πιο κατάλληλη εποχή για να φυτέψουμε αμπέλι/κλήματα είναι από το τέλος του Χειμώνα έως και τις αρχές της Άνοιξης , όταν οι θερμοκρασίες έχουν ανέβει και οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη των νεαρών φυτών.
2. Το αμπέλι, αναπτύσσεται σε διάφορες τοποθεσίες, τόσο ορεινές όσο και πεδινές, απαιτεί ωστόσο ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, ενώ προτιμάει περιοχές με ζεστά, ξηρά καλοκαίρια.