Συμμετοχή του Αβερώφειου Γυμνασίου στο πρόγραμμα Οδυσσέας 2024 με τους μαθητές της πρώτης Γυμνάσιου.
Αλεξάνδρεια Αιγύπτου
Προκειμένου οι γονείς/κηδεμόνες των μαθητών να ενημερωθούν για την πρόοδο των παιδιών τους, παρακαλούμε να συμβουλευτείτε το παρακάτω έγγραφο για τις ώρες τις οποίες θα είναι διαθέσιμος ο κάθε εκπαιδευτικός για ενημέρωση με επίσκεψη στο σχολείο ή τηλεφωνικά.
“Τιμή σε εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες!
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα”
Με την δοξολογία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού που γέμισε από τους νέους της Ελληνικής Παροικίας Αλεξάνδρειας , μαθητές του Αφερωφείου Γυμνασίου Λυκείου, Τοσίτσαιου Δημοτικού σχολείου και του Σώματος Προσκόπων Αλεξάνδρειας έκλεισε ο εορταστικός κύκλος της επετείου του “ΟΧΙ”, 28ης Οκτωβρίου.
Ακολουθήσε κατάθεση Στεφάνων στα δυο Μνημεία στον Ιερό Ναό και στο 2ο Νεκροταφείο Αλεξάνδρειας,
Σας καλωσορίζουμε στη σχολική μας γιορτή.
Μια γιορτή αφιερωμένη στην Ελευθερία, στην Αξιοπρέπεια, στον Ηρωισμό και στο Θαύμα που έζησε και έπραξε ένας λαός για τον οποίο είμαστε πολύ περήφανοι!
Σήμερα, 27 Οκτωβρίου, γιορτάζουμε και τιμούμε την ελληνική σημαία. Αύριο, 28 Οκτωβρίου, θυμόμαστε και τιμούμε το Έπος του 1940.
Θα ξεκινήσουμε με το μήνυμα της Μήνυμα της υφυπουργού Παιδείας Ζέττας Μ. Μακρή για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Ο εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου είναι η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της βαθιάς αλληλεπίδρασης της ιστορίας μας με το σήμερα, την κοινωνία, τους πολίτες, τη νέα γενιά, το αύριο.
Μια πορεία και μια σχέση που περνά μέσα από την εκπαίδευση και τη σχολική ζωή, ενηλικιώνεται, ωριμάζει και ασκεί, καθημερινά, την καταλυτική επιρροή της στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του λαού μας, στις αξίες του έθνους μας, στην ενδυνάμωση της ιστορικής συνείδησης, συνέχειας και συνοχής.
Η σχολική γιορτή, η μαθητική και στρατιωτική παρέλαση, η κατάθεση στεφάνων, η απόδοση τιμής, η αναγνώριση του αγώνα και της θυσίας, ο σεβασμός, η δικαίωση και η ελπίδα είναι η ουσία και όχι μια τυπική διαδικασία.
Οι εκδηλώσεις εορτασμού της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου αποκτούν σύγχρονη ματιά, προσέγγιση, δυναμική και περιεχόμενο μέσα από την έκφραση των παιδιών, των εφήβων, των νέων, όλων μας, που τις διοργανώνουμε, τις παρακολουθούμε, συμμετέχουμε σε αυτές και, ταυτόχρονα, δηλώνουμε την παρουσία μας και την ενεργό συμμετοχή μας, την ευθύνη μας και τη δέσμευσή μας στην διαχρονική και πανανθρώπινη προάσπιση του δικαιώματος στην ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ειρήνη, στην προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας, στην διάδοση των μηνυμάτων για ενότητα και ομοψυχία, στην εμπιστοσύνη στις αρχές μας, τις οποίες ο ελληνικός λαός υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό.
Από τα ποιήματα, που έχουμε απαγγείλει, τις ζωγραφιές που έχουμε αφιερώσει στην ημέρα, τις εκθέσεις που έχουμε γράψει, τα συναισθήματα που έχουμε περιγράψει, την μελέτη, που, πιο συνειδητά, κάναμε μεγαλώνοντας και την οπτική που αναπτύξαμε, μέσα από όλα αυτά που έχτισαν την ιστορική μας αντίληψη και την κριτική ικανότητά μας, μέσα από τα βάθη της ύπαρξής μας τιμούμε το έπος του 1940, τις Ελληνίδες και τους Έλληνες που έπεσαν ηρωικά και με αυταπάρνηση για να σηκώσουν ψηλά και με υπερηφάνεια την πατρίδα!
Χρόνια πολλά!
Το Ελ Αλαμέιν (El Alamein ή Al Alamayn) (αραβικά: العلمين) είναι πόλη της Βόρειας Αιγύπτου στα παράλια της Μεσογείου. Βρίσκεται 106 χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας και 240 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Καΐρου. .Το όνομα της πόλης είναι παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά στα αραβικά. Μέχρι πρόσφατα η πόλη ήταν λιμένας μεταφόρτωσης πετρελαίου, όμως, όπως το σύνολο της βόρειας ακτής της Αιγύπτου, εξελίσσεται σε τουριστικό προορισμό. Το Ελ Αλαμέιν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς στην περιοχή έλαβαν χώρα δύο εκτεταμένες μάχες:
Στην πρώτη μάχη του Ελ Αλαμέιν (1 Ιουλίου – 27 Ιουλίου 1942) η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα προς την Αλεξάνδρεια ανασχέθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις, όταν τα γερμανικά πάνζερ, με τη βοήθεια των στούκας της Luftwaffe προσπάθησαν να περικυκλώσουν τις συμμαχικές θέσεις.
Στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν (23 Οκτωβρίου – 4 Νοεμβρίου 1942) οι συμμαχικές δυνάμεις έσπασαν τις γερμανικές γραμμές, αναγκάζοντας τις ναζιστικές δυνάμεις σε υποχώρηση μέχρι την Τυνησία. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δήλωσε μετά τη μάχη «Αυτό δεν είναι το τέλος, ούτε καν η αρχή του τέλους, όμως είναι, ίσως, το τέλος της αρχής»