Στην προσομοίωση του simSchool ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του διδάσκοντα σε μία σχολική τάξη προσομοιωμένων μαθητών με διαφορετικά στοιχεία προσωπικότητας, συναισθηματική κατάσταση και μαθησιακές προτιμήσεις. Ο παίκτης (διδάσκων) πρέπει να επιλέξει τις κατάλληλες εργασίες προκειμένου να βοηθήσει τους μαθητές του να βελτιώσουν την σχολική τους επίδοση και συμπεριφορά. Μαθαίνει να «διαβάζει» τις ανάγκες των μαθητευόμενων και να αποφασίζει ποια καθήκοντα είναι κατάλληλα για συγκεκριμένες περιστάσεις, πόσο συχνά και πότε πρέπει να παρέμβει για να επαναφέρει στην τάξη κάποιον μαθητή ή ποια είναι τα πλαίσια των δυνατοτήτων ενός μαθητή.
Αρχικά επιλέγει ένα περιβάλλον διδασκαλίας με καθορισμό των δημογραφικών χαρακτηριστικών των μαθητών του (πόλη, κωμόπολη, επαρχία). Ο ίδιος μπορεί να δει στην οθόνη ενός υπολογιστή τα προφίλ και τις περιγραφές των μαθητών του που αναφέρονται στις ικανότητες ή τις αδυναμίες τους, όπως συνήθως μεταφέρονται από συναδέλφους ή καταγράφονται στα σχολεία. Τα μαθησιακά καθήκοντα (learning tasks) που θα επιλέξει ο παίκτης (διδάσκων) για τους μαθητές του θα πρέπει να ταιριάζουν στις μαθησιακές προτιμήσεις τους. Με το παιχνίδι προσομοίωσης οι παίκτες λοιπόν μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες αναγνώρισης μαθησιακών στυλ και προτιμήσεων από τη σχολική επίδοση και συμπεριφορά των μαθητών τους.
Η αρχική στάση των μαθητών στην τάξη είναι ενδεικτική του χαρακτήρα τους. Ποιοι μαθητές παρακολουθούν το μάθημα, ποιοι σηκώνουν χέρι για να συμμετάσχουν, ποιοι κοιτάνε έξω ή μιλάνε στον διπλανό τους; Κάνοντας κλικ πάνω σε κάποιον μαθητή ο παίκτης (διδάσκων) μπορεί να του απευθύνει μια ερώτηση, μια παρατήρηση ή μια εκτίμηση, αναπαραστώντας διαφορετικό κλίμα διαπροσωπικών σχέσεων. Τα μαθησιακά καθήκοντα που μπορεί να αναθέσει ο παίκτης στους μαθητές του διαφέρουν (ανάγνωση σε όλη την τάξη, ασκήσεις, εργασία) θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις δυνατότητές τους και να βρίσκονται εντός της ζώνης επικείμενης ανάπτυξης (Zone of Proximal Development), σύμφωνα με τον Vygotsky (1978, Mind and society: The development of higher psychological processes. Cambridge, MA: Harvard University Press), ώστε να μην είναι πολύ εύκολα και να βαριούνται ούτε και πολύ δύσκολα και να απελπίζονται. Γραφήματα της προόδου των μαθητών παρέχουν συνεχή ανατροφοδότηση για το αποτέλεσμα των επιλογών του παίκτη.
Στο τέλος του μαθήματος η προσομοίωση παράγει συνολική αξιολόγηση για κάθε μαθητή. Ο παίκτης (διδάσκων) μπορεί να επαναλάβει τις δραστηριότητες με την ίδια τάξη, ώστε να βελτιώσει τις επιλογές του και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα. Η προσομοίωση μπορεί να αξιολογήσει τις επιλεγόμενες στρατηγικές διδασκαλίας από τον παίκτη. Στηρίζεται σε γνωστές θεωρίες εκπαιδευτικής πρακτικής, συμπεριφοριστικά μοντέλα διδασκαλίας και σε ψυχολογικές θεωρίες διαπροσωπικών σχέσεων (π.χ μοντέλο των 5 παραγόντων των McCrue and Costa (1996), θεωρίες τύπων προσωπικότητας, θεωρία πολλαπλών ευφυϊών του Howard Gardner). Χρησιμοποιεί πραγματικά στατιστικά δεδομένα, αποτελέσματα εθνικών ερευνών στον εκπαιδευτικό χώρο και σε έρευνες γύρω από την προσωπικότητα και την συμπεριφορά.
πηγή: πηγή: Zibit, M., and D. Gibson. 2005. simSchool: The game of teaching. Innovate 1 (6). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=173΄
σύνδεσμος για το simSchool: κλικ εδώ
