Έχει ερμηνεία το βίαιο ξέσπασμα των νέων

Με στόχο να βοηθήσει τα παιδιά να αναγνωρίσουν τις αντιλήψεις τους για την επιθετικότητα και να βρουν άλλους τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων τους, το Κέντρο Πρόληψης Ν. Τρικάλων, «Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης» πραγματοποιεί βιωματικό σεμινάριο για την πρόληψη της βίας και της επιθετικότητας στο σχολείο.

Το πρόγραμμα – το οποίο αφορά στους δασκάλους και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση -θα εφαρμοστεί στη συνέχεια στα παιδιά και λέγεται «Το σπίτι των παιδιών». Είναι ένα πρωτότυπο πρόγραμμα πρόληψης, που δημιουργήθηκε από την επιστημονική ομάδα του Κέντρου Πρόληψης Θεσσαλονίκης «ΠΥΞΙΔΑ». «Η επιθετικότητα στο χώρο του σχολείου είναι μια πραγματικότητα που απασχολεί και τη χώρα μας. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, πολύ συχνά ακούγονται διαμαρτυρίες από γονείς, αλλά και δασκάλους, για την επιθετικότητα των παιδιών, κυρίως μέσα στο χώρο, αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον του σχολείου. Τα παραπάνω, ενισχύουν την αναγκαιότητα εφαρμογής προγραμμάτων πρόληψης της επιθετικότητας στο σχολείο» επισημαίνει η υπεύθυνη ψυχολόγος του Κέντρου κ. Άννα Καραμπίνα και προσθέτει πως «η πρόληψη της επιθετικότητας απαιτεί μια συνολική προσέγγιση που θα κινητοποιεί το σχολείο και την ευρύτερη κοινότητα. Τα σχολεία χρειάζεται να αναπτύξουν ένα πλαίσιο που θα ενθαρρύνει τη συμμετοχή των μαθητών στο σχεδιασμό και την εφαρμογή αντί-επιθετικών συμπεριφορών. Οι εκπαιδευτικοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε μια τέτοια προσπάθεια, καθώς αυτοί είναι που, σε μεγάλο βαθμό, μπορούν να διασφαλίσουν το κλίμα και την πολιτική του σχολείου».

Παρεμπόδιση της βίας

Γενική αρχή κάθε σχολείου θα πρέπει να είναι ότι κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να μην υφίσταται οποιαδήποτε μορφή βίας. Επομένως η πολιτική αντί-επιθετικής συμπεριφοράς στο σημερινό σχολείο θα πρέπει να συνδέεται με έννοιες όπως: δημοκρατία, δικαιώματα και υποχρεώσεις του καθενός, προαγωγή της συνεργασίας, πολυπολιτισμική εκπαίδευση, η μείωση των προκαταλήψεων, αναγνώριση της διαφορετικότητας και αποδοχή αυτής, παρεμπόδιση της βίας.

«Ας μην ξεχνάμε πως ως ενήλικες εμείς χρειάζεται να καταβάλουμε όλες εκείνες τις απαραίτητες προσπάθειες για να διασφαλίσουμε ένα ασφαλές σχολείο.

Είναι γνωστό ότι η παιδική, αλλά και η νεανική επιθετικότητα σχετίζεται άμεσα με την αυξανόμενη βία (σε όλα τα επίπεδα) στην ελληνική κοινωνία».

Κανείς δεν ακούει τα παιδιά

Αναφερόμενη στο βίαιο ξέσπασμα των νέων αυτές τις ημέρες η κ. Καραμπίνα υποστηρίζει πως «αντανακλά ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Κανείς δεν ακούει τους νέους και τα παιδιά. Βία είναι αυτή η αδιαφορία και η ματαίωση που νοιώθουν οι νέοι, βία βιώνουν στις οικογένειες, βία από τα Μ.Μ.Ε., βία βεβαίως θα υπάρχει ολοένα και περισσότερη στα σχολεία και θα πρέπει όλοι μας να κινηθούμε άμεσα πριν το πρόβλημα αυτό διογκωθεί στα σχολεία, αλλά και για να μην είμαστε υπαίτιοι στο να αναπαράγουμε εμείς νέες γενιές επιθετικών παιδιών».

Το Κέντρο Πρόληψης είναι αποφασισμένο να διευρύνει αυτές τις δράσεις, όχι μόνο με τα εκπαιδευτικά σεμινάρια αλλά και με ομιλίες ευαισθητοποίησης, με ενημερωτικά φυλλάδια (που σύντομα θα εκδοθούν), προσδοκώντας έτσι να συμβάλλει στην υιοθέτηση αντί -επιθετικής πολιτικής από όλα τα σχολεία του νομού μας.

Source:εφ “Τρικαλινά Νέα”

Ετικέτες: «Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης»

    Όσο πιο πολύ χρόνο αφιερώνει ένας πατέρας στα παιδιά του και όσες περισσότερες προσπάθειες καταβάλλει γι? αυτά, τόσο αυξάνει τις πιθανότητές τους να γίνουν πιο έξυπνα και επιτυχημένα, σύμφωνα με νέα έρευνα του ψυχολόγου Ντάνιελ Νετλ του βρετανικού πανεπιστημίου του Νιούκασλ. Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Evolution and Human Behavior» (Εξέλιξη και Ανθρώπινη Συμπεριφορά), σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία New Scientist, δείχνει επίσης ότι οι πιο μορφωμένοι μπαμπάδες έχουν ακόμα πιο θετική επίδραση στα παιδιά τους σε σχέση με τους λιγότερο μορφωμένους – όταν οι υπόλοιπες συνθήκες του περιβάλλοντος είναι ίδιες. «Το θέμα δεν είναι απλώς να υπάρχει ένας μπαμπάς τριγύρω, αλλά τι είδους μπαμπάς είναι αυτός», δήλωσε ο Νετλ, που ανέλυσε πορίσματα ερευνών για πάνω από 10.000 παιδιά στη Βρετανία και για χρονική περίοδο πάνω από μισό αιώνα.   Στην ηλικία των 11 ετών, παιδιά με πατέρες που ασχολούνταν πολλές ώρες μαζί τους, είχαν εμφανώς υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ), κατά μέσο όρο, σε σχέση με τα παιδιά που οι πατέρες ήσαν λίγο-πολύ απόντες. «Η διαφορά στο δείκτη νοημοσύνης δεν είναι αμελητέα, π.χ. μόνο μισή μονάδα, αλλά είναι λίγες μονάδες», τόνισε ο Νετλ. Τα αγόρια εμφανίζονται να επωφελούνται περισσότερο, σε σχέση με τα κορίτσια, από την πατρική παρουσία και στήριξη.   Πάντως η έρευνα διαπίστωσε ότι η πατρική συμβολή φαίνεται να εξαντλείται κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο. Έτσι, στην ηλικία των 42 ετών, τα παιδιά που είχαν «σούπερ-μπαμπάδες» (μορφωμένους, ενεργητικούς και άμεσα συμμετέχοντες στη διαπαιδαγώγηση) δεν εμφάνιζαν πια περισσότερη κοινωνική ανοδική κινητικότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά.
Πηγή: ΑΠΕ

Ετικέτες: Παιδιά, Πατέρας

Για όλους τα παιδιά είναι το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον, όχι μόνο της κοινωνίας της οποίας είμαστε μέλη, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παιδική ηλικία είναι η πιο σημαντική βαθμίδα για τη διαμόρφωση της ψυχοσωματικής ανάπτυξης του ανθρώπου και αποτελεί τη βάση που καθορίζει την προσαρμογή και την εξέλιξή του στην κοινωνία. Κάθε παιδί έχει τη δική του ιστορία, που περιλαμβάνει μια σειρά από οικογενειακά και κοινωνικά δεδομένα μέσα από τα οποία αναπτύσσεται για να αντιμετωπίσει τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του.

Η 11^η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, μας κρούει τον κώδωνα της επιβεβλημένης υποχρέωσης που έχουμε στα παιδιά να τους προσφέρουμε αγάπη, θαλπωρή, φροντίδα και προστασία, ένα χέρι που θα τα κρατάει σφιχτά και σταθερά και θα τα καθοδηγεί για να νιώθουν ασφαλή και να προχωρούν στο αύριο.

Όμως, ακόμη και σήμερα που Νόμοι και Συμβάσεις κατοχυρώνουν τα Δικαιώματα του Παιδιού, δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν είναι αυτονόητο για όλα τα παιδιά του πλανήτη. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης καθημερινά τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και μιας απελπιστικής αδιαφορίας προς αυτά. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις παραθέτουν στοιχεία, αδιάψευστους μάρτυρες της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν μικρά παιδιά σε όλα τα επίπεδα: στέρηση βασικών βιοτικών αναγκών, βία οικογενειακή και ενδοσχολική, εγκατάλειψη, καταπίεση, εξαναγκασμό σε βαριές εργασίες, είναι κάποιες μόνο από τις μορφές της εξαθλίωσης που υφίστανται οι παιδικές ψυχές. Όταν αδυνατεί ο κόσμος των ενηλίκων να προστατεύσει στην αγκαλιά του τα παιδιά όλης της υφηλίου, τότε χάνουμε την ανθρωπιά μας, χάνουμε την αξιοπρέπειά μας.

Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού οφείλουμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι να σκεφτούμε ότι δεν αρκεί μια μόνο ημέρα αφιερωμένη στο παιδί. Κάθε μέρα πρέπει το παιδί να κυριαρχεί στις σκέψεις μας, στις καρδιές μας, στη στάση ζωής μας και στη συμπεριφορά μας απέναντί του.

Ας στρέψουμε λοιπόν την προσοχή μας στα παιδιά που έχουν την ανάγκη όλων μας περισσότερο από όσο γνωρίζουμε, κι ας προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο, μικρό ή μεγάλο, δύναται ο καθένας μας, να συνεισφέρουμε με μια μικρή ίσως, αλλά βασική και θεμελιώδη ιδέα ή πράξη, ώστε να τα βλέπουμε να χαμογελούν. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι, που, κατ? ουσίαν μας χαρακτηρίζει, μας συγκινεί και μας αγγίζει εκτός από ανθρώπους και ως γονείς. 

Ετικέτες: Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Όταν κάποιος έχει καλή διάθεση και νιώθει ευτυχισμένος, οι φίλοι του, οι συγγενείς και οι γείτονές του επηρεάζονται θετικά, επειδή η ευτυχία έχει την τάση να εξαπλώνεται τόσο εύκολα όσο ο ιός της γρίπης, σύμφωνα με νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στο ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal». Είναι η πρώτη του είδους της που δείχνει την «κολλητικότητα» ενός συναισθήματος, αναδεικνύει τη σημασία της ευτυχίας για την κοινωνική συνοχή και επισημαίνει ότι η ευτυχία δεν είναι μόνο μια αυστηρά προσωπική υπόθεση, αλλά και ένα συλλογικό φαινόμενο, που διέπεται από αλυσιδωτές αλληλεπιδράσεις. Η έρευνα, που κάλυψε περίπου 5.000 διασυνδεμένους ανθρώπους για μια μεγάλη περίοδο 20 ετών, διαπίστωσε ότι η ευτυχία εξαπλώνεται μέσω των κοινωνικών δικτύων: όταν ένα άτομο γίνεται πιο ευτυχισμένο, η διάθεσή του, σαν βότσαλο που πέφτει σε μια λίμνη και προκαλεί αλλεπάλληλους κυματισμούς, απλώνεται σε όλο το δίκτυο των γνωστών του, αυξάνοντας την πιθανότητα και οι άλλοι άνθρωποι να γίνουν επίσης πιο ευτυχισμένοι. Η παρουσία ενός ευτυχισμένου ανθρώπου στον περίγυρό μας αυξάνει κατά 6% κατά μέσο όρο την πιθανότητα να νιώσουμε κι εμείς καλύτερα, ενώ αν κερδίσουμε 5.000 ευρώ στο λαχείο, η πιθανότητα να νιώσουμε πιο ευτυχισμένοι είναι μόνο 2%. Σύμφωνα με την έρευνα, ακόμα και άγνωστοι ευτυχισμένοι άνθρωποι, που ποτέ πριν δεν έχουμε συναντήσει, μπορούν να έχουν σημαντικότερη επίδραση στη διάθεσή μας σε σχέση με σημαντικές αυξήσεις στο εισόδημά μας. Από την άλλη, ευτυχώς, διαπιστώθηκε ότι η λύπη και η δυστυχία δεν είναι εξίσου «κολλητικές», καθώς επιδρούν μεν αλλά σε πολύ στενότερο κύκλο γνωστών και φίλων. Η έρευνα έγινε από τον Τζέημς Φάουλερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σαν Ντιέγκο και τον καθηγητή ιατρικής κοινωνιολογίας Νικόλα Χρηστάκη της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ στη Βοστώνη (που είναι επίσης καθηγητής στο τμήμα κοινωνιολογίας του Χάρβαρντ), σύμφωνα με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες Live Science και New Scientist.
Πηγή: ΑΠΕ

Ετικέτες: ΕΥΤΥΧΙΑ

Καλωσήρθατε στις πρόβες θανάτου που αποτελούν την τελευταία λέξη της «μόδας» στη Νότια Κορέα, μια χώρα που μετά το ευ-ζην αποφάσισε να στραφεί και στο «ευ-θνήσκειν».

Ορμώμενος από τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών, που φτάνουν τις 24,7 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα -δηλαδή το υψηλότερο ποσοστό στον ανεπτυγμένο κόσμο- αλλά και τα πολλά διαζύγια, ένας 40χρονος πρώην ασφαλιστής ίδρυσε την εταιρεία Korea Life Consulting, η οποία προσφέρει σκηνοθετημένες κηδείες με στόχο να πείσει τους Κορεάτες να δουν τη ζωή με άλλο μάτι.

Η εταιρεία Korea Life Consulting ιδρύθηκε το 2004 κι έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα πάνω από 50.000 σκηνοθετημένες κηδείες. Οι «πελάτες» της ζουν όλη τη διαδικασία της ταφής και όταν ανοίξει ξανά το φέρετρο οι περισσότεροι δείχνουν έτοιμοι να διορθώσουν τα λάθη τους και να ζήσουν με μεγαλύτερη ένταση κάθε στιγμή.

Μόλις ανοίξουν τα φέρετρα, ο Κο τους ρωτά τι ένιωσαν και οι περισσότεροι νιώθουν μεγάλη όρεξη για ζωή και τη διάθεση να διορθώσουν τα λάθη τους και να ζήσουν με μεγαλύτερη ένταση κάθε στιγμή.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8400&pubid=1370724

Ετικέτες: ΖΟΥΝ ΤΟΝ?. ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥΣ

Σαν συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης :

«Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο. Ας βγεί και από τη ζωή μας!» και από την ίδια πηγή :www.somatikitimoria.gr

για να ευαισθητοποιηθούν μικροί και μεγάλοι κατά της χρήσης της σωματικής τιμωρίας και κάθε μορφής βίας στα παιδιά σας παραθέτω τον ΔΕΚΑΛΟΓΟ…

O δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

• • 1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας.
    Η σωματική τιμωρία είναι μια μορφή βίας.
  • 2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).
  • 3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
  • 4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώνουν χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
  • 5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
  • 6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
  • 7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο και είναι πιθανό να ασκήσει βία σε άλλους αργότερα.
  • 8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
  • 9. O διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
  • 10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών!
• με την ευχή να συνεργαστούν όλοι οι φορείς και πολίτες για την πρόληψη και καταπολέμηση της χρήσης της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά.

Ετικέτες: ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ...

Τρίτη 6 Μαίου και ακούω ,στο τοπικό ραδιόφωνο (FM 100) , την ακόλουθη είδηση: Πατέρας κακοποιούσε (έδερνε…) τον 13άχρονο θετό γιό του.Η είδηση θα φθάσει οσονούπω και στα Αθηναικά κανάλια.

Update: Η είδηση δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο στις 7/5/2008.

Στο “μικροσκόπιο” της Εισαγγελίας Τρικάλων η υπόθεση κακοποίησης αγοριού στην Πύλη

7/5/2008 12:40

Στα χέρια του Εισαγγελέα Τρικάλων -ο οποίος εντός του πλαισίου της σχετικής δικογραφίας συγκεντρώνει κάθε αξιοποιήσιμο στοιχείο- είναι η υπόθεση της κακοποίησης 13χρονου αγοριού, γιου μιας 36χρονης από το Καζακστάν, από τον Έλληνα πατριό του.

Η είδηση έκανε τον “γύρο” του Νομού στις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας (Μεγάλη Τρίτη) και προκάλεσε ισχυρό σοκ στην κοινωνία της Πύλης.

Η μητέρα του ανήλικου είχε συλληφθεί από αστυνομικούς του τοπικού Α.Τ. διότι δεν προέβη στην αναζήτηση του τέκνου της, του οποίου είχε την επιμέλεια και προστασία, ούτε κατήγγειλε το γεγονός στις αρχές. Ο 13χρονος εγκατέλειψε, στις 18 Απριλίου 2008, το σπίτι του -έπειτα από επεισόδιο με τον πατριό του-και περιφέρονταν στην πόλη επί τέσσερις ημέρες, χωρίς στέγη και τροφή, ενώ έφθασε ακόμη και μέχρι την Τύρνα. Η 36χρονη -η οποία απέκτησε ένα ακόμη τέκνο με τον φερόμενο ως δράστη- καταδικάστηκε σε οκτάμηνη φυλάκιση για έκθεση του παιδιού της σε κίνδυνο.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ασκηθούν διώξεις κατά παντός υπευθύνου για κακοποίηση ανηλίκου. Όσο για τον 13χρονο, εξετάζονται δύο περιπτώσεις: Ή να μεταφερθεί σε ίδρυμα (σ.σ. προοπτική που συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες διότι όλα είναι “συμπληρωμένα”), ή να τον αναλάβει ανάδοχη οικογένεια.

Πηγή:εφ “Πρωινός Λόγος”

Την Πέμπτη 8 Μαίου έφτασε η είδηση στα Αθηναικά κανάλια. Στην πρωινή  εκπομπή του Κου Παπαδάκη

και σε ζωντανή σύνδεση με τον Δήμαρχο Πύλης ,με την παρουσία της Ψυχολόγου Κας Καπάτου, και την μητέρα του παιδιού σε τηλεφωνική σύνδεση , έγινε μια προσέγγιση του θέματος.

Με εξόργισε η στάση της μάνας που ίσως για δικούς της λόγους κάλυπτε το περιστατικό.Δεν είναι δουλειά μου να εμβαθύνω στο θέμα.Αυτό που θέλω είναι να διαβάσουν την παρακάτω επιστολή περισσότεροι άνθρωποι. Update τέλος.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό συν το ότι η 30η Απριλίου είναι Παγκόσμια Ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ,σας παραθέτω την επιστολή του “Δικτύου για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά”

πηγή : www.somatikitimoria.gr

30 Απριλίου 2008

Αγαπητά παιδιά, αγαπητοί γονείς και εκπαιδευτικοί,

Με αφορμή την 30η Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας, οι φορείς που συμμετέχουμε στο «Δίκτυο για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά», Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, σας καλούμε να πάρετε μέρος στην προσπάθειά μας να βγάλουμε το ξύλο και κάθε μορφής βία από τη ζωή μας, να μάθουμε να επικοινωνούμε και να συνεργαζόμαστε με μη βίαιους τρόπους σε όλους τους χώρους όπου συνυπάρχουμε.

Οι σύγχρονες παιδαγωγικές επιστήμες τονίζουν ότι το ξύλο όπως και η χρήση βίας γενικότερα, δεν κάνει καλό στα παιδιά. Βλάπτει την ψυχική τους ισορροπία, δεν τα συνετίζει πραγματικά, προσβάλλει την προσωπικότητά τους, τα μαθαίνει να χρησιμοποιούν και αυτά τη βία για να επιβληθούν και μπορεί ακόμη να οδηγήσει και σε σοβαρές μορφές κακοποίησής τους. Αυτοί είναι και οι λόγοι που έχει αναπτυχθεί μια παγκόσμια κίνηση για να εξαλειφθεί η βία από τη ζωή των παιδιών. Στην Ελλάδα πρόσφατος νόμος του 2006 για την αντιμετώπιση της βίας στην οικογένεια, ξεκαθαρίζει ότι η σωματική τιμωρία σε βάρος των παιδιών δεν επιτρέπεται. Η χρήση της σωματικής τιμωρίας δεν επιτρέπεται ούτε στο σχολείο και στα ιδρύματα.

Ο νόμος όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται να αλλάξουν οι συνήθειές μας. Να δοκιμάσουμε άλλους τρόπους. Με διάλογο, κατανόηση, υπομονή και πειθώ. Με ξεκάθαρους κανόνες και συνέπειες, όταν αυτοί δεν τηρούνται, που όμως δεν προσβάλλουν την προσωπικότητα του παιδιού. Και κυρίως, με το παράδειγμά μας, να πείσουμε τη νεότερη γενιά ότι η χρήση βίας δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες μας και να επιβαλλόμαστε.

Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να προσπαθήσουμε όλοι μας. Να κουβεντιάζουμε, να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε και προπάντων να εξηγούμε το πώς θα συνυπάρχουμε ειρηνικά.

Οι μεγαλύτεροι με το παράδειγμά μας και οι μικρότεροι με τους τρόπους μας, να επιδιώκουμε την τήρηση των κανόνων και την επίλυση των προβλημάτων μας χωρίς να προσφεύγουμε στη βία, που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για όλους.

Γιατί είναι δικαίωμα όλων των παιδιών αλλά και των μεγάλων να μπορούμε να μεγαλώνουμε και να ζούμε ειρηνικά, χωρίς βία.

Για πολλά χρόνια στη χώρα μας μάθαμε να λέμε ότι «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο». Σήμερα, μπορούμε να υιοθετήσουμε ένα νέο σύνθημα,

«Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο. Ας βγει και από τη ζωή μας!»

Ετικέτες: ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΜΜΑ!!!