Η Μονή Δουσίκου
Από τη συνοικία της Πόρτας Παναγιάς ο δρόμος ανηφορίζει στον Κόζιακα ανάμεσα στις καστανιές αποκαλύπτοντας πού και πού πανοραμικές εικόνες του κάμπου.Η μονή ακουμπά εδώ ψηλά στις δασωμένες πλαγιές από το 1530.Την ίδρυσε και αυτήν ο Αγιος Βησσαρίωνας και,σύμφωνα με τη διαθήκη του,την οποία τηρούν ευλαβικά οι μοναχοί,είναι άβατος για τις γυναίκες.Η πρόσβαση στο φρουριακού χαρακτήρα μοναστήρι γινόταν,όπως και στα γειτονικά Μετέωρα,με ξύλινη σκάλα ή με «βριζόνι»,τα οποία διατηρούνται ως αξιοθέατα.Το ωραιότατο καθολικό της μονής το έχτισε ο ανιψιός του Αγίου Βησσαρίωνα,ο Νεόφυτος Λαρίσης,το 1544.Οι αριστοτεχνικές αγιογραφίες έγιναν το 1557 από τον Τζιόρτζη,τον κατ΄ εξοχήν μετά τον Θεοφάνη εκπρόσωπο της περίφημης κρητικής σχολής.Το καθολικό αγκαλιάζουν τα κελιά των μοναχών,τα οποία κάποτε ήταν 366.
Λειτουργία στην Πόρτα Παναγιά
Η Παναγία των Μεγάλων Πυλών,της συνοικίας της Πύλης στην απέναντι όχθη του Πορταϊκού ποταμού,είναι ένα μνημείο αφού χτίστηκε το 1283 από τον Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Αγγελο Κομνηνό Δούκα,νόθο υιό του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Δούκα.Δεν κλείστηκε όμως ποτέ στον εαυτό της και συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά.Ηταν πάντα ο ενοριακός ναός της συνοικίας όπου υπό το βλέμμα των δύο εντυπωσιακών,ολόσωμων,ψηφιδωτών εικόνων του Χριστού και της Παναγίας- οι οποίες μάλιστα είναι τοποθετημένες στο μαρμάρινο τέμπλο ανάποδα από το ορθόδοξο τυπικό- οι ιερείς ζητούσαν ευλογία και στις λύπες και στις χαρές.Τις λύπες και τις χαρές που,καθώς είναι τα βασικά συστατικά της ζωής,ζωντανεύουν και την ίδια την εκκλησιά και κάνουν τη βυζαντινή λάμψη της ακόμη πιο εκθαμβωτική, όπως το φως που εισβάλλει από τα παράθυρα του τρούλου της.
Ιστορία γεφυριών
Το παλιό γεφύρι της Πόρτας (3) βρίσκεται λίγο μετά το χωριό Πύλη, στα δεξιά του δρόμου προς Ελάτη, και είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία που μπορεί να θαυμάσει ο επισκέπτης αυτής της περιοχής. Είναι το δεύτερο σε μέγεθος μονότοξο, λιθόκτιστο γεφύρι της Θεσσαλίας. Το έχτισε το 1514 ο Αγιος Βησσαρίων, ο οποίος καταγόταν από εδώ, έγινε μητροπολίτης Λαρίσης και ανακηρύχθηκε άγιος, πολιούχος των Τρικάλων, της Καλαμπάκας και της Πύλης. Αυτό το γεφύρι ήταν ως το 1936 το μοναδικό το οποίο συνέδεε τον κάμπο με τα χωριά του Ασπροπόταμου. Αυτή είναι μόνο η αρχή της ιστορίας των γεφυρών, η οποία παρουσιάζεται ανάγλυφα εδώ στην Πύλη. Αλλες τρεις γέφυρες διαφορετικών εποχών, η μια κοντά στην άλλη, περνούν πάνω από τονΠορταϊκό. Η γέφυρα Κονδύλη (4) άρχισε να χτίζεται το 1934 για να εξυπηρετήσει την αμαξιτή σύνδεση των Τρικάλων με τα ορεινά χωριά. Κατασκευάστηκε από μπετόν και για την εποχή της ήταν ό,τι πιο σύγχρονο. Η γέφυρα Γκίκα (1) αποπερατώθηκε το 1961. Εγινε από οπλισμένο σκυρόδεμα για να συνδέσει τα χωριά στα ριζά του Κόζιακα. Η κρεμαστή πεζογέφυρα (2) κατασκευάστηκε το 1981 και η ανάρτηση του καταστρώματος έγινε με ευθύγραμμα προτεταμένα καλώδια. Είναι η πρώτη που έγινε με αυτή την τεχνική. Εξυπηρετεί τους πεζούς οι οποίοι θέλουν να περάσουν από την Πύλη στη συνοικία της Πόρτας, όπου βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία της Πόρτας Παναγιάς.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.