Φέτος, κλείνω 25 χρόνια Τεχνολόγος.

Κάθε μεταρρύθμιση και μια αγωνία αν επιβιώσει το μάθημά μας. Η Τεχνολογία δυστυχώς ή ευτυχώς είναι κάτι που εξελίσσεται διαρκώς, δεν είναι φιλολογικό μάθημα, ούτε καν μάθημα. Μια μέθοδος που μαθαίνουμε τα παιδιά να είναι, να γίνουν μεθοδικά. Δυστυχώς τους μαθαίνουμε να γίνουν οδηγοί της ζωής χωρίς να μπουν ποτέ σε αυτοκίνητο, έλλειψη εργαστηρίου με προδιαγραφές υπουργείου όπως είναι και το εργαστήριο Πληροφορικής. Μεγάλο πλεονέκτημα του κλάδου ΠΕ86.

Πέρασαν λοιπόν 25 χρόνια, γράφτηκαν κάποια βιβλία για την Α τάξη (απαράδεκτο και μόνο που στηρίζεται σε υποτιθέμενο εργαστήριο), της Β γυμνασίου πολύ καλό που με κάποιες παρατηρήσεις – βελτιώσεις γίνεται και καλύτερο και τέλος η Γ γυμνασίου γυμνή ακόμη παρότι προϋπήρχε το μάθημα και στο λύκειο. Το τελευταίο και το σημαντικότερο η έλλειψη πανεπιστημιακής σχολής που να υποστηρίζει το μάθημα.

Δυστυχώς οι αγωνίες θα συνεχίζονται και το τέλος εποχής της δικής μας Τεχνολογίας στο γυμνάσιο δεν θα αργήσει. Η ρομποτική, τα stem θεωρούνται πλέον κι από την κοινωνία – γονείς – συλλόγους πιο μοδάτα. Δυστυχώς τα συμφέροντα και τα οικονομικά μοντέλα, πλέον, εξοστρακίζουν τις κλασσικές παιδαγωγικές αντιλήψεις μας.

Εύχομαι να συνεχιστούν οι αγωνίες μου και για άλλα 25 χρόνια αλλά φοβάμαι ότι ο καιρός γαρ εγγύς.

Ευχαριστώ.

Α. Γεωργίου ΠΕ 83.03