Αthanasia's blog

Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει Μιλῶ γιατὶ μιλοῦν τὰ μάτια σου Καὶ δὲν ὑπάρχει θάλασσα δὲν ὑπάρχει χώρα Ὅπου τὰ μάτια σου δὲ μιλοῦν Τὰ μάτια σου μιλοῦν ἐγὼ χορεύω Λίγη δροσιὰ μιλοῦν κι ἐγὼ χορεύω Λίγη χλόη πατοῦν τὰ πόδια μου Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει

Μέσα στὸ φῶς σου γίνομαι πουλὶ καὶ τραγουδῶ ὅλη μέρα σὰν τὸ σπίνο. Μίας πεταλούδας παίρνω τὰ φτερὰ τὰ θεῖα καὶ ὁλόασπρα σὰν τὸ νέο τὸ κρίνο. Σφαλῶ τὰ βλέφαρά μου, ἐντός μου φῶς. Τ᾿ ἀνοίγω, φῶς παντοῦ, ὅλο φῶς τριγύρα. Καὶ λέω: «Ἥλιε, τί θάνατος λαμπρὸς μὲς σὲ μιὰ τέτοια θεία φωτοπλημμύρα!»

Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι. Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ Παιδιὰ γυναῖκες ἔντομα Βλαβερὰ φυτὰ χαμένες ὦρες Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια Μέτρια φίλμς. Κι αὐτὸ σᾶς βασάνισε ἀσφαλῶς. Μιλᾶτε ὑπεύθυνα λοιπόν. Ἔστω μὲ ναὶ ἢ ὄχι. Σὲ […]