Καλωσορίσατε στα “Εικαστικά του Πρότυπου Γυμνασίου Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων”.
Ξεκινήσαμε την παρουσία μας στον παγκόσμιο ιστό το 2013 και σαν καλωσόρισμα σας παρουσιάζουμε ένα ελάχιστο δείγμα από Εικαστικά έργα, μικρές ιστορίες, και λόγια που διαμόρφωσαν Τέχνη, Πολιτισμό, Πολιτιστική και Αισθητική ταυτότητα.
Μια φορά και έναν καιρό, καθώς λένε, ένας φούρναρης παράγγειλε σ’ ένα φτωχό ζωγράφο να τόνε ζωγραφίσει την ώρα που φούρνιζε ψωμιά. Ο ζωγράφος άρχισε να δουλεύει, και όταν καταπιάστηκε να εικονίσει το φουρνιστήρι, αντί να το φτιάξει οριζόντιο, σύμφωνα με την προοπτική, το έφτιαξε κάθετο, δείχνοντας όλο του το πλάτος. Έπειτα, με τον ίδιο τρόπο, ζωγράφισε πάνω στο φουρνιστήρι κι ένα καρβέλι. Πέρασε ένας έξυπνος άνθρωπος και τού είπε: «Το ψωμί, έτσι που το βαλες θα πέσει». Ο ζωγράφος αποκρίθηκε, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι: «Έννοια σου. Μόνο τα αληθινά ψωμιά πέφτουν. Τα ζωγραφισμένα στέκονται. Όλα πρέπει να φαίνονται στη ζωγραφιά!»
(Γ. Σεφέρης – Θεόφιλος)
Θεόφιλος, «Mέγα αρτοποιύον… Eκ Θεσσαλίας της Πρωτευούσης Λαρίσσης», 1933 (73,5×178,5)
«Ωραίο είναι εκείνο που πηγάζει από μια εσωτερική ψυχική αναγκαιότητα. Ωραίο είναι εκείνο, που είναι εσωτερικά ωραίο».
Wassily Kandinsky, Για το πνευματικό στην τέχνη.
Η Τέχνη δεν είναι ο καθρέπτης που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, αλλά το σφυρί που τη διαμορφώνει. (η φράση αποδίδεται στον Μαγιακόφσκι αλλά και στον Μπέρλτοντ Μπρέχτ)
Ο Γιώργος Σεφέρης στο βιβλίο του “Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη γράφει”: “Η τέχνη δεν μιμείται. Όταν ακούς «Μπα! Πόσο μοιάζει!» μπορείς να είσαι βέβαιος πως πρόκειται για τεχνάσματα. Η τέχνη δημιουργεί. Τον κόσμο. Η φύση είναι γι αυτήν ένα νεφέλωμα. Το ζήτημα είναι να βγάλεις απ’ το νεφέλωμα ένα άστρο.”
Γιάννης Ζωγάκης
καθηγητής Εικαστικών
στο Πρότυπο Γυμνάσιο
Ζωσιμαίας Σχολής
Εκτός απ’ όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το περιεχόμενο παρέχεται από τον Γιάννη Ζωγάκη με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές