Σύμφωνα με το άρθρο της Sarah Robbins-Bell (2008) “Higher Education as Virtual Conversation”, οι εικονικοί κόσμοι (virtual worlds) έχουν τα παρακάτω τέσσερα χαρακτηριστικά:

α) επιμονή, διατήρηση, διάρκεια (persistence): όταν ένας χρήστης αποσυνδεθεί από αυτούς, δεν παύουν να υπάρχουν, αλλά παραμένουν διαθέσιμοι στους άλλους χρήστες και σε ενδεχόμενες αλλαγές. Έτσι, όταν ο χρήστης επανασυνδεθεί, μπορεί να βρει αλλαγμένο το περιεχόμενό τους.

β) είναι πολυχρηστικοί (multiuser): στο περιβάλλον των εικονικών κόσμων μπορούν να εισέρχονται πλήθος χρηστών από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

γ) οι χρήστες αντιπροσωπεύονται από avatars: πρόκειται για ψηφιακό προσωπείο (persona) που επιλέγει ο χρήστης για να συμμετάσχει στους εικονικούς κόσμους. Ανθρωπόμορφα ή όχι τα άβαταρς κατευθύνονται από τους χρήστες και λειτουργούν ως πράκτορές τους (agents).

δ) εξυπηρετούνται από μια ευρεία περιοχή δικτύου και όχι απλώς από ένα τοπικό δίκτυο (wide area network).

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορούν να έχουν εκπαιδευτικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, η διάρκεια των εικονικών κόσμων επιτρέπει την πρόσβαση σε μαθησιακό περιεχόμενο και δραστηριότητες πέρα από τις ώρες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η ταυτόχρονη παρουσία χρηστών από όλο τον κόσμο επιτρέπει τον πλουραλισμό και την πολυφωνία στην πληροφόρηση και διαμορφώνει πολυπολιτισμική ταυτότητα και συνείδηση. Η χρήση avatars ως προέκταση του εαυτού ενός χρήστη επιτρέπει τον πειραματισμό στην παρουσίαση προσωπικότητας και συναισθημάτων και το παιχνίδι ρόλων. Τέλος, η παγκόσμια εμβέλεια του δικτύου των εικονικών κόσμων επιτρέπει την διαθεματικότητα σε ερευνητικά προγράμματα και τη συνεργασία απομακρυσμένων εκπαιδευτικών οργανισμών αλλά και μαθητών από διαφορετικές χώρες.

Πηγή: Sarah Robbins-Bell (2008) ” Higher Education as Virtual Conversation “, EDUCAUSE Review, vol. 43, no. 5 (September/October 2008).

Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο πατώντας  εδώ.