Όντας εγγονή Μικρασιατών προσφύγων πως αλλιώς θα μπορούσα να προσεγγίσω το βιβλίο αυτό παρά μόνον με τα μάτια της ψυχής ; Θα προσπαθήσω όμως να είμαι αντικειμενική.
Ας αρχίσω από τον τίτλο : «Μικρασίας Έρως» απόλυτα πετυχημένος , μας δίνει το resume του βιβλίου που είναι η αξεπέραστη στο χρόνο ερωτική σχέση προς τη χαμένη Μικρασία , η « απόλυτη αγάπη της πατρίδας» της οποίας η έλξη προς τον πρόσφυγα συγγραφέα είναι τόσο μεγάλη που τον θέλει δικό της , να τον αγκαλιάσει με το αγεράκι της και να τον μεθύσει με τις μυρουδιές της. Αλλά και αυτός έχει κρυμμένο μες΄ την καρδιά του τον πόθο της επιστροφής .
Τι να πω για την φωτογραφία στο εξώφυλλο ; Κοιτώντας έξω από το παράθυρο ενός εγκταλελλειμένου σπιτιού οι εικόνες που βλέπεις είναι τόσο ζωντανές όσο και οι μνήμες !
Καλύτερη εισαγωγή από «Το σπίτι που γεννήθηκα » του Κωστή Παλαμά δεν θα μπορούσε να υπάρξει διότι :
Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα κι ἂς τὸ πατοῦν οἱ ξένοι,
στοιχειὸ εἶναι καὶ μὲ προσκαλεῖ· ψυχή, καὶ μὲ προσμένει.
Όσον αφορά τη γλώσσα του βιβλίου σας , υποκλίνομαι , τη χειρίζεστε άψογα χρησιμοποιείτε όμως το πολυτονικό σύστημα , αν και το βιβλίο εκδόθηκε το 2007!
Σας βγαίνει αυθόρμητα ; ( είστε & θεολόγος ) ή είναι φόρος τιμής στην γερόντισσα δασκάλα που σας έμαθε την Ελληνική γλώσσα ,κρυφά με κίνδυνο & τίμημα όπως λέτε; Τέλος μπορεί να δείχνει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας ; Ή όλα αυτά μαζί ; !
Μια πρωτοτυπία του βιβλίου σας – αρκετά εντυπωσιακή – είναι και τα δίστιχα που χρησιμοποιείτε αντί άλλου τίτλου σε κάθε κεφάλαιο. Πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε δίστιχα που να ταιριάζουν με το θέμα του κάθε κεφαλαίου;
Kύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου σας είναι η τεχνική με την οποία γράφτηκε αυτό. Υπάρχει συνεχής εναλλαγή ανάμεσα στο ΠΑΡΟΝ (η τωρινή γειτονιά του συγγραφέα ) & στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ ( η χαμένες πατρίδες ) ! Είναι η λεγόμενη :flashback – technique , ο συγγραφέας παίρνει αφορμή – π.χ. από μια κορνίζα , ένα λουλούδι , ένα παραθυρόφυλλο , παλιές φωτογραφίες , ένα κέντημα , έναν πεντακάθαρο τοίχο που μυρίζει ασβέστη , μια κουβέντα ενός πρόσφυγα …ο κατάλογος είναι μακρύς, & μας γυρίζει πίσω στην πατρίδα για να μας περιγράψει αυτήν & τις ιστορίες των ανθρώπων εκεί.
Το κάνει δε με τόση επιτυχία διότι επιστρατεύει όλη του την αγάπη και το σεβασμό στην ιστορία του & στην καταγωγή του ,που μόνον ένας Μικρασιάτης θα μπορούσε να το κάνει .Είναι φόρος τιμής προς τους γονείς του και κατ’ επέκταση προς όλους τους πρόσφυγες , δείχνοντας ότι οι μνήμες είναι & θα παραμείνουν ζωντανές , ούτε & η ελπίδα επιστροφής δεν θα σβήσει ποτέ γιατί έχουν το σπίτι τους ριζωμένο μεσ’ την καρδιά τους ! Γιατί πατρίδα κατά τον συγγραφέα είναι «το χώμα που πρωτοπατήσαμε
, οι πρώτες λέξεις που ακούσαμε , οι πρώτες μας ανάσες» .
Δεν θα επισέλθω σε περισσότερες λεπτομέρειες για να έχετε & λίγο suspense όταν θα το διαβάσετε !
Δεν είναι εγωιστικό αυτό που θα σας πω αλλά διαβάζοντάς το θα γνωρίσετε τον Μικρασιάτη πρόσφυγα & τι είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει : « Η ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ ,Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ , Η ΤΙΜΗ & Η ΥΠΟΛΗΨΗ » .
Ανέβηκε το Γολγοθά της ζωής του ,ταιριαστός απόλυτα με την καινούργια του γειτονιά , που κτίστηκε πάνω σε μια ανηφόρα , ένοιωσε την μοναξιά & την απομόνωση . Ξεριζώθηκε από τον τόπο του και βρέθηκε στην «ξενιτιά» ανάμεσα σε ανθρώπους που μιλούσαν την ίδια γλώσσα με αυτόν , ήταν όμως τόσο διαφορετικοί «Τουρκόσπορο» τον αποκαλούσαν γιατί φοβόντουσαν μην τους χαλάσει την βόλεψη & τους πάει τις δουλειές ! Δεν το βάλανε κάτω , δουλέψανε και ζήσανε .
« Ποιός ορίζει το ριζικό και δηλητηριάζει τη ζωή με προσφυγιά ;» αναρωτιέται ο συγγραφέας αν και είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζει πολύ καλά .
Τέλος είναι πάρα πολλά τα αποσπάσματα – χωρία , που με εντυπωσίασαν αλλά για λόγους οικονομίας χρόνου θα γράψω τις σελίδες & εσύ θα καταλάβεις ποια είναι : σελ. 15, 17, 20, 21, 33, 66, 72, 87, 90,101, 119, 150, 159, 163, 165,7169.
