Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι διεξήχθη ένα τουρνουά Κρίκετ (ανδρών). Έγινε μόνο ένας αγώνας στον οποίον έλαβαν μέρος συνολικά 24 αθλητές από δύο χώρες. Είναι το μοναδικό τουρνουά κρίκετ που διεξήχθη σε Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι σήμερα.

Ο αγώνας μεταξύ των ομάδων που εκπροσωπούσαν τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία διεξήχθη στο ποδηλατοδρόμιο Βέινσεν στις 19 και 20 Αυγούστου 1900. Μετά από αμοιβαία συμφωνία των αρχηγών των δύο ομάδων αυξήθηκε ο αριθμός των παικτών τους σε 12 από 11 παίκτες, που ήταν το συνηθισμένο με βάση τους κανονισμούς.

Την πρώτη ημέρα οι Βρετανοί πήραν την πρωτοπορία με 117-78 πόντους. Την επομένη οι Βρετανοί ξεκίνησαν πρώτοι πετυχαίνοντας 145 πόντους φθάνοντας τους 262 συνολικά. Αυτό σήμαινε πως οι Γάλλοι έπρεπε να καλύψουν διαφορά 185 πόντων, κάτι που δεν πέτυχαν σκοράροντας μόλις 26. Έτσι η βρετανική ομάδα αναδείχθηκε ολυμπιονίκης με τελικό σκορ 262-104 σε 158 γύρους.

Η άρση βαρών είναι ένα από τα κλασικά ολυμπιακά αθλήματα, αφού διεξάγεται στις Ολυμπιάδες από το 1896 στην Αθήνα. Από το 2000 διεξάγονται και αγώνες γυναικών.

Στις πρώτες διοργανώσεις οι αθλητές δεν χωρίζονταν σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Το 1896 και το 1906 διεξήχθησαν δύο αγωνίσματα άρσης βαρών: με δύο χέρια και με ένα χέρι. Το 1904 στο Σεντ Λιούις έγινε το αγώνισμα των δύο χεριών και ένα άλλο αγώνισμα με αλτήρες σε δέκα γύρους με βαθμολογία, το οποίο δεν επαναλήφθηκε.

Από το 1920 καθιερώθηκαν οι κατηγορίες βάρους. Ως το 1936 οι αθλητές χωρίζονταν σε πέντε κατηγορίες. Μεταπολεμικά οι κατηγορίες αυξήθηκαν σταδιακά σε δέκα. Παρέμειναν δέκα από το 1980 ως το 1996. Από το 2000 μειώθηκαν σε οκτώ αλλά προστέθηκαν επτά κατηγορίες γυναικών.

Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 (Άμστερνταμ) μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 το πρόγραμμα περιελάμβανε τρεις κινήσεις (στυλ) άρσης βαρών και ο αθλητής μπορεί να κάνει μόνο τρεις προσπάθειες σε κάθε κίνηση σε όποιο βάρος επιλέξει. Οι κινήσεις είναι:

• Αρασέ (απόσπαση): άρση σε ένα χρόνο: από το έδαφος απευθείας πάνω από το κεφάλι.
• Επολέ-ζετέ (επωμισμός και εκτίναξη): άρση σε δύο χρόνους: από το έδαφος στους ώμους κι έπειτα πάνω από το κεφάλι, με τη βοήθεια της κίνησης των ποδιών.
• Ντεβελοπέ (επωμισμός και ανάταση): άρση σε δύο χρόνους: από το έδαφος στους ώμους και μετά πάνω από το κεφάλι, χωρίς την ώθηση της κίνησης των ποδιών.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 η κίνηση του “ντεβελοπέ” καταργήθηκε και πλέον οι αγωνιστικές κινήσεις είναι το αρασέ και το επολέ-ζετέ.

Στα παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα δίνονται ξεχωριστά μετάλλια τόσο για κάθε κίνηση όσο και για το άθροισμα βάρους και των δύο (παλιότερα τριών) κινήσεων. Δηλαδή, υπάρχουν τρεις διαφορετικές κατατάξεις σε κάθε κατηγορία: αρασέ, ζετέ, σύνολο.

Όμως, στις Ολυμπιάδες δίνονται μετάλλια μόνο για το σύνολο των δύο (ως το 1972 τριών) κινήσεων. Οι αθλητές αγωνίζονται πρώτα στην κίνηση «αρασέ» και στη συνέχεια στην κίνηση «επολέ-ζετέ». Το άθροισμα των βαρών δίνει τον τελικό νικητή σε κάθε κατηγορία βάρους.

Το τρίαθλο έγινε ολυμπιακό άθλημα το 2000 στο Σίδνεϊ, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Το τρίαθλο είναι συνδυασμός τριών αθλημάτων, κολύμβησης, ποδηλασίας και ανώμαλου δρόμου, τα οποία γίνονται διαδοχικά το ένα αμέσως μετά το άλλο. Η χρονομέτρηση είναι ενιαία και νικητής αναδεικνύεται όποιος τερματίσει πρώτος. Παρ’ ότι οι αθλητές χρονομετρούνται, εν τούτοις δεν αναγνωρίζεται επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς τα γεωφυσικά δεδομένα διαφέρουν από τόπο σε τόπο τέλεσης του αθλήματος.

Το ολυμπιακό τρίαθλο τόσο στο ανδρικό όσο και στο γυναικείο αγώνισμα περιλαμβάνει:

• Κολύμβηση: 1500 μ. στη θάλασσα.
• Ποδηλασία: 40 χλμ. σε δημόσιο δρόμο.
• Ανώμαλος δρόμος: 10 χλμ

Το μοντέρνο πένταθλο είναι ένα σύνθετο ολυμπιακό άθλημα, το οποίο επινόησε ο Γάλλος εμπνευστής των σύγχρονων Ολυμπιάδων βαρόνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν. Εντάχθηκε στις Ολυμπιάδες το 1912 στη Στοκχόλμη ως ατομικό αγώνισμα. Από το 1952 στο Ελσίνκι ως το 1992 στη Βαρκελώνη διεξαγόταν και ομαδικό αγώνισμα. Από το 2000 υπάρχει και αγώνισμα γυναικών.

Το μοντέρνο πένταθλο είναι συνδυασμός πέντε διαφορετικών αθλημάτων: σκοποβολής, ξιφασκίας, κολύμβησης, ιππασίας και ανώμαλου δρόμου, τα οποία διεξάγονται σε μία ημέρα. Οι αθλητές βαθμολογούνται σε κάθε ένα ξεχωριστά και νικητής αναδεικνύεται όποιος συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη βαθμολογία.

• Σκοποβολή
  • Αεροβόλο πιστόλι 4,5 mm: 20 βολές σε όρθια στάση από απόσταση 10 μ. σε χρόνο 40 δευτ. ανά βολή και βαθμολογία 1-10 για κάθε βολή.

• Ξιφασκία
  • Ξίφος μονομαχίας (επέ): αγώνας μιας επαφής διάρκειας ενός λεπτού, όλοι εναντίον όλων.

• Κολύμβηση
  • 200 μ. ελεύθερο σε πισίνα. Βαθμολογείται ο χρόνος, όχι η σειρά τερματισμού.

• Ιππασία
  • Υπερπήδηση 12-15 εμποδίων σε διαδρομή 350-450 μ. με άγνωστο άλογο.

• Ανώμαλος δρόμος:
  • 3 χλμ. σε ανώμαλο έδαφος με τους πρωτοπόρους να ξεκινούν μπροστά. Οι αθλητές ανάλογα με τη βαθμολογία τους στα τέσσερα πρώτα αγωνίσματα ξεκινούν με χρονική υστέρηση από τον πρωτοπόρο. Έτσι ο νικητής του ανώμαλου είναι ο τελικός νικητής του αγώνα.

Το γκολφ υπήρξε ολυμπιακό άθλημα μόνο σε δύο Ολυμπιάδες: το 1900 στο Παρίσι και το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Στη συνέχεια αφαιρέθηκε από το ολυμπιακό πρόγραμμα, ως επαγγελματικό άθλημα. Έκτοτε δεν εντάχθηκε ξανά, αν και διεξάγεται σε άλλες διοργανώσεις, όπως η Πανεπιστημιάδα, οι Μεσογειακοί Αγώνες και οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας.

Το 1900 διεξήχθησαν τόσο ανδρικό όσο και γυναικείο ατομικό αγώνισμα, ενώ το 1904 έγιναν μόνο αγώνες ανδρών, ατομικός και ομαδικός. Ο Άλμπερτ Λάμπερτ από τις ΗΠΑ ήταν ο μοναδικός αθλητής που συμμετείχε και στις δύο Ολυμπιάδες. Πήρε το ασημένιο στο ομαδικό αγώνισμα του 1904

Το τζούντο είναι από τα νεότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1964 στο Τόκιο. Το 1968 στο Μεξικό δεν ήταν στο πρόγραμμα. Μπήκε οριστικά το 1972στο Μόναχο. Από το 1992 στη Βαρκελώνη διεξάγονται και αγώνες γυναικών.

Στο τζούντο, όπως σε όλα τα αθλήματα σωματικής δύναμης, οι αθλητές αγωνίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Το 1964 υπήρχαν τρεις κατηγορίες Το 1972 έγιναν πέντε και από το 1980 έγιναν επτά κατηγορίες βάρους. Επίσης, ως το 1984 υπήρχε μια επιπλέον κατηγορία ανοιχτή για όλους τους αθλητές ανεξαρτήτως βάρους.

Επτά κατηγορίες βάρους υπάρχουν και στις γυναίκες.

Το χόκεϊ επί χόρτου είναι από τα παλιότερα Ολυμπιακά Αθλήματα, αφού εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1908. Από το 1980 διεξάγεται και τουρνουά γυναικών.

Στην Ελλάδα το χόκεϊ σε χόρτο δεν είναι τόσο διαδεδομένο,παρ’ολα αυτά γίνονται μεγάλες προσπάθειες για την ανάπτυξη του αθλήματος. Διεξάγεται ένα πρωτάθλημα ανδρών από το 1994 και γυναικών από το 2001.Η εθνική ομάδα έχει μία αξιοπρεπή διεθνή παρουσία στο ιστορικό της αλλά δεν κατατάσσεται στις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος.

Δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ούτε στην Ολυμπιάδα του 2004 , παρ’όλο που προσπάθησε και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου (δικαστικώς), που έγινε στην Αθήνα.

Η ξιφασκία ή οπλομαχία, όπως λέγεται μερικές φορές, αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα το 1896 στην Αθήνα. Γυναικεία αγωνίσματα μπήκαν στους αγώνες από το 1924 στο Παρίσι.

Αγώνες ξιφασκίας διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα.

Τα αγωνίσματα περιλαμβάνουν τρεις τύπους ξίφους:

• Ξίφος ασκήσεως (φλερέ)
• Ξίφος μονομαχίας (επέ)
• Σπάθη (σαμπρ)

Διεξάγονται ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα και στους τρεις τύπους, άλλα από αυτά στους άνδρες και άλλα στις γυναίκες. Στις πρώτες τρεις Ολυμπιάδες υπήρξαν και κάποιες άλλες κατηγορίες αγωνισμάτων που εγκαταλείφθηκαν.

Η πυγμαχία είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Από τότε διεξάγεται συνεχώς με εξαίρεση την Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης το 1912. Επίσης, αγώνες πυγμαχίας δεν διεξήχθησαν στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα.

Η πυγμαχία είναι το μοναδικό άθλημα, στο οποίο δεν διεξάγονται αγώνες γυναικών στις Ολυμπιάδες. Υπάρχει σκέψη να ενταχθούν το 2012 στο Λονδίνο.

Οι αθλητές της πυγμαχίας αγωνίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Οι κατηγορίες αυτές έχουν αλλάξει πολλές φορές στην πορεία των Ολυμπιάδων. Το 1904 ήταν επτά, το 1908 μειώθηκαν σε πέντε και από το 1920 έγιναν οκτώ. Ως το 1936 το βάρος των πυγμάχων υπολογιζόταν σε λίβρες (pounds). Από το 1948 υπολογίζεται σε χιλιόγραμμα.

Μεταπολεμικά προστέθηκαν κι άλλες κατηγορίες φθάνοντας τις δώδεκα το 1984. Από το 2004 μειώθηκαν σε έντεκα.

Η καλαθοσφαίριση εντάχθηκε στα ολυμπιακά αθλήματα της ανδρικής κατηγορίας κατά τους Αγώνες του Βερολίνου (1936) και από τότε βρίσκεται μόνιμα στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Νωρίτερα είχε παρουσιαστεί δύο φορές ως άθλημα επίδειξης, το 1904 και το 1924. Το γυναικείο τουρνουά προστέθηκε στους Αγώνες του Μόντρεαλ (1976). Διοργανώτρια αρχή είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) σε συνεργασία με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.