ΠΑΡΙΣΙ Ποια είναι τα κλειδιά της ευτυχίας; Τα χρήματα, τα λούσα, τα υλικά αγαθά; Οχι, απαντά ο διάσημος γάλλος ψυχαναλυτής Φρανσουά Λελόρ – συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Το ταξίδι του Εκτορα». Τα τρία βασικά προαπαιτούμενα για την ευτυχία, κατά τη γνώμη του, είναι να νιώθεις χρήσιμος, να έχεις φίλους και να είσαι περίεργος για τη ζωή. Σε συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την ολοκλήρωση του τελευταίου του βιβλίου- του τέταρτου με ήρωα το alter ego του, τον νεαρό ψυχίατρο Εκτορ- ο 57χρονος Λελόρ είναι αφοπλιστικός: «Οταν ήμουν νέος έγραφα βιβλία για την αυτοπεποίθηση, τις διαταραχές της προσωπικότητας και τον εγκέφαλο- κλασική ψυχολογία. Το να γράψω ένα βιβλίο “αυτοβοήθειας” για την ευτυχία μού φαινόταν γελοίο» λέει.Ωριμάζοντας, άλλαξε: «Αρχισα να ασχολούμαι με την ευτυχία όσο μεγάλωνα- τόσο την προσωπική μου ευτυχίαόσο και αυτή των ασθενών μου. Μερικοί ασθενείς είναι πολύ προνομιούχοι, άλλοι πολύ φτωχοί- όλοι όμως δείχνουν να είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι και απογοητευμένοι από τη ζωή. Ετσι άρχισα να αναρωτιέμαι αν εγώ ο ίδιος είμαι ευτυχισμένος» λέει.Τα συμπεράσματα περιέχονται στο μπεστ σέλερ του, που μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 2,5 εκατ. αντίτυπα. «Το έγραψα σε έξι εβδομάδες, σαν παραμύθι. Με έκανε να σκεφτώ τη ζωή μου, τους ασθενείς μου, την ερευνητική μου δουλειά- να καταλάβω καλύτερα τι ήθελα» λέει.
Σήμερα ζει μόνιμα στην Ταϊλάνδη. Εχει παντρευτεί- πρώτη φορά στη ζωή του- μια νεαρή Βιετναμέζα και δηλώνει πολύ πιο ευτυχισμένος από ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια.
«Στις δυτικές χώρες ο υλικός πλούτος έχει τριπλασιαστεί, αλλά η χαρά της ζωής δεν αυξήθηκε. Σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, και ιδιαίτερα στην Ασία, όλοι ζουν με την ελπίδα πως αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Στη Δύση ζούμε με τον φόβο πως θα τα χάσουμε όλα:φαινομενικά έχουμε περισσότερη ελευθερία και επιλογές, αλλά αυτό αυξάνει τα άγχη μας» λέει ο Λελόρ.
Ο πλούτος όχι μόνο δεν φέρνει ευτυχία, αλλά συχνά αποδεικνύεται το μεγαλύτερο εμπόδιο: «Το να είσαι πλούσιος δεν σε εμποδίζει να είσαι ευτυχής, αλλά η σύνδεση μεταξύ των δύο είναι πολύ αδύναμη στις πλούσιες χώρες. Είναι δυσκολότερο να νιώσεις ικανοποίησηόταν κάποιος άλλος βγάζει περισσότερα εκατομμύρια από εσένα (…) Μόλις φτάσουμε σε ένα επίπεδο υλικής ευημερίας, συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με άλλα άτομα σε αυτό το επίπεδο και θέλουμε περισσότερα. Νέο σπίτι, νέο αμάξι- αλλά ύστερα από λίγους μήνες αρχίζουμε πάλι να ζηλεύουμε τους γύρω μας».
Επιπλέον το τι μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο διαφέρει έντονα από χώρα σε χώρα: στη Γαλλία, π.χ., οι άνθρωποι απολαμβάνουν περισσότερο το ποτό, το φαγητό, το σεξ ή μια καλή συζήτηση με φίλους, ενώ οι Βρετανοί είναι περισσότερο εθισμένοι στην κατανάλωση. Βέβαιον είναι πως κάποιοι άνθρωποι είναι καλύτερα «προγραμματισμένοι» από άλλους για την ευτυχία. Αφήστε που η ευτυχία είναι μεταδοτική: «Αν ήμασταν σκληροίθα έπρεπε να κάνουμε φίλους μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους» λέει.
Και ο γάμος; «Στατιστικά, ο γάμος μπορεί να σε κάνει πιο ευτυχισμένο, αλλά και πάλι μπορείς να ζεις μια συζυγική κόλαση. Καλύτερα να είσαι μόνος σουπαρά να βιώνεις μια καταστρεπτική σχέση» λέει. Οσο για τα παιδιά, συμβουλεύει τους γονείς να μην έχουν εξωπραγματικές απαιτήσεις: «Είναι πιο σημαντικό να μάθεις στα παιδιά πώς να προσαρμόζονται, πώς να δημιουργούν σχέσεις και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη ζωή τουςπαρά πώς θα γίνουν πρώτοι στην τάξη τους».
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.