Ο όρος επιπεδοτυπία αναφέρεται σε όλες εκείνες τις εκτυπωτικές μεθόδους, στις οποίες η πλάκα εκτύπωσης που χρησιμοποιείται δεν έχει εσοχές ή εξοχές, αλλά εκτυπούμενη και μη επιφάνεια βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Το μελάνι εκτύπωσης μεταφέρεται στα σημεία όπου υπάρχει θέμα στην εκτυπωτική πλάκα, ενώ εκεί όπου δεν υπάρχει θέμα, υπάρχει νερό. Η εκτύπωση επιτυγχάνεται χάρη στην ιδιότητα του νερού να απωθεί τη λιπαρή μελάνη. Επομένως η μελάνη συγκρατείται μόνο από τα σημεία, όπου υπάρχει θέμα.
Παράλληλα με τον όρο επιπεδοτυπία σήμερα χρησιμοποιείται και ο όρος λιθογραφία για να εκφράσει τις ίδιες τεχνικές εκτύπωσης. Ο όρος αυτός προέρχεται από την πρώτη επιπεδοτυπική τεχνική εκτύπωσης που χρησιμοποιήθηκε επειδή, τότε, η εκτυπωτική πλάκα ήταν λίθινη. Ωστόσο, χρησιμοποιείται ακόμη παρόλο που τις νεώτερες επιπεδοτυπικές τεχνικές εκτύπωσης, ο λίθος δεν αποτελεί πια, το μόνο υλικό για την κατασκευή των εκτυπωτικών πλακών.
Με βάση, λοιπόν, τις εξελίξεις στην επιπεδοτυπία και ανάλογα με τον τρόπο μεταφοράς του θέματος από την εκτυπωτική πλάκα στο προς εκτύπωση υπόστρωμα, η επιπεδοτυπία χωρίζεται σε: άμεση και έμμεση. Στην πρώτη, η πλάκα εκτύπωσης έρχεται σε άμεση επαφή με το υπόστρωμα. Στη δεύτερη περίπτωση, για τη μεταφορά του θέματος από την εκτυπωτική πλάκα στο υπόστρωμα παρεμβάλλεται μία ενδιάμεση επιφάνεια από καουτσούκ. Η ενδιάμεση αυτή επιφάνεια καουτσούκ αποτυπώνει το θέμα από την εκτυπωτική πλάκα και με τη βοήθεια πίεσης το μεταφέρει στο υπόστρωμα.
