Θέμα των τελευταίων χρόνων που μας έρχεται με την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας. Έφηβοι αλλά και μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή, αποκομμένοι από την πραγματική ζωή, παίζοντας παιχνίδια, ”μιλώντας” με φίλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το φαινόμενο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και μιλάμε ακόμα και για απεξάρτηση, αφού τα άτομα αυτά παρουσιάζουν στερητικά σύνδρομα. Τι μπορεί να γίνει για αυτό;  Ἐλεγχος και συζήτηση μεταξύ γονιών και παιδιών από νεαρή ηλικία, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση από τη σχολική κοινότητα και παροχή εναλλακτικών δραστηριοτήτων. Σε περιπτώσεις που παρατηρηρούνται προβλήματα (πονοκέφαλοι, φωτοεπιληψία κλπ) αναζητούμε βοήθεια από ειδικούς. Γενικά, παραμένουμε σε ”εγρήγορση” και δεν ”αγνοούμε” συμπτώματα φαινομενικά ”αθώα” γιατί τα παιδιά μας μία φορά ζουν την παιδική και εφηβική τους ηλικία και πρέπει να τη ζουν στην αληθινή τους ζωή και όχι σαν ”εικονική” πραγματικότητα!