Αυγ 07 2010

Άρθρα του/της ΑΡΓΥΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ

«Μικρασίας Έρως» του Δ. ΚαραβασίληΜε τη ματιά της Αργυρής Αναστασιάδου

Όντας  εγγονή Μικρασιατών προσφύγων πως αλλιώς  θα μπορούσα να προσεγγίσω το βιβλίο αυτό παρά  μόνον με τα μάτια της ψυχής ; Θα προσπαθήσω όμως να είμαι αντικειμενική.

Ας αρχίσω από τον τίτλο : «Μικρασίας  Έρως»  απόλυτα πετυχημένος , μας δίνει το  resume του βιβλίου που είναι η αξεπέραστη στο χρόνο ερωτική σχέση προς τη χαμένη Μικρασία , η « απόλυτη αγάπη της πατρίδας» της οποίας η έλξη προς τον πρόσφυγα συγγραφέα  είναι τόσο μεγάλη που τον θέλει δικό της , να τον αγκαλιάσει με το αγεράκι της και να τον μεθύσει με τις μυρουδιές της. Αλλά και αυτός έχει κρυμμένο μες΄ την καρδιά του τον πόθο της επιστροφής .

Τι να πω για την φωτογραφία στο εξώφυλλο ; Κοιτώντας έξω από το παράθυρο ενός εγκταλελλειμένου σπιτιού οι εικόνες που βλέπεις  είναι τόσο ζωντανές όσο και οι μνήμες !

Καλύτερη εισαγωγή  από «Το σπίτι που γεννήθηκα » του Κωστή Παλαμά  δεν θα μπορούσε να υπάρξει διότι :

Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα κι ἂς τὸ πατοῦν οἱ ξένοι,

στοιχειὸ εἶναι καὶ μὲ προσκαλεῖ· ψυχή, καὶ μὲ προσμένει.

Όσον αφορά τη γλώσσα του βιβλίου σας ,   υποκλίνομαι , τη χειρίζεστε άψογα χρησιμοποιείτε όμως το πολυτονικό σύστημα  , αν και το βιβλίο εκδόθηκε το 2007!

Σας βγαίνει αυθόρμητα ; ( είστε & θεολόγος ) ή είναι φόρος τιμής στην γερόντισσα δασκάλα που σας έμαθε την Ελληνική γλώσσα ,κρυφά με κίνδυνο & τίμημα όπως λέτε; Τέλος μπορεί να δείχνει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας ; Ή όλα αυτά μαζί ; !

Μια πρωτοτυπία του βιβλίου σας – αρκετά εντυπωσιακή – είναι και τα δίστιχα που χρησιμοποιείτε αντί άλλου τίτλου σε κάθε κεφάλαιο. Πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε δίστιχα που να ταιριάζουν με το θέμα του κάθε κεφαλαίου;

Kύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου σας είναι η τεχνική με την οποία  γράφτηκε αυτό. Υπάρχει συνεχής εναλλαγή ανάμεσα στο ΠΑΡΟΝ (η τωρινή γειτονιά του συγγραφέα ) & στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ ( η χαμένες πατρίδες ) ! Είναι η λεγόμενη :flashback – technique , ο συγγραφέας παίρνει αφορμή – π.χ. από μια κορνίζα , ένα λουλούδι , ένα παραθυρόφυλλο , παλιές φωτογραφίες , ένα κέντημα , έναν πεντακάθαρο τοίχο που μυρίζει ασβέστη , μια κουβέντα ενός πρόσφυγα  …ο κατάλογος είναι μακρύς, & μας γυρίζει πίσω στην πατρίδα  για να μας περιγράψει αυτήν & τις ιστορίες των ανθρώπων εκεί.

Το κάνει δε με τόση επιτυχία διότι επιστρατεύει όλη του την αγάπη και το σεβασμό στην ιστορία του & στην καταγωγή του ,που μόνον ένας Μικρασιάτης θα μπορούσε να το κάνει .Είναι φόρος τιμής προς τους γονείς του και κατ’ επέκταση προς όλους τους πρόσφυγες , δείχνοντας ότι οι μνήμες είναι & θα παραμείνουν ζωντανές , ούτε & η ελπίδα επιστροφής δεν θα σβήσει ποτέ γιατί έχουν το σπίτι τους ριζωμένο μεσ’ την καρδιά τους ! Γιατί πατρίδα κατά τον συγγραφέα είναι «το χώμα που πρωτοπατήσαμε

, οι πρώτες λέξεις που ακούσαμε , οι πρώτες μας ανάσες» .

Δεν θα επισέλθω σε περισσότερες λεπτομέρειες για να έχετε & λίγο suspense όταν θα το διαβάσετε !

Δεν είναι εγωιστικό αυτό που θα σας πω αλλά διαβάζοντάς το θα γνωρίσετε τον Μικρασιάτη πρόσφυγα & τι είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει : « Η ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ ,Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ , Η ΤΙΜΗ & Η ΥΠΟΛΗΨΗ » .

Ανέβηκε το Γολγοθά της ζωής του ,ταιριαστός απόλυτα με την καινούργια του γειτονιά , που κτίστηκε  πάνω σε μια ανηφόρα , ένοιωσε την μοναξιά & την απομόνωση . Ξεριζώθηκε από τον τόπο του και  βρέθηκε στην «ξενιτιά» ανάμεσα σε ανθρώπους που μιλούσαν την ίδια γλώσσα με αυτόν  , ήταν όμως τόσο διαφορετικοί  «Τουρκόσπορο» τον αποκαλούσαν γιατί φοβόντουσαν μην τους χαλάσει την βόλεψη & τους πάει τις δουλειές ! Δεν το βάλανε κάτω , δουλέψανε και ζήσανε .

« Ποιός ορίζει το ριζικό και δηλητηριάζει τη ζωή με προσφυγιά ;» αναρωτιέται ο συγγραφέας  αν και είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζει πολύ καλά .

Τέλος  είναι πάρα πολλά τα αποσπάσματα – χωρία , που με εντυπωσίασαν  αλλά για λόγους οικονομίας χρόνου θα γράψω τις σελίδες & εσύ θα καταλάβεις ποια είναι : σελ. 15, 17, 20, 21, 33, 66, 72, 87, 90,101, 119, 150, 159, 163, 165,7169.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια




Σχόλια (RSS)

Αφήστε μια απάντηση