Από το Τότε στο Τώρα

Απρ 201925

Πρωτοξεκίνησα τις σχέσεις μου με το Internet στις αρχές της δεκαετίας του 1990, φοιτητής τότε της Πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ. Την περίοδο εκείνη, οι λέξεις Internet ή Διαδίκτυο ή Παγκόσμιος Ιστός ήταν άγνωστες στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας. Τότε, το Internet χρησιμοποιούνταν κυρίως από τα Πανεπιστήμια, ορισμένους οργανισμούς και από ελάχιστους ιδιώτες. Τα τηλέφωνα, την εποχή εκείνη, ήταν αναλογικά και χωρίς χρονοχρέωση για τους τυχερούς που είχαν τη δυνατότητα να συνδεθούν από το σπίτι τους. Το καλύτερο modem της εποχής εκείνης είχε ταχύτητα 2400 baud και η μέγιστη ταχύτητα download έφτανε, στην καλύτερη περίπτωση τα 2,4 kbit/s ή αλλιώς 0,3 kb/s. Συνδέομαι στο Internet σήμαινε τότε κατειλημμένο τηλέφωνο, ενώ πολλές φορές, αν κάποιος προσπαθούσε να με καλέσει, η γραμμή, λόγω θορύβου, έπεφτε. Αυτά για τους τυχερούς. Για εμάς, τους τότε φοιτητές, η καλύτερη περίπτωση ήταν ένα τερματικό, σε κάποιο από τα εργαστήρια του Πανεπιστημίου, με ωράριο λειτουργίας μέχρι τις 2.30 το μεσημέρι. Για την ιστορία, αναφέρω ότι κάποια στιγμή «εντόπισα» ένα εργαστήριο που έμενε ανοιχτό μέχρι τις 7.00 το απόγευμα, οπότε φανταστείτε την ικανοποίησή μου…

Τι πρόσφερε την εποχή εκείνη το Internet; Πολλά για τότε, ελάχιστα όμως για τα σημερινά δεδομένα. Οι υπηρεσίες του περιορίζονταν μόνο στο telnet, στο e-mail, στο Gopher, στο ftp, στο Usenet και στην καλύτερη περίπτωση στο irc. Και όλα τα παραπάνω σε αυστηρό περιβάλλον κειμένου: Χωρίς ήχο, χωρίς γραφικά και εικόνες και γενικότερα multimedia. Σε μια πράσινη οθόνη τερματικού, χωρίς μέσο κατάδειξης (ποντίκι) θυμάμαι να έχω περάσει άπειρες ώρες αναζήτησης πληροφοριών, συνομιλιών με φίλους κι όχι μόνο από όλο τον κόσμο αλλά και συζητήσεων με συμφοιτητές μου, που είχαν κι αυτοί το ίδιο «μικρόβιο» με εμένα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις ατέλειωτες ώρες περιήγησης στο site της ΝΑSA και τον πλούτο των πληροφοριών που έβρισκα εκεί….

Λίγο αργότερα, απόκτησα κι εγώ, μέσω ενός προγράμματος που παρακολούθησα, το δικό μου modem. Η χαρά μου ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ. Είχα πλέον τη δυνατότητα να συνδέομαι κι από το σπίτι, όποτε ήθελα κι ευτυχώς χωρίς χρονοχρέωση. Κάθε βραδάκι λοιπόν, από τις 10 και μετά, το τηλέφωνό μου ήταν μόνιμα κατειλημμένο. Παρόλο που η ταχύτητα ήταν πολύ μικρή σε σχέση με αυτή των τερματικών του Πανεπιστημίου και μόνο το γεγονός της πρόσβασης οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας ήταν αρκετό…

Τα χρόνια πέρασαν. Από φοιτητές περάσαμε πλέον στο επόμενο σκαλί της ζωής μας. Τώρα, ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Internet ή Διαδίκτυο και λίγοι είναι αυτοί που δεν το έχουν χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά (κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας). Περάσαμε στην εποχή του ADSL, οι ταχύτητες σύνδεσης πολλαπλασιάστηκαν, οι υπολογιστές είναι μόνιμα συνδεμένοι ενώ τα τελευταία χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους οι οπτικές ίνες, που υπόσχονται ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες. Το περιβάλλον λειτουργίας είναι πλήρως γραφικό, με τις οθόνες αφής και τις συσκευές κατάδειξης να έχουν τον κυρίαρχο, μέχρι τώρα, λόγο. Δειλά δειλά αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της κι η φωνητική πλοήγηση. Ασύρματα δίκτυα, tablet και κινητά τηλέφωνα μας δίνουν τη δυνατότητα να είμαστε συνδεμένοι οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, ενώ δίκτυο γεωστατικών δορυφόρων έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί κάθε κίνησή μας. Φυσικά κι εγώ δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από τα παραπάνω. Το κινητό  έχει γίνει πλέον προέκταση του χεριού μας ενώ πολλοί από εμάς δεν μπορούν να κάνουν βήμα χωρίς την αγαπημένη GPS εφαρμογή τους. Καλύτερα ή χειρότερα; Κανείς δεν ξέρει, η ιστορία θα δείξει. Παν μέτρον άριστον  έλεγαν οι πρόγονοί μας και νομίζω πως πρέπει να τους ακούσουμε.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Ένα Σχόλιο στο άρθρο

“Από το Τότε στο Τώρα”

  1. 26 Απριλίου, 2019 στις 11:02 πμ       ΤΑΧΟΥΛΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ Έγραψε:

    Θανάση ωραίο κείμενο!
    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!


Αφήστε μια απάντηση


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων