Ο Μέγας Βασίλειος ήταν ένας από τους τρεις ιεράρχες, γεννήθηκε το 330 στην Νεοκαισαρεια του Ποντου. Σπούδασε ρητορική,φιλοσοφία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική,φιλολογία και φυσική στην Καισάρεια, στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Χειροτονηθηκε πρεσβύτερος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και το 370 διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο το μητροπολίτη Καισαρείας.
Ο ίδιος έγινε γνωστός κυρίως για την φιλανθρωπία του και γιατί φρόντιζε πάντα όσους είχαν την αναγκη του. Σύμφωνα με την παράδοση αμέσως μετα τα Χριστούγεννα ξεκινούσε πεζός με ένα ραβδί στο χέρι και έφερνε συμβολικά δώρα στους ανθρώπους. Δώρα ευλογιάς και καλής τύχης.
Από τον Μέγα Βασίλειο ξεκίνησε και η παράδοση της βασιλόπιτας της πρωτοχρονιάς. Όλα άρχισαν οταν ο Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε στην πόλη για να εισπράξει φόρους, οι κάτοικοι ζήτησαν τη βοήθεια του Μεγάλου Βασιλείου για να μην χασουν τα πολύτιμα αντικείμενα τους, αφού ήταν τα μονα που είχαν. Αφού συγκέντρωσαν και τα είδε ο Έπαρχος, ο Μέγας Βασίλειος τον έπεισε να μην τα πάρει.
Ενθουσιασμενοι οι κάτοικοι ευχαρίστησαν το Μέγα Βασίλειο που τους βοήθησε, ωστόσο τότε προέκυψε το ζήτημα της επιστροφής των αντικειμένων στους ιδιοκτήτες τους. Τότε για να μην υπάρχει διχόνοια και προστριβές τους διεταξε τους πιστους να φτιαξουν το απόγευμα του Σαββάτου πίτες και βάλουν μέσα σε κάθε μία από ένα αντικείμενο. Την επόμενη τους τις μοίρασε και,σαν απκ θαυμα,κάθε ένας βρήκε μέσα στην πίτα αυτο που ειχε προσφέρει.