ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Όποιος από μόνος του, χωρίς να τον ωθεί κάποια ανάγκη, είναι δίκαιος, δεν θα είναι ποτέ του δυστυχής· μακάρι καμιά συμφορά να μην τον βρει. Όποιος, όμως, τολμά τ᾿ αντίθετα και κάνοντας αδικίες από παντού μαζεύει και αρπάζει με τη βία, όταν έρθει η ώρα θα τον ρημάξει το κακό όντας με σκισμένα πανιά και κατάρτι σπασμένο
ἐκ τῶνδ᾿ ἀνάγκας ἄτερ δίκαιος ὤν οὔκ ἄνολβος ἔσται· πανώλεθρος δ᾿ οὔποτ᾿ ἄν γένοιτο. τόν ἀντίτολμον δέ φαμι παρβάδαν ἄγοντα πολλά παντόφυρτ᾿ ἄνευ δίκας βιαίως ξύν χρόνῳ καθήσειν λαῖφος, ὅταν λάβῃ πόνος θραυομένας κεραίας

Να σέβεσαι το βωμό της δικαιοσύνης· ποτέ να μην τον ατιμάσεις για το κέρδος κλωτσώντας τον με άθεο πόδι, γιατί θα επέλθει η τιμωρία. Σε περιμένει το τέλος που η μοίρα σου γράφει
βωμόν ἔδεσαι δίκας· μηδέ νιν κέρδος ἰδών ἀθέῳ ποδί λάξ ἀτίσῃς, ποινά γάρ ἐπέσται. κύριον μένει τέλος

γελά ο θεός για τον άνομο άντρα[…]κι ο πλούτος που μάζευε συνέχεια πριν, χτυπώντας στο βράχο της δικαιοσύνης, χάνεται, ενώ και ο ίδιος πάει άκλαυτος
γελᾷ δέ δαίμων ἐπ ᾿ ἀνδρί θερμῷ[…]δι ᾿ αἰῶνος δέ τόν πρίν ὄλβον ἔρματι προσβαλών δίκας ὤλετ᾿ ἄκλαυστος, ἆστος

Είναι καλό να υπάρχει ο φόβος και πρέπει να στέκει επόπτης μέσα στο μυαλό των ανθρώπων. Συμφέρει ο σωφρονισμός από στεναγμό. Ποιος άνθρωπος ή ποια πολιτεία θα σέβεται τη Δίκη, αν δεν υπάρχει στις καρδιές ο φόβος;
ἔσθ᾿ ὅπου τό δεινόν εὖ καί φρενῶν ἐπίσκοπον δεῖ μένειν καθήμενον· ξυμφέρει σωφρονεῖν ὑπό στένει. τίς δέ μηδέν ἐν φάει καρδίας ἀνήρ τρέμων ἤ πόλις βροτῶν ὁμοίως ἔτ᾿ ἄν σέβειν δίκας;

Η Δίκη μέσα στα καπνισμένα φτωχόσπιτα φεγγοβολά, και ανταμείβει την τίμια ζωή. Απομακρύνεται από τα παλάτια των πλουσίων που τα γέμισαν άνομα χέρια με χρυσό, και πηγαίνει στ᾿ άσπιλα φτωχόσπιτα, αδιαφορώντας για την παραφουσκωμένη από τα λόγια ψεύτικη δύναμη του πλούτου· κι όλα τα οδηγεί σ᾿ ένα τέλος
Δίκα δέ λάμπει μέν ἐν δυσκάπνοις δώμασιν, τόν τ᾿ ἐναίσιμον τίει βίον. τά χρυσόπαστα δ᾿ ἔδεθλα σύν πίνῳ χερῶν παλιντρόποις ὄμμασι λιποῦσ᾿, ὅσια προσέβατο δύναμιν οὐ σέβουσα πλοῦτου παράσημον αἴνῳ· πᾶν δ᾿ ἐπί τέρμα νωμᾷ

η τύχη δίνει καλά παιδιά στα δίκαια σπίτια
οἴκων γάρ εὐθυδίκων καλλίπαις πότμος ἀεί

όταν έρθει η ώρα, οι Ερινύες, μ᾿ ένα γύρισμα της τύχης, αφανίζουν αυτόν που ζει ευτυχισμένος κάνοντας αδικίες, κι αν πέσει σε τέτοια συμφορά, δε σώζεται με τίποτα
κελαιναί δ᾿ Ἐρινύες χρόνῳ τυχηρόν ὄντ᾿ ἄνευ δίκας παλιντυχεῖ τριβᾷ βίου τιθεῖσ᾿ ἀμαυρόν, ἐν δ᾿ ἀίστοις τελέθοντος οὔτις ἀλκά

είναι ξεκάθαρο πως η τόλμη φέρνει την καταστροφή σ᾿ εκείνους που με πολεμοχαρή διάθεση επιζητούν τα πλούτη και όχι το δίκαιο, και γεμίζουν τα σπίτια τους με περισσότερο πλούτο απ᾿ ότι πρέπει. Να μη πέσουν συμφορές σ᾿ εκείνον που με σύνεση ικανοποιείται με τα λίγα. Γιατί δεν υπάρχει κάστρο να σώσει τον άνθρωπο που κλωτσά το δίκαιο για να γεμίσει με πλούτο
πέφανται δ᾿ ἐγγονοῦσα τόλμη τῶν Ἄρη πνεόντων μεῖζον ἤ δικαίως, φλεόντων δωμάτων ὑπέρφευ ὑπέρ τό βέλτιστον. ἔστω δ᾿ ἀπήμαντον, ὥστ᾿ ἀπαρκεῖν εὖ πραπίδων λαχόντι. οὐ γάρ ἔστιν ἔπαλξις πλούτου πρός κόρον ἀνδρί λακτίσαντι μέγαν Δίκας βωμόν εἰς ἀφάνειαν

κανείς άνθρωους που διαπράττει αδικίες δε γλιτώνει από την τιμωρία
οὐδείς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει

αλλά το δίκαιο είναι πιο πάνω κι από τους σοφούς
ἀλλ᾿ εἰ δίκαια, τῶν σοφῶν κρείσσω τάδε

αόρατη και βουβή σε βλέπει η Δίκη, όταν κοιμάσαι και όταν βαδίζεις και όταν κάθεσαι· σ᾿ ακολουθεί παντού και πριν και τώρα
ὁρᾷ Δίκη σ᾿ ἄναυδος οὐ ὁρωμένη εὔδοντα καί στείχοντα καί καθήμενον· ἑξῆς δ᾿ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ᾿ ὕστερον

γιατί όπου είναι μαζί δύναμη και δικαιοσύνη, ποιο ζευγάρι αλήθεια μπορείς να βρεις δυνατότερο απ᾿ αυτό;
ὅπου γάρ ἰσχύς συζυγοῦσι καί δίκη, ποία ξυνωρίς τῆσδε καρτερωτέρα;

Ο καλός άντρας πρέπει πάντοτε να υπηρετεί το δίκαιο και να συμπεριφέρεται με σκληρότητα στους κακούς
ἐσθλοῦ γάρ ἀνδρός τῇ δίκῃ θ᾿ ὑπηρετεῖν καί τούς κακούς δρᾶν πανταχοῦ κακῶς ἀεί

Κανείς ποτέ δεν ευτύχησε κάνοντας αδικίες, στο δίκαιο βρίσκεται η σωτηρία
οὐδείς ποτ᾿ εὐτύχησεν ἔκδικος γεγώς, ἐν τῷ δικαίῳ δ᾿ ἐλπίδες σωτηρίας