Μια εξερεύνηση απαντήσεων στα ερωτήματα και τις προκλήσεις των καιρών, επιχειρήθηκε με επιτυχία, στο σεμινάριο το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 4-5-2019, στο Θέατρο 104, στον Κεραμεικό, με τον συντονισμό και την εμπειρία του νομικού Γιώργου Μόσχου-πρώην Συνηγόρου του Πολίτη για τα δικαιώματα του Παιδιού και της εκπαιδευτικού Όλγας Ορφανίδου, στο πλαίσιο δράσεων του γραφείου Αθήνας του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες.
Οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν προσέγγισαν θέματα ρατσισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας στο σχολείο αναλύοντας πραγματικά γεγονότα που βίωσαν στα σχολεία μας με την παρακίνηση, την εποπτεία και τη θεωρητική συμπλήρωση των εννοιών από τους συντονιστές. Πάνω στα παραπάνω θέματα αξιοποιώντας τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος υλοποίησαν ασκήσεις προσομοίωσης επίλυσης συγκρούσεων και διεξαγωγής συνελεύσεων. 
Κατανόησαν ότι πρέπει να δουλέψουν πολύ περισσότερο τις σχέσεις, την κουλτούρα και τους φόβους των παιδιών και των εφήβων, να δουλέψουν τη μεριά που μας ενώνει. Τα μηνύματα που πρέπει να περνάει το σχολείο στον τρόπο που χτίζουμε τις σχέσεις είναι ότι δεν πρέπει να περιλαμβάνεται επιθετικότητα σε άλλον άνθρωπο. Πίσω από τις θεωρίες μας να υπάρχει και μια νομική θεώρηση των εννοιών. Να κοινοποιούμε και να μοιραζόμαστε τη γνώση του νόμου. Ο νόμος δεν αποδέχεται την οποιαδήποτε διάκριση σε άλλον άνθρωπο. Άρα είναι καλό να ξέρουμε τι είναι αξία και τι απαξία, τι είναι δηλαδή αυτό που θέτει τον άλλον σε δύσκολη θέση.
Το σχολείο είναι ο χώρος όπου τα παιδιά μαθαίνουν τι θα πει δημόσιο. Είναι σημαντικό να το μεταδώσουμε και να το καταλάβουν αυτό. Να καταλάβουν επίσης ότι το σχολείο είναι προστατευμένη κοινότητα, αλλά το διαδίκτυο δεν σε προστατεύει. Το σχολείο είναι ένα πλυντήριο ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Επιτρέπουμε την εκδήλωση απόψεων. Δεν επιτρέπουμε την προσβολή του άλλου. Οι εκπαιδευτικοί συμφώνησαν ότι πρέπει να επικοινωνούμε στο σχολείο ότι δεν συμφέρει η κουλτούρα της θυματοποίησης. Κάποια ζητήματα όπως το ζήτημα της ομοφοβίας, είναι θέματα για τα οποία πρέπει η εκπαιδευτική κοινότητα να ετοιμαστεί οριζόντια με τους συναδέλφους για να τα διαχειρίζεται.
Βεβαίως τονίστηκε πως το «δε γνωρίζω και φοβάμαι», έχει διαφορετική σημασία από το «δεν θέλω να μάθω και το αποκλείω» για ένα θέμα.
Το σεμινάριο απασχόλησε και η κουλτούρα των συναδέλφων και η ανάγκη η εκπαιδευτική κοινότητα να αποκτήσει εργαλεία. Η αξιοποίηση εξειδικευμένων φορέων μπορεί να βοηθήσει εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά.
Το μήνυμα που μεταδόθηκε είναι ότι το σχολείο έχει μια εσωτερική δυναμική που δυναμώνει αξίες και συνδέσμους μεταξύ τους, αν δοθεί προτεραιότητα στο Μαζί. Η αντιμετώπιση με την κατά μέτωπο σύγκρουση, δεν βγάζει πουθενά. Η επένδυση στο Μαζί με την αύξηση των ευκαιριών σε μια σχολική ομάδα για θετικές δράσεις, έχει σαν αποτέλεσμα να υποχωρούν οι αρνητικές.
Όλα αυτά απαιτούν και μια δουλειά με τον ίδιο μας τον εαυτό. 
