Προβλήματα όπως η ξενοφοβία – ο ρατσισμός – η μη ανοχή της διαφορετικότητας ΔΥΣΤΥΧΩΣ είναι υπαρκτά ακόμα και πρέπει σύντομα να εξαλειφθούν.
Όλοι πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα και την ποικιλία σε θέματα πολιτισμού – θρησκείας – γλώσσας.
Είναι γεγονός ότι ο αθλητισμός συμβάλλει στην ανάπτυξη αυτών των διαδικασιών σπάζοντας τις προκαταλήψεις και βοηθώντας στην επικοινωνία – τη συνύπαρξη και τη συνεργασία αμβλύνονται τα προαναφερόμενα προβλήματα, γιατί προωθεί την ισότητα στην κοινωνία – την ανοχή στη διαφορετικότητα και την ιδέα της διαπολιτισμικότητας.
Ο αθλητισμός δεν αφορά μόνο τη σωματική ανάπτυξη και υγεία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο μαθητής αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με τη συμμετοχή στα αθλήματα ο μαθητής γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Είναι μια ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να μάθει να συνεργάζεται μαζί τους. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι και το γεγονός ότι μέσα από τον αθλητισμό οι μαθητές και οι μαθήτριες αντιλαμβάνονται και αποδέχονται τη διαφορετικότητα και καλλιεργούν την ιδέα του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.
Η σημασία της διαφορετικότητας και κατά πόσο είμαστε σε θέση να συνυπάρξουμε με άτομα που απέχουν από το δικό μας γνώριμο. Χρώμα, γλώσσα, θρησκεία, εικόνα σώματος, αναπηρία: μερικά από τα χαρακτηριστικά που είναι δυνατό να αυξήσουν την απόσταση μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων. Αναμφισβήτητα τείνουμε να ελκόμαστε από το γνώριμο και το σχετικό με μας, να κάνουμε σχέσεις με ανθρώπους που έχουν κάτι οικείο για μας, αφού έτσι νιώθουμε πιο άνετα και πιο σίγουρα. Τι γίνεται όταν καλούμαστε όμως να συνυπάρξουμε σε μια χώρα, σε μια πόλη, σε μια γειτονιά, στο σπίτι μας με ανθρώπους που απέχουν από το δικό μας γνώριμο;
Γενικά, ο αθλητισμός προσφέρει σε πολλούς ευκαιρία για επικοινωνία, συνύπαρξη και συνεργασία, και για πολλούς αθλητές κοινωνική καταξίωση και αναγνώριση, δημιουργεί ευκαιρίες για έντονες εμπειρίες και ενδιαφέροντα για τη ζωή, ενώ για κάποιους αθλητές αποτελεί μέσο ανάδειξης, ή απομάκρυνσης του κοινωνικού στιγματισμού. Η αλήθεια είναι ότι ο αθλητισμός περισσότερο από κάθε άλλο κοινωνικό οικοδόμημα έκανε μία καταπληκτική δουλειά στο να παρέχει ευκαιρίες και πρόσβαση σε φυλετικές και εθνικές μειονότητες. Ο αθλητισμός αποτέλεσε παράγοντα-κλειδί για τη διάδοση του αντιρατσιστικού κινήματος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και κατ’ επέκταση ο αθλητισμός πολύ γρήγορα εξελίχθηκαν σε πεδίο όπου όλοι ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία μπορούσαν να αποδείξουν τις ικανότητές τους.
Τα νέα κοινωνικά κινήματα επέτρεψαν σε όλους να αναπτύξουν μία αίσθηση κοινωνίας μέσα από τον αθλητισμό η οποία είναι ανεξάρτητη από τα εθνικά και πολιτικά συμφέροντα. Η κοινωνία πρέπει να αντιλαμβάνεται τυπικά τα σπορ ως ένα σημαντικό, δημοκρατικό κοινωνικό οικοδόμημα που κρίνει όχι με βάση το χρώμα του δέρματος ή της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά με βάση την απόδοση.
Οι μαθητές και μαθήτριες, λοιπόν, όταν συμμετέχουν στα σπορ, μαθαίνουν να σέβονται τον αντίπαλο, το συμπαίκτη, τους κανόνες του παιχνιδιού, τις αποφάσεις των διαιτητών ή κριτών, να δίνουν ίσες ευκαιρίες σε όλους να συμμετέχουν, να ελέγχουν τον εαυτό τους, να μην παραφέρονται, να προσπαθούν όσο καλύτερα μπορούν, αλλά τίμια. Ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνότητα, τις αθλητικές ικανότητες και τα ιδιαίτερα ατομικά χαρακτηριστικά των συμμαθητών, να δίνουν σε όλους και όλες το δικαίωμα να συμμετέχουν, προσαρμόζοντας το παιχνίδι ανάλογα, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να παίξουν, να μάθουν και να διασκεδάσουν.