Οι περιπέτειές του πούλησαν περισσότερα από 200 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφράστηκαν σε 58 γλώσσες, μεταφέρθηκαν 4 φορές στον κινηματογράφο και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ετοιμάζει τη δική του υπερπαραγωγή. Ο Τεν Τεν συμπληρώνει σήμερα τα 80 του χρόνια. Ποιος ήταν, όμως, στην πραγματικότητα ο δημοφιλής ήρωας του Ερζέ;
O ελεύθερος ρεπόρτερ με το ατίθασο τσουλούφι, το πιστό του τεριέ Μιλού και τον μόνιμα απότομο και τραχύ φίλο του Κάπτεν Χάντοκ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά με το πενάκι του Βέλγου Ερζέ (κατά κόσμον Ζορζ Προσπέρ Ρεμί) στις 10 Ιανουαρίου του 1929. Το έντυπο που φιλοξένησε την πρώτη περιπέτεια της παρέας, «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», ήταν η καθολική εφημερίδα «20ός αιώνας». Από τότε ο Τεν Τεν ταξίδεψε στην Αμερική των Ινδιάνων, την Αφρική των ιθαγενών, το Θιβέτ, δύο φορές έφθασε μέχρι τη Σελήνη, μπλέχτηκε με τις μούμιες των Φαραώ, πήγε στη χώρα του «μαύρου χρυσού». Στην πραγματικότητα, όμως, και μέχρι την τελευταία του περιπέτεια που δημοσιεύθηκε το 1983, ο πιο διάσημος ρεπόρτερ των κόμικς έζησε μια περίοδο ιδεολογικής φόρτισης, κοινωνικών στερεοτύπων, φυλετικών προκαταλήψεων. Μήπως τελικά η χαρωπή φιγούρα, για την οποία έχουν γραφτεί τα περισσότερα διδακτορικά για τον κόσμο των κόμικς, δεν ήταν τόσο αθώα; Μήπως ο πνευματικός του πατέρας δημιούργησε έναν ήρωα ρατσιστή, ακροδεξιό, φανατικό αντικομμου- νιστή; Για τους «τεντετολό- γους», πάντως, όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία: ο Ερζέ δεν ήταν παρά «ο μάγος του σκληρού ντεκουπάζ» και ο Τεν Τεν πρωταγωνιστής μιας σειράς συναρπαστικών αφηγήσεων, που στη δομή τους θυμίζουν τη μαεστρία του Χίτσκοκ.
Ορκισμένος αντικομμουνιστής;
Μόλις 12 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Τεν Τεν ταξιδεύει στη «χώρα των Σοβιέτ». Ο Ερζέ κατηγορήθηκε για αντικομμουνιστική προπαγάνδα και ο ίδιος δεν αρνήθηκε την ιδεολογική πινελιά στην ιστορία: «Πίστευα ότι βρισκόμουν από τη σωστή πλευρά», δήλωσε αργότερα.
Τον δικαίωσε ο ιστορικός Στεφάν Κουρτουά, ένας από τους συγγραφείς της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού»: «Η κριτική του ήταν ακριβής και τεκμηριωμένη».
Παλιομοδίτης ρατσιστής;
Το 1931 η περιπετειώδης ζωή του Τεν Τεν τον φέρνει στο Κονγκό, όπου κάποια στιγμή γίνεται αρχηγός μιας φυλής γιατί είναι «ένας καλός λευκός».
Έπειτα από 76 χρόνια η Ε
πιτροπή για τη Φυλετική Ισότητα στη Βρετανία ζητάει να αποσυρθεί από τις προθήκες των βιβλιοπωλείων το κόμικς, καθώς «περιέχει εικόνες και λόγια αισχρής ρατσιστικής προκατάληψης όπου οι ?άγριοι ιθαγενείς? μοιάζουν με μαϊμούδες και μιλούν σαν ηλίθιοι». Ασφαλώς και η περιπέτεια του Τεν Τεν είναι γεμάτη «παλιομοδίτικες ρατσιστικές μπούρδες», όπως λέει η επιτροπή. Αλλά, όπως σημειώνουν οι θαυμαστές τού ρεπόρτερ, δεν είναι τίποτε περισσότερο από «μπούρδες». Και το 2008, το ξέρουν ακόμη και τα μικρά παιδιά. Γιατί λοιπόν να στερηθούν μια συναρπαστική περιπέτεια;
Μήπως ήταν ομοφυλόφιλος;
Στις ιστορίες του δεν υπάρχει ο παραμικρός ερωτικός υπαινιγμός για κάποια γυναίκα, κάνει παρέα κυρίως με άνδρες, ιδιαίτερα με έναν σκληροτράχηλο ναυτικό, ενώ μοναδική φίλη του είναι η κακομαθημένη ντίβα της όπερας Μπιάνκα Κασταφιόρε. Έπειτα είναι το πλατινέ ξανθό μαλλί με το ατίθασο τσουλούφι, το εκκεντρικό παντελόνι, το μικροσκοπικό σκυλάκι που λατρεύει και δεν αποχωρίζεται ποτέ. «Μη μου πείτε ότι δεν είναι γκέι», γράφει στους «Τimes» ο Μάθιου Πάρις.
«Ρωτήστε και τον… σκύλο του». Σε αυτήν την εκτίμηση, εκτιμά ο κατά δήλωσή του ομοφυλόφιλος Βρετανός δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής των Συντηρητι- κών, συνηγορεί άλλωστε και το γεγονός ότι ο Τεν Τεν δεν μιλάει ποτέ για τους γονείς του – χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών νεαρών ομοφυλόφιλων, όπως θα έλεγαν οι ψυχολόγοι. «Ούτε κατά διάνοια», απαντάει ο Μάικλ Φαρ, συγγραφέας του βιβλίου «Τintin: Τhe Complete Companion».
Καθολικός ακροδεξιός;
Η πρώτη περιπέτεια του Τεν Τεν δημοσιεύθηκε το 1929 στην καθολική εφημερίδα «20ός αιώνας», η οποία κινούνταν στον χώρο της άκρας Δεξιάς. Ο αβάς μέντοράς του, Βάλεζ, είχε ζητήσει από τον τότε 22χρονο κομίστα να χρησιμοποιήσει τον ήρωά του για να κατηχηθούν οι μικροί αναγνώστες του με τις αξίες του καθολικισμού, πολλές από τις οποίες σήμερα θα χαρακτηρίζονταν τουλάχιστον ως υπερσυντηρητικές. Ψήγματα, όμως, αυτής της κατήχησης μπορεί να δει κανείς μόνο στις πρώτες περιπέτειές του. Από τον «Μπλε Λωτό» του 1936 και μετά, ο Τεν Τεν έγινε ένας κοσμοπολίτης δημοσιογράφος που περιέγραφε τοπία και πόλεις με την ακρίβεια του «Νational Geographic». Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Ερζέ κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των ναζί και μάλιστα συνελήφθη από αντιστασιακές ομάδες μετά την απελευθέρωση. Στην πραγματικότητα, όμως, είχε αρνηθεί στην Γκεστάπο να συνεργαστεί ως πληροφοριοδότης και στο Βελγικό Φασιστικό Κίνημα να εργαστεί ως επίσημος σκιτσογράφος.
.tanea.gr