Όπως υποστηρίζει ο James Paul Gee (2007),  η επίδραση που έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στην επιθετικότητα είναι μικρότερη από την τηλεόραση.

Στο βιβλίο του What video games have to teach us about learning and literacy,  (Palgrave Macmillan, 2007, σελ. 11) γράφει:

“καμία από τις τρέχουσες έρευνες ούτε και ελάχιστα δεν δείχνει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια οδηγούν σε βία στην πραγματική ζωή με οποιονδήποτε προβλέψιμο τρόπο. Όπως ξέρουν πολύ καλά πολλοί, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προτάθηκαν από συντηρητικούς πολιτικούς και υπουργούς σαν απόδειξη της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών τους πολιτικών, έχει υπάρξει σημαντική μείωση στο βίαιο έγκλημα, ακριβώς όταν εισήχθησαν τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, για παράδειγμα τα Mortal Kombat, Doom, και Quake. Αν το παίξιμο ηλεκτρονικών παιχνιδιών οδηγεί στατιστικά στην αύξηση της βίας, θα έπρεπε να βλέπαμε δραματική αύξηση στη βία χρόνο με το χρόνο. Αλλά δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Αντίθετα, κάποιοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στη βία: για παράδειγμα, ότι οι έφηβοι χρησιμοποιούν βίαια παιχνίδια σαν έναν τρόπο για να διαχειριστούν συναισθήματα θυμού ή σαν τρόπο για συναισθήματα έλλειψης ελέγχου.”