Πατώντας “click to read” μέσα στην παρουσίαση (ή “open publication” κάτω από το πλαίσιο παρουσίασης) θα μπορέσετε να τη δείτε σε μεγαλύτερο, ευανάγνωστο μέγεθος.
Πηγή – περισσότερα: http://audiovisual-mousiko-kalamata.blogspot.com/2016/06/blog-post_7.html
Πηγή – περισσότερα: http://audiovisual-mousiko-kalamata.blogspot.com/2016/06/blog-post.html
Πηγή – περισσότερα: http://audiovisual-mousiko-kalamata.blogspot.com/2016/05/360-salvador-dali.html
Πηγή – περισσότερα: http://optikesapates-mousiko-kalam.blogspot.com/2015/04/blog-post_22.html
Ο Βασίλι Καντίνσκι
Γεννήθηκε στη Μόσχα το Δεκέμβριο του 1866 από ευκατάστατη οικογένεια. Αρχικά σπούδασε νομικά και αργότερα σε ηλικία τριάντα χρονών ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία. Εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, παρακολούθησε μαθήματα του Φραντς φον Στουκ και το 1901 ίδρυσε την ομάδα Φάλαγγα που συγκρούστηκε με την ακαδημαϊκή παράδοση. Τα πρώτα του έργα είναι εμπνευσμένα από:
Το 1912 ίδρυσε την ομάδα Γαλάζιος Καβαλάρης που αντιπροσώπευσε τις τάσεις του γερμανικού εξπρεσιονισμού σε συνεργασία με τον Φραντς Μαρκ, έθεσε τις αρχές της νέας αισθητικής και πολλοί ζωγράφοι προσχώρησαν στην κίνηση αυτή που θεωρούσε δυνατή τη δημιουργία ατμόσφαιρας με τη γραμμή και το χρώμα χωρίς να υπάρχει ανάγκη ευδιάκριτου αντικειμένου.
Ο Καντίνσκι μετά το 1910 άρχισε να ζωγραφίζει τα ανεικονικά του έργα που απορρέουν από την ανάγκη να διαχωριστεί ολοκληρωτικά η περιοχή της φύσης από την περιοχή της τέχνης. Τις θεωρίες του αυτές για τη τέχνη διατύπωσε το 1912 στο βιβλίο του «Για το πνευματικό στην τέχνη».Η ζωγραφική του Καντίνσκι μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια. Το πρώτο χαρακτηρίζεται από αφηρημένες εξπρεσιονιστικές μορφές που θυμίζουν τοπία τους λεγόμενους αυτοσχεδιασμούς. Το δεύτερο στάδιο έχει επιδράσεις από τον Μάλεβιτς χαρακτηρίζεται από γεωμετρικά σύμβολα και αυστηρότερες μορφές. Μετά τη συμμετοχή του στο Μπάουχαους το 1922 κυριαρχεί ακόμη περισσότερο το γεωμετρικό στοιχείο. Στο Παρίσι μετά το 1934 αρχίζει το τρίτο στάδιο όπου οι μορφές γίνονται περισσότερο οργανικές χάνοντας τη γεωμετρική τους υπόσταση, τα χρώματα και η σύνθεση αποκτούν περισσότερη ελαφρότητα και θυμίζουν τα πρώτα χρόνια του έργου του.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/kkolaitis/2018/12/05/%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%cf%83%ce%ba%ce%b9/
Ένα πολύ ωραίο και κατατοπιστικό διαδραστικό site για το έργο του Claude Monet (Κλοντ Μονέ), το οποίο φτιάχτηκε για την έκθεση «Claude Monet (1840-1926)» που παρουσιάστηκε πριν από μερικούς μήνες στο Grand Palais, στο Παρίσι. Όταν φορτώσει η αρχική σελίδα, μπορείτε να διαλέξετε το Journey για να κάνετε ένα παιχνιδιάρικο ονειρικό ταξίδι μέσα από γνωστά έργα του Μονέ ή το Gallery για μια πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση των έργων της έκθεσης σε ένα ιστορικό timeline. Θα σας πρότεινα να δοκιμάσετε και τα δυο!
Κλικ εδώ: www.monet2010.com
The Ice Book (HD) from Davy and Kristin McGuire on Vimeo.
Οι Davy & Kristin McGuire έφτιαξαν ένα δικό τους «θέατρο σκιών» κατά τη διάρκεια ενός residency. Το βίντεο μας δείχνει πώς ένα pop-up βιβλίο μετατρέπεται σε σκηνικό μιας οπτικο-ακουστικής αφήγησης που συνδυάζει βίντεο, επεξεργασία εικόνας, θέατρο, χορό, υποκριτική και animation.
περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα των καλλιτεχνών: theicebook.com
Ένα πολύ όμορφο βίντεο για το πώς να παίζει κανείς με τα χρώματα! Ο καλλιτέχνης ονομάζεται Holton Rower και έχει βρει τον δικό του τρόπο να δημιουργεί, παίζοντας και αφήνοντας ένα μέρος της δημιουργίας στην τύχη…
Directing, Cinematography, Editing – Dave Kaufman
Paintings – Holton Rower
just a little mix and match.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/gioula/2011/02/17/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b9%ce%b3%ce%bd%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/
Η Δημοτική πινακοθήκη Άρτας «Γιάννης Μόραλης» θα φιλοξενήσει στο χώρο της από 14-28 Μαΐου 2019 την έκθεση «οι Καλλιτέχνες Εκπαιδευτικοί δημιουργούν». Η έκθεση γίνεται στο πλαίσιο της διοργάνωσης ομαδικών εκθέσεων από την Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων την Άνοιξη 2019 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Άρτα, Κρήτη, με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών-καλλιτεχνών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κάθε περιοχής. […]
Βασικό λεξιλόγιο της ζωγραφικής (θεματικές δραστηριότητες) στα αγγλικά: http://www.curriculumbits.com/art-design/art-words-landscape-painting/ και http://www.curriculumbits.com/prodimages/details/art/art0014.html
*(Η λίστα αυτή αποτελεί μέρος και βασικό υλικό της παρουσίασης μου με θέμα «Ο Διαδραστικός Πίνακας και η αξιοποίησή του στο μάθημα των Εικαστικών» που πραγματοποιήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2011 σε συνάντηση Καθηγητών Εικαστικών μαθημάτων ΠΕ08 στο Πειραματικό Γυμνάσιο Τρίπολης, με πρωτοβουλία της Σχολικής Συμβούλου Εικαστικών Μαθημάτων Όλγας Ζιρώ. Εννοείται οτι είναι μια λίστα που εμπλουτίζεται συνεχώς!)
Μια λίστα με προγράμματα freeware και open source που μπορούν να υποκαταστήσουν το εμπορικό λογισμικό για εκπαιδευτική χρήση (και όχι μόνο):
Προγράμματα για επεξεργασία ή δημιουργία εικόνας:
Επεξεργασία βίντεο:
Επεξεργασία ήχου:
Players-αναπαραγωγή ήχου και βίντεο:
Ένα ζήτημα που προκύπτει κάποιες φορές είναι ότι ορισμένοι τύποι αρχείων, ειδικά βίντεο, δεν αναπαράγονται από όλους τους players (προγράμματα αναπαραγωγής). Ένα ιδιαίτερα δημοφιλές δωρεάν πρόγραμμα ανοικτού κώδικα που εγγυάται τη σωστή αναπαραγωγή σχεδόν όλων των τύπων βίντεο είναι το VLC (www.vlcmediaplayer.org).
Σημείωση: Είναι βέβαια προφανές ότι η λίστα αυτή είναι στην ουσία ένα μικρό μόνο μέρος των δωρεάν προγραμμάτων που διατίθενται στο διαδίκτυο και ότι μπορεί κανείς να αναζητήσει ανά πάσα στιγμή νεότερες εκδόσεις ή αναβαθμίσεις και περισσότερα προγράμματα και εργαλεία, ανάλογα με την εργασία που τον ενδιαφέρει. Ας σημειωθεί επίσης ότι πολλές φορές απαιτείται ο συνδυασμός χρήσης δύο ή περισσότερων εξειδικευμένων προγραμμάτων για την ολοκλήρωση μιας εργασίας (πχ. ένα εφέ βίντεο που χρειαζόμαστε μπορεί να υπάρχει σε ένα λογισμικό, αλλά μια άλλη λειτουργία που μας ενδιαφέρει, πχ. η μετατροπή ενός βίντεο σε DVD ή η επεξεργασία VOB, να απαιτεί τη χρήση ενός διαφορετικού προγράμματος).
Γενικά, τα δωρεάν προγράμματα διακρίνονται σε 2 κατηγορίες:
1. Λογισμικό που διατίθεται δωρεάν (freeware) από συγκεκριμένους παροχείς και εταιρείες με συγκεκριμένους όρους και περιορισμούς. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δίνεται η δυνατότητα να εγκαταστήσεις και να τρέξεις το πρόγραμμα δωρεάν για οποιοδήποτε σκοπό (συχνά όμως με περιορισμένες λειτουργίες, ενώ μπορείς να αποκτήσεις ολοκληρωμένη –premium ή pro- έκδοση του προγράμματος αγοράζοντας το).
2. Ελεύθερο λογισμικό (free software) και λογισμικό ελεύθερου-ανοικτού κώδικα (open source software): οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια ολόκληρη κατηγορία προγραμμάτων των οποίων ο πηγαίος κώδικας είναι προσβάσιμος σε άτομα εκτός της εταιρίας παραγωγής και των άμεσων συνεργατών της ώστε να μπορούν να τροποποιηθούν προγραμματιστικά και να βελτιωθούν από οποιονδήποτε χρήστη γνωρίζει προγραμματισμό και προτίθεται να προσφέρει εθελοντική εργασία μέσω μιας διαδικτυακής κοινότητας (στην ουσία τα προγράμματα αυτά εξελίσσονται συνεχώς με ένα είδος ανοικτής, συλλογικής διαδικασίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα κι αν κάποιος δεν ξέρει προγραμματισμό μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωσή τους με σχόλια, παρατηρήσεις, προτείνοντας διορθώσεις ή ακόμα και να βοηθήσει στη μετάφραση τους στη γλώσσα του, να γράψει οδηγίες κλπ). Με αντίστοιχο τρόπο δημιουργήθηκε και το ελεύθερο λειτουργικό σύστημα Linux, για το οποίο και έχουν φτιαχτεί πολλά προγράμματα ελεύθερου-ανοικτού κώδικα. Τα παραπάνω προγράμματα όμως διατίθενται και για Windows και Mac.
Διασχολική-Συνεργασία-Λύκειο-Γυμνάσιο-τελικό-1
Διασχολική διδακτική προσέγγιση του Συμβολισμού και του Υπερρεαλισμού ως ολιστικών καλλιτεχνικών φαινομένων, στο πλαίσιο συστηματικής διαθεματικής διδασκαλίας των αντίστοιχων ενοτήτων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄, Γ΄ Γυμνασίου και Β΄ Λυκείου και των Εικαστικών. Υλοποιήθηκε στο δεύτερο τετράμηνο του σχολικού έτους 2017- 2018
Υπέυθυνες Καθηγήτριες: Ελένη Γκόνου, Καλυψώ Ν. Λάζου-Μπαλτά, Χριστίνα Παπαδάκη
Ο Νταλί γεννήθηκε στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας και ανήκε σε μια οικονομικά ευκατάστατη οικογένεια. Σε ηλικία 15 ετών, ο Νταλί συμμετείχε στη δημόσια έκθεση του Δημοτικού Θεάτρου της πόλης του, ένα χρόνο αργότερα εγκαθίσταται στη Μαδρίτη όπου και ξεκινά τις σπουδές του στην Ακαδημία των Τεχνών (Academia de San Fernando). Συνδέεται φιλικά με τον ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και με τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ. Το 1926 αποβάλλεται από την ακαδημία λίγο πριν τις τελικές του εξετάσεις, καθώς δηλώνει πως κανένας από τους καθηγητές του δεν είναι άξιος να τον κρίνει. Την ίδια χρονιά, επισκέπτεται για πρώτη φορά το Παρίσι όπου συναντά τον Πικάσσο, ο οποίος είχε ήδη κάποια γνώση γύρω από το έργο του Νταλί. Τα επόμενα χρόνια, στα έργα του Νταλί αποτυπώνονται ισχυρές επιδράσεις από το έργο του Πικάσο αλλά ταυτόχρονα αρχίζει να διαφαίνεται ένα προσωπικό ύφος στους πίνακες του Νταλί. Οι εκθέσεις έργων του στη Βαρκελώνη προκαλούν αρκετές συζητήσεις αλλά και διαφωνίες μεταξύ των κριτικών τέχνης.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/kkolaitis/2018/12/17/%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%af/
Σαν σήμερα, 4 Δεκεμβρίου 1866, γεννήθηκε ο καλλιτέχνης
που όρισε την αφηρημένη τέχνη με το έργο του
Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη
Email: abozoni@elculture.gr
Οι συναρπαστικές του εικόνες αφηγούνται το παιχνίδι της ζωής, την περιπέτεια, τη χαρά, τη θλίψη, τον άνθρωπο κατακερματισμένο μέσα στη δίνη των γεγονότων. Είναι μια ζωγραφική που απεικονίζει την πραγματικότητα με πολυδιάστατη προσέγγιση, ρεαλισμό, χιούμορ, φαντασία και προπάντων «αυτοσχεδιασμό», τίτλο που έδωσε ο ζωγράφος σε αρκετούς πίνακές του.
Ο πατέρας του ονομαζόταν Χοσέ Ρουίθ ι Μπλάσκο και ήταν επίσης ζωγράφος ενώ μητέρα του ήταν η Μαρία Πικάσο για Λόπεθ. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ρουίθ Μπλάσκο αλλά από το 1901 άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα της μητέρας του.
Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές. Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Το 1891 η οικογένειά του μετακόμισε στην Λα Κορούνια όπου έζησε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895, και ο Πάμπλο έγινε δεκτός στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών (La Llotja), όπου είχε προσληφθεί ο πατέρας του ως καθηγητής του σχεδίου. Η οικογένεια ήλπιζε ότι ο γιος της θα σημείωνε επιτυχία ως ακαδημαϊκός ζωγράφος, και το 1897 η μελλοντική φήμη του στην Ισπανία φαινόταν εξασφαλισμένη. Τον ίδιο χρόνο το έργο του «επιστήμη και συμπόνοια» όπου για το πρόσωπο του γιατρού είχε ποζάρει ο πατέρας του, έτυχε διακρίσεως στην Έκθεση Καλών Τεχνών της Μαδρίτης. Ο Πάμπλο Ρούιθ έφυγε για την Μαδρίτη το φθινόπωρο του 1897 και έγινε δεκτός στην βασιλική ακαδημία του Σαν Φερνάντο. Βρίσκοντας όμως τη διδασκαλία εκεί χωρίς νόημα, περνούσε όλο και περισσότερο τον καιρό του αποτυπώνοντας τη ζωή γύρω του, στα καφενεία, στους δρόμους, στα πορνεία και στο Πράδο, όπου ανακάλυψε την ισπανική ζωγραφική. Έγραψε «ο Βελάσκεθ πρώτης κατηγορίας, ο Ελ Γκρέκο έχει ζωγραφίσει μερικά υπέροχα κεφάλια, ο Μουρίγιο δεν με πείθει σε όλα του τα έργα». Τα έργα αυτών και άλλων καλλιτεχνών, όπως λ.χ., του Γκόγια, θα αιχμαλωτίσουν τη φαντασία του Πικάσο σε διάφορες περιόδους της μακρόχρονης σταδιοδρομίας του.
Ο Πικάσο αρρώστησε την άνοιξη του 1898 από οστρακιά και πέρασε την υπόλοιπη χρονιά αναρρώνοντας στο καταλανικό χωριό Όρτα ντε Εμπρο με συντροφιά το φίλο του από τη Βαρκελώνη Μανουέλ Παλάρες. Όταν ο Πικάσο επέστρεψε στην Βαρκελώνη στις αρχές του 1899, ήταν άλλος άνθρωπος, είχε παχύνει, είχε μάθει να ζει μόνος του στην ύπαιθρο, μιλούσε καταλανικά, και το σπουδαιότερο, είχε πάρει την απόφαση να διακόψει την καλλιτεχνική του εκπαίδευση σε σχολές ζωγραφικής και να αγνοήσει τα σχέδια της οικογένειας του για το μέλλον του. Άρχισε ακόμη να δείχνει σαφή προτίμηση στο επίθετο της μητέρας του και επέγραφε πιο συχνά τα έργα του ως Π. Ρ. Πικάσο (από τα τέλη του 1901 εγκατέλειψε εντελώς το επίθετο Ρουίθ).
Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής.
Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι:
Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του ’20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Αν και ο Πικάσο ήταν πρώτα απ’ όλα ζωγράφος (στην πραγματικότητα θεωρούσε ότι ένας καλλιτέχνης οφείλει να ζωγραφίζει για να μπορεί να θεωρηθεί αληθινός καλλιτέχνης), εργάστηκε επίσης με μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά, ενώ έγραψε ακόμη και ποιήματα. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν και ως ποιητής λέγοντας «Je suis aussi un poète», δηλαδή «είμαι κι εγώ ένας ποιητής». Θεωρείται πως μέσα από τα ποιήματά του, ο Πικάσο εξέφρασε πιο έντονα την σχέση του με τον υπερρεαλισμό. Ξεκίνησε τη συγγραφή τους το 1934 και συλλογές αυτών δημοσιεύτηκαν αργότερα στα περιοδικά Cahiers d’ Art (Τετράδια τέχνης) και La Caceta de Arte.
Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η Γκερνίκα (ή Γκερνίκα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), η απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπανίας Γκερνίκα. Αυτός ο μεγάλος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, την βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Η διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα αποτυπώθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών από τη διασημότερη ερωμένη του Πικάσσο, την Dora Maar, μια διακεκριμένη καλλιτέχνιδα. Η Γκερνίκα έμεινε κρεμασμένη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην οριστική του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.
Ο Πικάσο ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος ως ζωγράφος και ως σχεδιαστής, ακόμη και για τα δεδομένα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του κόσμου. Εργάστηκε εξίσου με ελαιογραφίες, υδατογραφίες, παστέλ, κάρβουνο, μολύβι και μελάνι. Απέδωσε σύνθετες σκηνές ως απλές γεωμετρικές μορφές στα έργα του Κυβισμού, αλλά δημιούργησε επίσης και μεγαλοπρεπή ρεαλιστικά πορτραίτα. Τα σκίτσα του με μελάνι και μολύβι φίλων του από την εποχή του Κυβισμού και κατόπιν, εκτιμούνται για την υποτιμημένη οικειότητα τους, και είναι παραδείγματα των δεξιοτήτων του. Ο Πικάσσο κινήθηκε με ευκολία στις τέχνες παρά την περιορισμένη ακαδημαϊκή του κατάρτιση (παρακολούθησε μόνο ένα έτος στη βασιλική ακαδημία της Μαδρίτης). Τα ταλέντα του αυξήθηκαν από μια αυστηρή αίσθηση καθήκοντος στην εργασία του, που κράτησε μέχρι τα τελευταία έτη της μακρόχρονης ζωής του.
Το 1966 φιλοξενήθηκε στο Γκραν Παλέ και στο Πτί Παλέ στο Παρίσι μεγάλη έκθεση του 85χρονου τότε Πικάσο, με περισσότερα από 1.000 έργα. Τα ρεπορτάζ της εποχής εκτιμούσαν ότι επρόκειτο για τη «μεγαλύτερη αναδρομική εκδήλωση που έχει ποτέ οργανωθεί για ζώντα καλλιτέχνη». Οι επισκέπτες σχημάτισαν τεράστιες ουρές για να περιπλανηθούν στο σύμπαν από πίνακες, γλυπτά, κεραμικά, σχέδια και γκραβούρες του μεγάλου καλλιτέχνη. Έκθεση που συμπύκνωνε μία πλούσια ζωή: 60 χρόνια δουλειάς, 7 επαναστάσεις, 7 γυναίκες, μισό χιλιόμετρο ζωγραφικής, δεκάδες γλυπτά κ.ο.κ. Ιδιαίτερα παραγωγικός, «ζωγραφίζει όπως αναπνέει» υποστήριζαν, κρατούσε διαρκώς ένα χαρτί κι ένα μολύβι στο χέρι, δημιουργώντας σχέδια, το καθένα από τα οποία στοιχίζει πλέον μία περιουσία. Ανάμεσα στα έργα που εκτέθηκαν στο Παρίσι (ως τις 12 Φεβρουαρίου του 1966) και παρουσίασαν την πορεία του Πικάσο στις εικαστικές τέχνες, περιλαμβάνονταν και ορισμένα που αποτέλεσαν σταθμό στην καριέρα του, όπως Οι δεσποινίδες της Αβινιόν (1907), που έφερε επανάσταση στη σύγχρονη ζωγραφική και θεωρήθηκε προμήνυμα του κυβισμού: «Άλλοτε ένας πίνακας ήταν ένα σύνολο από προσθέσεις. Εγώ θέλησα να δώσω ένα σύνολο από αφαιρέσεις«, είπε ο Πικάσο. Ακόμη: Οι μουσικοί με τις μάσκες (1921), Ο ακροβάτης (1930), Κοπέλα μπροστά σε καθρέφτη (1932) κ.α. Η Γκερνίκα δεν βρισκόταν ανάμεσά τους, γιατί είχε ήδη εκτεθεί στο Παρίσι, στο Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών το 1955. Τα γενέθλια του ζωγράφου γιορτάστηκαν σε όλη τη Δύση με αφιερώματα και εκδηλώσεις. Ο ίδιος παρέμενε ανήσυχος και δημιουργικός, σκεπτόμενος διαρκώς το μέλλον[21].
Πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 1973 και τάφηκε δίπλα στην σύζυγό του, Ζακλίν Ροκ, στον κήπο του κάστρου Βωβενάργκ, που του ανήκε, στο χωριό Βωβενάργκ της Γαλλίας.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/kkolaitis/2018/12/17/%cf%80%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%ac%cf%83%ce%bf/
Γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 14 Νοεμβρίου του 1840. Ο πατέρας του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, που διακινούσε προμήθειες πλοίων. Το 1845, η οικογένειά του μετακόμισε στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι στις όχθες του Σηκουάνα. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Εζέν Μπουντέν, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του Μονέ και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου. Τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετική Ακαδημία (Académie Suisse) και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το Μουσείο του Λούβρου. Παράλληλα, γνώρισε τον Καμίλ Πισαρό και τον Γκυστάβ Κουρμπέ. Την περίοδο 1860-1862, επιστρατεύτηκε και ταξίδευσε στην Αλγερία. Λόγω προβλήματος της υγείας του, απολύθηκε από το στρατό περίπου το 1862, ενώ σημαντικό ρόλο σε αυτό φαίνεται πως διαδραμάτισε και η θεία του, η οποία μάλιστα υποχρέωσε τον Μονέ να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ο ίδιος ο Μονέ, απέφυγε να την εγγραφή, ωστόσο παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαιρ (Charles Gleyre), όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ. Πέρα από τη φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, μοιράζονταν κοινές ιδέες για τη ζωγραφική, οι οποίες αργότερα θα μετουσιώνονταν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.
Το 1870 νυμφεύτηκε την Καμίλ Ντονσιέ, με την οποία συζούσε και είχαν ήδη ένα γιο, τον Ζαν. Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου βρήκε καταφύγιο στο Λονδίνο, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στη Γαλλία και το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος). Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά (Louis Leroy) στη χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.
Το 1879 πέθανε η σύζυγός του, αφήνοντάς του δυo παιδιά. Τον Απρίλιο του 1883 μετακόμισε στο Ζιβερνύ (Giverny), ένα χωριό στον ποταμό Επτ, μόλις 65 χλμ μακριά από τη πρωτεύουσα. Εκεί έζησε με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, με την οποία παντρεύτηκαν το 1891. Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλων βασισμένων σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για την δημιουργία μιας σειράς τοπίων.
Το 1908 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του δεδομένου ότι έπασχε από καταρράκτη. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα, το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/kkolaitis/2018/12/17/%ce%ba%ce%bb%cf%89%ce%bd%cf%84-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%ad/
Ο όρος πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική ή πρώιμη ζωγραφική των Κάτω Χωρών αναφέρεται στο σύνολο των έργων καλλιτεχνών που δραστηριοποιήθηκαν κατά τον 15ο και 16ο αιώνα στην περιοχή της Φλάνδρας, δηλαδή στις σημερινές περιοχές του βορείου Βελγίου και της Νότιας Ολλανδίας και, ιδιαίτερα, στις ακμάζουσες πόλεις της περιοχής Μπρυζ, Γάνδη, Τουρναί, Αμβέρσα και Βρυξέλλες. Το ύφος τους ακολουθεί την τεχνοτροπία του Διεθνούς γοτθικού στυλ. Ξεκινά από τους Ρομπέρ Καμπέν και Γιαν βαν Άικ στις αρχές της δεκαετίας του 1420. Εκτείνεται τουλάχιστον ως τον θάνατο του Γκέραρντ Ντάβιντ το 1523,[1] αν και πολλοί λόγιοι επεκτείνουν τη διάρκειά της ως την Ολλανδική Επανάσταση το 1566 ή 1568. Η πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική συμπίπτει με την πρώιμη και ύστερη Αναγέννηση στην Ιταλία, αλλά θεωρείται ανεξάρτητη καλλιτεχνική κουλτούρα, διαφορετική από τον αναγεννησιακό ανθρωπισμό που χαρακτήριζε τις ιταλικές εξελίξεις. Καθώς αυτοί οι ζωγράφοι αντιπροσωπεύουν το αποκορύφωμα της βορειοευρωπαϊκής μεσαιωνικής καλλιτεχνικής κληρονομιάς και ενσωματώνουν τα ιδεώδη της Αναγέννησης, μερικές φορές κατηγοριοποιούνται σαν να ανήκουν τόσο στην αναγεννησιακή περίοδο όσο και στην ύστερη εποχή του μπαρόκ.
Στους κορυφαίους πρώιμους Φλαμανδούς ζωγράφους – που είναι γνωστοί και ως Φλαμανδοί «Πριμιτίφ» (Vlaamse Primitieven) – συγκαταλέγονται οι Ρομπέρ Καμπέν, οι αδελφοί βαν Άικ, ο Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν, ο Πέτρους Κρίστους, ο Χανς Μέμλινγκ, ο Χούγκο φαν ντερ Χους και ο Ιερώνυμος Μπος. Σημείωσαν σημαντική πρόοδο τόσο στη φυσική αναπαράσταση όσο και στον ιλλουζιονισμό και τα έργα τους συνήθως έχουν πολύπλοκη εικονογραφία. Τα θέματά τους είναι κυρίως θρησκευτικές σκηνές ή μικρά πορτρέτα, με την αφηγηματική ζωγραφική ή τις μυθολογικές αναπαραστάσεις να είναι σχετικά σπάνιες. Τα τοπία που απεικονίζονται είναι πλούσια και πολύ προσεγμένα, αλλά αποτελούν κατά κύριο λόγο το υπόβαθρο της όλης εικόνας, μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα. Οι πίνακες συνήθως κατασκευάζονται με ελαιοχρώματα πάνω σε πάνελ, είτε αυτοτελείς είτε σε πιο σύνθετες μορφές, όπως δίπτυχα, τρίπτυχα και πολύπτυχα. Η περίοδος αυτή είναι, επίσης, αξιοσημείωτη για τη γλυπτική της, την ανάπτυξη της τέχνης των ταπήτων (ταπισερί), των εικονογραφημένων χειρογράφων, της υαλογραφίας και των χαρακτικών ρετάμπλ.
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/kkolaitis/2018/12/20/%cf%86%ce%bb%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b6%cf%89%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b9%ce%ba%ce%ae/
Το πρώτο μας animation στο Μουσικό Γυμνάσιο Τρίπολης έγινε αυθόρμητα σε ένα κενό και το διασκεδάσαμε πολύ! Μια πρώτη μας απόπειρα στον πίνακα της τάξης, όπου παιδιά της Α Γυμνασίου ζωγράφισαν μαζί ενώ φωτογραφίζαμε καρέ-καρέ την πορεία των σχεδίων. Το animation μας είναι μικρό αλλά μας πήρε μια ολόκληρη σχολική ώρα! Στο δεύτερο μέρος του ίδιου βίντεο θα δείτε στα γρήγορα όλη τη διαδικασία της δημιουργίας:
Μια δεύτερη απόπειρα με το Γ1 του Μουσικού Γυμνασίου Τρίπολης: ένα δοκιμαστικό stop-motion animation με μια «χορογραφία» που προκύπτει από φωτογραφίες. Μια δοκιμή στο μάθημα των Εικαστικών για το πώς αναλύουμε και συνθέτουμε την κίνηση!
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/gioula/2012/05/18/2-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ac-animation/
Ένα πολύ ωραίο άρθρο για μια άγνωστη πλευρά του Ντα Βίντσι!
(πηγή: lifo)
Τον φώναζαν «ο χοντρός». Όταν ήταν 17 χρονών δούλευε ως βοηθός στο εργαστήριο του Φλωρεντίνου ζωγράφου Verrocchio. Ο πατέρας του Verrocchio ήταν ζαχαροπλάστης κι έστελνε γλυκά στο εργαστήριο. Ο μικρός Ντα Βίντσι καταβρόχθιζε τόσο γρήγορα τα γλυκά στα πακέτα που ο ζωγράφος τον τιμώρησε, αναγκάζοντάς τον να ζωγραφίσει έναν άγγελο στη γωνία ενός μέτριου πίνακα ο οποίος απεικονίζει τη βάφτιση του Χριστού. Ο πίνακας βρίσκεται στο Ουφίτσι επειδή πρόκειται για το πρώτο έργο του ντα Βίντσι.
(από το Roundtable)
Ο Φωβισμός είναι γαλλικό κίνημα ζωγραφικής των αρχών του 20ού αιώνα (περίπου 1898-1908). Επίσημα για πρώτη φορά εκτέθηκαν οι πίνακες των Φωβ το 1905, στο ετήσιο Φθινοπωρινό Σαλόνι στο Παρίσι. Εκεί εξέθεσαν τα έργα τους οι: Matisse, Derain, Vlaminck, Dufy, Rouault, Braques, Marquet και Macke. Η έκθεση των έργων αυτών σόκαρε εξαιτίας της έκδηλης αδιαφορίας των καλλιτεχνών για τις φυσικές μορφές και εξαιτίας της χρήσης αυθαίρετων καθαρών και βίαιων χρωμάτων, συνήθως απευθείας από το σωληνάριο, κατά τρόπο επιθετικό και άμεσο, σε εκρηκτικές αντιθέσεις μεταξύ τους. Όπως οι Ιμπρεσιονιστές, έτσι και οι Φωβιστές ζωγράφιζαν τη φύση, τα έργα τους όμως χαρακτήριζε μια έντονη εκφραστική αντίδραση στα θέματά που επέλεγαν…
Το όνομα του κινήματος προήλθε από το χαρακτηρισμό “fauves” (άγρια θηρία) τον οποίο απέδωσε αργότερα στο Παρισινό σαλόνι του 1907 στους καλλιτέχνες ένας από τους επισκέπτες της έκθεσης, ο κριτικός τέχνης του περιοδικού Gil Blas, Louis Vauxcelles, όταν συνέκρινε ένα ανώδυνο γλυπτό – προτομή παιδιού ακαδημαϊκής τεχνοτροπίας – , τοποθετημένο στο δωμάτιο που ήταν εκτεθειμένα έργα των Ματίς, Ντεραίν, Βλαμένκ κ.λ.π., με τον “Ντονατέλο ανάμεσα στα άγρια θηρία (fauves)”. Με το ευφυολόγημα αυτό ο Vauxcelles έδωσε ένα ειρωνικό όνομα στο πρώτο πρωτοποριακό στυλ τέχνης του εικοστού αιώνα, προκαλώντας έτσι ένα από τα χαρακτηριστικά “σκάνδαλα” του μοντερνισμού.
Οι Φωβ επηρεάστηκαν από τον Γκωγκέν και τον Βαν Γκογκ καθώς επίσης και από τους Ναμπί (ήδη από τη δεκαετία του 1890 ο Βουαγιάρ ζωγράφιζε μικρούς πίνακες που ήταν εξίσου ριζοσπαστικοί στη χρήση του χρώματος με οποιοδήποτε έκθεμα του 1905)…
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/msiapka/2017/12/18/%cf%86%cf%89%ce%b2%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2018/09/blog-post.html
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2018/07/blog-post_21.html
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/msiapka/2017/12/02/3/
Πηγή – περισσότερα: http://theartproject3diastaseis.blogspot.com/2013/04/1_9174.html
Πηγή – περισσότερα: http://theartproject3diastaseis.blogspot.com/2013/04/blog-post_23.html
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2018/05/blog-post.html
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2018/05/1905.html
Εικαστικός-Εκπαιδευτικός: Τσιάμη Σοφία , 9ο Λύκειο Αθηνών
Πηγή – περισσότερα: http://theartprojectnotebook.blogspot.com/2012/05/blog-post_2842.html
ΔΕΝΤΡΑ
ΤΟΠΙΟ
ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΤΟΠΙΟ
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΙΦΕΛ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ: ΚΡΙΠΑΡΑΚΟΥ ΔΟΜΙΝΙΚΗ
Πηγή – περισσότερα: http://sholeio13.blogspot.com/2013/04/52.html
Πηγή – περισσότερα: http://artprojectstogymnasio.blogspot.com/2015/05/blog-post_6.html
http://linoit.com/users/olgakostiri/canvases/landscapes-JOHN%20CONSTABLE
Πολιτιστικό πρόγραμμα που δημιούργησαν οι μαθητές της Β΄ τάξης του ΓΕΛ Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων το σχ. έτος 2015-2016 με υπεύθυνη την καθηγήτρια Εικαστικών κ. Καρδάση Γεωργία, (πε08). Δείτε στο video.sch.gr
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2016/03/art-and-artists-ernst-gombrich.html
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2016/04/expressionism.html
Πηγή – περισσότερα: http://tehnikaiekpaideusi.blogspot.com/2016/04/impressionism.html
Πηγή – περισσότερα: http://artprojectstogymnasio.blogspot.com/2015/05/doodles.html
Το βίντεο κλιπ δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος ¨Καλλιτεχνική Παιδεία” από το τμήμα Α4 του 2 ΓΕΛ Ηγουμενίτσας το σχολικό έτος 2014-2015
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4056566051/2015/12/09/a4
Τεχνικές στην Εικαστική Αγωγή-Μονοτυπία…
yanniszogakis’s insight:
Μονοτυπία
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4056565353/2015/12/09/-
Περίληψη Τα αποθετήρια μαθησιακών…
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4056820969/2015/12/14/-
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 2 ΓΕΛ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ. Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΗΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ 14η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ CAMERA ZIZANIO Α΄ βραβ…
yanniszogakis’s insight:
Η ταινία του 2ου Γενικού Λυκείου Ηγουμενίτσας απο το σχολικό πρότζεκτ « Δημιουργία Ψηφιακών Εφέ», με συντονιστή τον , Καθηγητή Καλλιτεχνικών (ΠΕ08) Χαράλαμπο Κανδηλιώτη που διακρίθηκε στις 5 καλύτερες στην κατηγορία των οπτικών εφέ.
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4056815958/2015/12/14/-
Το βίντεο κλιπ δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος ¨Καλλιτεχνική Παιδεία” από το τμήμα Α2 του 2 ΓΕΛ Ηγουμενίτσας το σχολικό έτος 2014-2015
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4056565563/2015/12/09/2
To graffti στον εξωτερικό προαύλιο χώρο του 2ου Γυμνασίου – Λυκείου Λευκάδας. Μαίος – ιούνιος 2013 Υπεύθυνος εκπαιδευτικός: Γιάννης Ζαφειρόπουλος
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4046511263/2015/06/25/2o-youtube
yanniszogakis’s insight:
Πηγή – περισσότερα: https://blogs.sch.gr/eikastikoiipeirou/2015/05/11/%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B7-%CE%B2-%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CE%BF/
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4043328425/2015/05/11/08
Στα πλαίσια του συμποσίου για τα 70 χρόνια από τη γέννηση του εικαστικού Βασίλη Καζάκου πραγματοποιείται στο Σουφαρί Σαράι (Ιωάννινα) έκθεση έργων μαθητών που εμπνεύστηκαν από τα έργα του καλλιτέχνη. Οι φωτό είναι από την επίσκεψη μαθητών του Α1 και Β2 του σχολείου μας, που συμμετείχαν με έργα τους στην έκθεση. Συνοδοί καθηγητές οι Ζωγάκης […]
ο χώρος στην εικαστική δημιουργία των μαθητών:
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ: ΖΕΤΑ ΜΠΑΛΗ
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042516318/2015/04/30/1
ο χώρος στην εικαστική δημιουργία των μαθητών
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042516375/2015/04/30/-
Εργασίες μαθητών της Β’ τάξης του 4ου Λυκείου Αχαρνών, από το μάθημα του Ελευθέρου Σχεδίου. Εκπαιδευτικός: Λαγόπουλος Αθανάσιος ΠΕ8 & ΠΕ12.1
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042516428/2015/04/30/3-4
2ο Λύκειο Κιάτου Κορινθίας – Ελεύθερο Σχέδιο
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042516496/2015/04/30/2
ο χώρος στην εικαστική δημιουργία των μαθητών: 2ο Λύκειο Κιάτου ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ Β΄τάξη
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042515554/2015/04/30/2
1ο και 2ο ΛΥΚΕΙΟ
Ποιος θα το περίμενε πώς υπάρχουν σχολεία που οι τοίχοι τους είναι διακοσμημένοι με έργα τέχνης μαθητών;
Αν και ακούγεται αδύνατον, το 1ο-2ο Γενικό Λύκειο της πόλης μας έκανε την διαφορά!
Την ξενάγησή μας στο χώρο ανέλαβε ο κ. Ζυρπιάδης, καθηγητής καλλιτεχνικών του 2ου Λυκείου.
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042502945/2015/04/29/-
ο χώρος στην εικαστική δημιουργία των μαθητών:
Εργασίες μαθητών/τριών της Γ’ Λυκείου, καθηγητής Δημ. Ευθυμίου.
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042516281/2015/04/30/-
yanniszogakis’s insight:
Το νέο project για την Τέχνη στο Γυμνάσιο, υπο την επίβλεψη της Σχολικής Συμβούλου πε8, Όλγας Ζιρώ. Παρουσιάζονται έργα μαθητών που έγιναν στα μαθήματα Εικαστικών των καθηγητών πε08.
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042296572/2015/04/27/art-project
Πηγή – περισσότερα: http://www.scoop.it/t/arts-in-schools/p/4042225677/2015/04/26/project-2014-08