Ένα από τα πιο συγκινητικά μνημεία της Βουδαπέστης: Δίπλα στη Γέφυρα των Αλυσίδων στον Δούναβη είναι το Μνημείο για τους 550.000 Ούγγρους Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους το 1944 – 45. Χιλιάδες από αυτούς πυροβολήθηκαν δίπλα στην όχθη από συμπατριώτες τους, συνεργάτες των Ναζί. Πριν τους εκτελέσουν, τους ανάγκαζαν να βγάλουν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχαν επάνω τους: τα παπούτσια τους.

Το μνημείο είναι μια διαδρομή με 40 μπρούντζινα αδειανά ζεύγη υποδημάτων, πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου, σαν τα τελευταία βήματα μιας χορογραφίας που οδηγούσε στην εξόντωση.

Επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …. θα καταθέσω τη δική μου πρόσληψη της εικόνας αυτής που με συγκίνησε βαθιά .

Τα παπούτσια του Δούναβη

Απομεινάρια ακίνητα δίπλα

στην ατέρμονη κίνηση του γαλάζιου…

Απομεινάρια άψυχα μιας ζωής

που δεν έκλεισε τον κύκλο της.

Όνειρα που έμελλε να γίνουν εφιάλτης…

Παλιομοδίτικα εσείς παπούτσια

που την αίσθηση της φυγής και της απώλειας

σταλάζετε στην ψυχή μου ,

τσαλακωμένα και τσαλαπατημένα,

με πονάει η όψη σας !

Με γεμίζει αγανάκτηση,

αλλά και γιατί όχι ανασφάλεια.

Ζωή …ποιος ορίζει τα βήματά σου;

Ποιος έχει το δικαίωμα να

αφήνει πίσω μόνο τα άψυχα απομεινάρια σου;

Τσεμεντζή Αγγελική