από το άρθρο: Sauv?, L., Renaud, L., Kaufman, D., & Marquis, J. S. (2007). Distinguishing between games and simulations: A systematic review. Educational Technology & Society, 10 (3), 247-256.
διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://www.ifets.info/journals/10_3/17.pdf
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο άρθρο η έννοια του ηλεκτρονικού παιχνιδιού περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία: παίκτης ή παίκτες, σύγκρουση-συνεργασία, κανόνες, προκαθορισμένοι στόχοι παιχνιδιού και τεχνητή φύση. Ένα ακόμα στοιχείο είναι ο παιδαγωγικός χαρακτήρας που έχουν τα εκπαιδευτικά κυρίως παιχνίδια. Ο παίκτης ή οι παίκτες βρίσκονται μπροστά σε δυσκολίες και καλούνται να πάρουν αποφάσεις και να συνεργαστούν για να εκπληρώσουν τον στόχο του παιχνιδιού. Ασφαλώς οι παίκτες λειτουργούν βάσει κανόνων, που προδιαγράφουν τις διαδικασίες (procedural rules), το πότε λήγει το παιχνίδι (game-over rules) καθώς και τις κυρώσεις για τους μη υπάκουους παίκτες (control rules). Το παιχνίδι αναφέρεται σε μια πλασματική πραγματικότητα, χωρίς τους γνωστούς περιορισμούς.
Ένα διδακτικό παιχνίδι, προσανατολισμένο στην παιδαγωγική του Εποικοδομητισμού, επιχειρεί να αναπτύξει δεξιότητες σκέψης (αφαιρετική σκέψη, ανάπτυξη στρατηγικών, επίλυση προβλημάτων, αναπαράσταση χώρου), κοινωνικής συμπεριφοράς και στάσεις. Πρέπει να προσφέρει άμεση ανατροφοδότηση, να διευκολύνει την αλληλεπίδραση, να επιτρέπει στο μαθητή να ελέγξει την μάθησή του, να συνεργαστεί με άλλους και να αναπτύξει θετικές στάσεις.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της γενιά των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (game generation) είναι η πολλαπλή επεξεργασία της πληροφορίας, η επιθυμία εξερεύνησης και πειραματισμού, η εύκολη μετάπτωση του ενδιαφέροντος και τα σύντομα διαστήματα προσοχής.
Οι προσομοιώσεις προσφέρουν μια ελεγχόμενη πραγματικότητα, στην οποία οι μαθητές μπορούν να πειραματιστούν αλλάζοντας τις συνισταμένες της και βλέποντας το αποτέλεσμα των παρεμβάσεών τους. Έτσι, η προσομοίωση είναι ένα δυναμικό μοντέλο ουσιαστικών στοιχείων της πραγματικότητας και επιτρέπει την τροποποίησή τους, αναπαράγοντας σε πραγματικό χρόνο τη συμπεριφορά ενός πραγματικού συστήματος. Δεν αναπαριστά όλα τα στοιχεία της πραγματικότητας, αλλά μόνο τα ουσιώδη ή αυτά που είναι χρήσιμα για τον σκοπό που προορίζεται. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι ακριβής και αξιόπιστη στα στοιχεία που προσομοιώνει.
Η προσομοίωση δεν περιέχει στοιχεία σύγκρουσης ή ανταγωνισμού, όπως συμβαίνει με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, και μπορεί να λειτουργεί και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση (π.χ. οι κινήσεις των πλανητών στο ηλιακό σύστημα).
