Αθανάσιος Κ. Ρισβάς

Αγαπητές/τοί Συνάδελφοι,

Ο δεύτερος ήλιος πάνω στη γη, ο δημιουργός, αλλά και ο αποκλειστικός ελεγκτής του πολιτισμού, είναι η παιδεία. Με την παιδεία ο άνθρωπος αποκτά αυτογνωσία και όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πραγματικού ανθρώπου, την ευγένεια, τη μετριοπάθεια, την αγαθή διάθεση, τον αλτρουισμό. Η παιδεία είναι κίνημα ελευθερίας, είναι ρήξη με το μύθο και το άλογο, είναι φωτισμός. Βασικοί συντελεστές στην απόκτηση παιδείας είναι η οικογένεια, το σχολείο, η πολιτεία.

Η οικογένεια πρώτη, αγωνιά, κοπιάζει, επιλέγει το σχολείο του παιδιού της και το στηρίζει, ώστε να λάβει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση- μόρφωση.

Το σχολείο από τη δική του πλευρά επιδιώκει των «διαφορετικών τρόπων του σκέπτεσθαι» με κέντρο όλων αυτών τον άνθρωπο –πρόσωπο, διασφαλίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότιμη εκπαίδευση των μαθητών του χωρίς αποκλεισμούς και περιθωριοποίηση. Στο σχολείο για όλους συνεκπαιδεύονται χωρίς εξαίρεση όλα τα παιδιά της γειτονιάς, παιδιά με αναπηρία, Ρομά, παιδιά μεταναστών, χαρισματικά παιδιά, ώστε να αναπτύξουν ικανότητες δεσμούς και όταν ενηλικιωθούν  να συνεργάζονται αγαστά.

Κλειδί στην επιτυχία του σχολείου για όλους, είναι ο εκπαιδευτικός που καλείται να πολεμά κάθε αντιδημοκρατική πρακτική για ένα δημοκρατικό σχολείο, χωρίς αυτό να είναι εύκολο. Ο εκπ/κός, ο οποίος, παρά τις αντιξοότητες και την κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, καλείται να σταθεί στα πόδια του γερά και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας του σχολείου. Καλείται να στηρίξει τους μαθητές του, να τους δώσει ελπίδα, να νιώσουν ασφάλεια και δύναμη , να αλλάξουν στάση ζωής, να αποκτήσουν σεβασμό στην διαφορετικότητα, να τους μεταλαμπαδεύσει τη γνώση, ώστε να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, μια πραγματική παιδεία.

Η πολιτεία έχοντας την ευθύνη της δόμησης του σχολείου για όλους, θα πρέπει να υποστηρίξει ουσιαστικά το σχολείο για όλους, με νομοθεσία, επιμόρφωση και διάθεση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων, γιατί υποχρέωση της πολιτείας είναι να διδάσκει με τις πρακτικές της τη δημοκρατία, τον αλληλοσεβασμό, και την ισότιμη διαβίωση.

Η συνεκπαίδευση μαθητών με αναπηρία είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί τη συναίνεση εκπαιδευτικών, γονέων και πολιτείας. Όσοι εμπλέκονται με την εκπαίδευση οφείλουν να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, ώστε να αλλάξει η παρούσα αντίληψη για το στόχο του σχολείου, ενθαρρύνοντας τη συντροφιά με μαθητές που παρουσιάζουν αναπηρία όχι μόνο στο σχολικό χώρο και χρόνο αλλά και έξω από αυτόν, ώστε οι μαθητές – αυριανοί πολίτες να γνωρίσουν τον «διαφορετικό Άλλο».

Ας μας συνοδεύουν οι παρακάτω στίχοι:

               «Προσευχή»

Δωσ΄μου ένα σύνορο να περπατώ

Δωσ΄μου ένα όνομα να μη χαθώ

Δωσ΄μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Δωσ΄μου ένα όραμα ν΄αντισταθώ

Δωσ΄μου ένα παιδί να εξομολογηθώ

Δωσ΄μου ένα φιλί να πλύνω το κακό

Ξύπνησέ με το πρωί μ΄ έναν σκοπό

Που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω.

(Μουσική – στίχοι: Χάρις Αλεξίου)

Εύχομαι η συνεργασία μας να είναι δημιουργική και αγαστή!

                                                                                                                                         Ο Σχολικός Σύμβουλος 5^ης Περιφέρειας ΕΑΕ

                                                                                                                                                              Αθανάσιος Κ. Ρισβάς