μέσος αόριστος του ρήματος απάγχομαι. Στην ενεργητική διάθεση εμφανίζεται ως απάγχω που σημαίνει στραγγαλίζω, πνίγω. Στην μέση και παθητική σημαίνει απαγχονίζω εμαυτόν, απαγχονίζομαι.
Αν ο Ιούδας είχε κρεμαστεί από κάποιον άλλον(είχε δηλαδή δολοφονηθεί!) θα χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας άλλο ρήμα της αρχαίας γραμματείας και συγκεκριμένα το ρήμα απαγχονίζω, που σημαίνει κρεμώ τινα εκ του λαιμού.(Λεξικό LIDDELL & SCOTT Τόμος 1, σελ. 280).
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ο Ιούδας αυτοκτόνησε.
Η αγορά του αγρού
«18 ούτος μεν ουν εκτήσατο χωρίον εκ μισθού της αδικίας, και πρηνής γενόμενος ελάκησε μέσος, και εξεχύθη πάντα τα σπλάχνα αυτού· 19 και γνωστόν εγένετο πάσι τοις κατοικούσιν Ιερουσαλήμ, ωστε κληθήναι το χωρίον εκείνο τη ιδία διαλέκτω αυτών Ακελδαμά, τουτέστιν χωρίον αίματος.»
(Πράξεις 1: 18-20)
6 οι δε αρχιερείς λαβόντες τα αργύρια είπον· ουκ έξεστι βαλείν αυτά εις τον κορβανάν, επεί τιμή αίματός εστι. 7 συμβούλιον δε λαβόντες ηγόρασαν εξ αυτών τον αγρόν του κεραμέως εις ταφήν τοις ξένοις· 8 διο εκλήθη ο αγρός εκείνος αγρός αίματος έως της σήμερον.
(Ματθαίος 27:6)
Από τα παραπάνω εδάφια παρατηρούμε τα εξής:
- ότι τον αγρό τον αγόρασαν οι ιερείς,
- ο Ιούδας απέκτησε ένα χωράφι (εκτήσατο χωρίον)
Αν κάποιος γίνεται “κτήτορας” σε κάτι, ΔΕΝ σημαίνει ότι ο ίδιος το αγόρασε! Θα μπορούσε κάλλιστα να το αγοράσει κάποιος άλλος με χρήματα τα οποία του ανήκαν. Αυτά ήσαν τα τριάντα αργύρια που του ανήκαν δικαιωματικά λόγω των υπηρεσιών προδοσίας που είχε προσφέρει στους άρχοντες του λαού του και οι οποίοι το ανεγνώρισαν(ουκ έξεστι βαλείν αυτά εις τον κορβανάν, επεί τιμή αίματός εστι).
Ο τύπος «εκτήσατο» είναι αόριστος του ρήματος «κτάομαι». Η σημασία του είναι αποκτώ δι’ εμαυτόν ή αποκτώ δι’ έτερον. Τελικά ο Ιούδας απέκτησε τον αγρόν όχι όμως για τον εαυτό του αλλά για τους ξένους( συμβουλιον δε λαβοντες ηγορασαν εξ αυτων τον αγρον του κεραμεως εις ταφην τοις ξενοις)(Ματθαίος 27:7).
Για την έννοια του κτήτορα, θα θυμίσουμε τα λόγια πού λέμε στους Χριστιανικούς Ναούς προσευχόμενοι για τους δωρητές του Ναού:
“Υπέρ των αειδήμων κτητόρων του οίκου τούτου…”
Αυτό αναφέρεται στους ΔΩΡΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΓΟΡΑΣΘΗΚΕ Ο ΝΑΟΣ. Και συνήθως, οι δωρητές είναι κεκοιμημένοι! Παρ’ όλα αυτά, “κτήτορες” λέγονται, γιατί ο Ναός αποκτήθηκε με ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ χρήματα!
Οι δύο διαφορετικές αφηγήσεις
Τα δύο επίμαχα χωρία που αναφέρονται στον θάνατο του Ιούδα εκ πρώτης όψεως μας δίνουν μια διαφορετική εκδοχή του θανάτου του.
Ο Ματθαίος μας λέει ότι ο Ιούδας “κρεμάστηκε”, ενώ ο Λουκάς στις Πράξεις, μας γράφει ότι “έπεσε και σχίστηκε και χύθηκαν τα εντόσθιά του” (Πράξεις 1: 18-20).
Ας σκεφθούμε λοιπόν το εξής: Είναι δυνατόν, κάποιος αν πέσει κάτω, να ανοίξει η κοιλιά του έτσι απλά, και να χυθούν τα εντόσθιά του; Είναι μάλλον απίθανο να συμβεί αυτό αν κάποιος απλώς πέσει. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει αυτός που έπεσε, ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ!!!
Και εδώ, ερχόμαστε στο σημείο που έχει σημασία. Ο Λουκάς στις Πράξεις, αναφέροντας το περιστατικό της πτώσης του Ιούδα, δείχνει ότι ο Ιούδας έπεσε μεν, αλλά έπεσε από πολύ ψηλά! ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ!!! Και το θέμα ξεκαθαρίζει πλέον:
Ο ένας Ευαγγελιστής, μας αναφέρει το περιστατικό της κρεμάλας, και ο άλλος, το περιστατικό της πτώσης του Ιούδα από την κρεμάλα. Η ζημιά που έπαθε ο Ιούδας από την πτώση αυτή, όχι μόνο δεν δείχνει αντίφαση, αλλά αντιθέτως, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ τα λόγια του Ματθαίου, ότι ο Ιούδας, πράγματι είχε κρεμαστεί κάπου ψηλά!!!
Τελειώνοντας να συζητήσουμε και την άποψη ότι ο Ιούδας μαχαιρώθηκε από κάποιον Σικάριο1, πιθανόν τον Πέτρο.
Αυτό δεν ευσταθεί για τους εξής λόγους:
- Έρχεται σε απευθείας αντίθεση με το εδάφιο (Ματθαίος 27:5) που υποστηρίζει ότι ο Ιούδας κρεμάστηκε, αυτοκτονώντας.
- Δεν υπάρχει καμιά νύξη ή έστω υπαινιγμός ότι κάποιος μαχαίρωσε τον Ιούδα.
- Το ρήμα που χρησιμοποιεί ο Λουκάς(Πράξεις 1: 18) είναι το «ελάκησα». Αποτελεί ρηματικό τύπο αορίστου του λάσχω και σημαίνει διαρρήγνυμαι, σκάω. Όρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάποιον που πέφτει με δύναμη από ψηλά και σκάει σε ανώμαλο έδαφος αλλά σίγουρα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάποιον που απλά τον μαχαιρώνουν(Λεξικό LIDDELL & SCOTT Τόμος 3, σελ. 18).
- Αν καθ’ υπόθεση θεωρήσουμε ότι υπήρχε τέτοιος σικάριος, κατ’ εντολή δολοφόνος που τον μαχαίρωσε, σίγουρα δεν θα τον μαχαίρωνε στα σπλάχνα αλλά θα κάρφωνε το μαχαίρι στην καρδιά για βέβαιο αποτέλεσμα. Πρακτική που ακολουθούσαν αυτοί οι επαγγελματίες δολοφόνοι.
Σημειώσεις:1Sicarii (Σικάριοι) είναι ο πληθυντικός αριθμός του ουσιαστικού Sicarius=στιλέτο. Κατά γράμμα σημαίνει αυτόν πού φέρει στιλέτο. Σικάριοι ήταν οι δολοφόνοι που εκτελούσαν συμβόλαια θανάτου. Με αυτό τον όρο αποκαλούνται, στις δεκαετίες που προηγούνται αμέσως της καταστροφής της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ, οι Εβραίοι φανατικοί στασιαστές, που προσπαθούσαν να εκδιώξουν τους Ρωμαίους και τους οπαδούς τους από την Ιουδαία:
«Όταν ο Αλβίνος έφθασε στην πόλη της Ιερουσαλήμ, έκαμψε κάθε προσπάθεια και έλαβε κάθε μέτρο, για να εξασφαλίσει ειρήνη στη χώρα, με την εξολόθρευση του μεγαλύτερου μέρους των Σικαρίων» (Ιώσηπος, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, ΧΧ. 208).
Οι Σικάριοι προσέφευγαν ακόμη και στη δολοφονία για να επιτύχουν τους στόχους τους. Κάτω από τους μανδύες τους, έκρυβαν τα sicae, τα εγχειρίδια, από τα οποία έλαβαν και το όνομά τους. Στην κοσμοσυρροή, ιδιαίτερα κατά το προσκύνημα στο Ναό, μαχαίρωναν τους εχθρούς τους Ρωμαίους ή τους υποστηρικτές των Ρωμαίων Ηρωδιανούς ή τους πλούσιους Εβραίους, που συνεργάζονταν με τον κατακτητή και περνούσαν καλά υπό την ρωμαϊκή προστασία. Μετά την δολοφονία, θρηνούσαν επιδεικτικά και ξέφευγαν της σύλληψης, καθώς ανακατεύονταν με το αναστατωμένο πλήθος.
Στον αγαπητό φίλο με ειλικρινή εκτίμηση
Μιχάλης Μάνης