Επιστολή του κατακλυζόμενου κ. Χρήστου Βλάχου
«Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια,
Μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας.
Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους.
Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος
Θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό?
Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού
Γιατί επιμένετε να τα αγοράσετε»?
Από την απάντηση του Ντουγάμι Σηάτλ – αρχηγού των Ινδιάνων στον Πρόεδρο των ΗΠΑ που ζητά να αγοράσει τη γη της φυλής του, το έτος 1855.
Πολλά χρόνια μετά, οι δικοί μας Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Δήμαρχοι και επιτροπές αγοροπωλησίας, κατάφεραν, τα πεντακάθαρα νερά του Αχελώου να τα μετατρέψουν σε βούρκο, τον Ασπροπόταμο να κάνουν Μαυροπόταμο και την ηρωική Μεσοχώρα προσπαθούν να την κάνουν «Βυθοχώρα».
Το ερώτημα του Ινδιάνου αρχηγού παραμένει επίκαιρο.
Σε ποιόν ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού?
Σε ποιόν ανήκουν τα ποτάμια, τα βουνά, τα δέντρα, τα λουλούδια?
Ποιος πρωθυπουργός, ποιός πρόεδρος, ποιος υπουργός, ποιος δήμαρχος, ποιός οικοπεδούχος και ιδιοκτήτης, και ποια «επιτροπή αγοροπωλησίας της Μεσοχώρας», έχει το δικαίωμα να εκτρέπει ποτάμια , να κόβει χιλιάδες αιωνόβια πλατάνια, να σβήνει ένα χωριό από το χάρτη, να κατακλύζει σπίτια, να ξεσπιτώνει και να ξεριζώνει ανθρώπους από τον τόπο που γεννήθηκαν και ζούνε?
Μεσοχώρα δεν είναι τα οικόπεδα μόνο και τα σπίτια που βρήκαμε από τους προγόνους μας και πρέπει να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Μεσοχώρα είναι και το ποτάμι. Μεσοχώρα είναι και τα δάση με τα χιλιάδες δέντρα.
Μεσοχώρα είναι και τα σοκάκια, τα ρέματα, οι βρύσες, ο αέρας ,οι μπράσκες, τα μπλούχια, τα αηδόνια, οι αναμνήσεις μας, οι πέστροφες και χιλιάδες άλλα φυτά και ζωντανά, είναι ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
Το περιβάλλον αυτό ανήκει σε όλους τους κατοίκους , σε όλο τον πλανήτη.
Όλοι αυτοί που τόσο εύκολα γκρεμίζουν ότι πιο όμορφο έχει μείνει στη φύση, δε μπορούν να φτιάξουν ούτε ένα φύλλο από ένα δέντρο. Ξεχνούν ότι ο Κτίστης που έφτιαξε όλα αυτά το όμορφα είναι Άλλος και όταν τα έφτιαχνε είχε το Σχέδιό του.
Και αν σήμερα ζήλεψαν τη δόξα του Φαραώ και έφτιαξαν ένα τεράστιο , άχρηστο και ξεπερασμένο φράγμα , να περιμένουν και τις δέκα πληγές που θάρθουν.
Και όσο για όλα αυτά που μας λένε , σας απαλλοτριώνουμε και σας πνίγουμε, αλήθεια γιατί? Για το «Δημόσιο Συμφέρον»; Δεν μας πείθουν. Ξεδιάντροπα θέλουν να τα πάρουν να τα πουλήσουνε αλλού, κάποιοι άλλοι που δεν έχουν ιερό και όσιο «να τα κονομήσουν».
ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ.
Γιατί στην πραγματικότητα δε μας ανήκει ΤΙΠΟΤΕ. Γιατί όταν στο αμπέλι του Κόρακα (για τους νεότερους η θέση που είναι σήμερα το νεκροταφείο ), δούμε τα ραδίκια ανάποδα και μετακομίσουμε οριστικά από αυτόν τον κόσμο, δεν θα πάρουμε μαζί μας ΤΙΠΟΤΕ.
Μόνο τα έργα μας θα μείνουν και η αμείλικτη Ιστορία που θα μας κρίνει.
Αν δεν θέλουμε να ακούμε το άφρισμα του Αχελώου που μεταφέρει στο διάβα του το αίμα των προγόνων μας , τότε θα ακούσουμε την κραυγή τους και θα δούμε το φάντασμά τους να πλανάται πάνω στο βούρκο μιας ψεύτικης λίμνης στο μέρος που κάποτε ήταν Μεσοχώρα και έγινε Βυθοχώρα.
Χρήστος Χαρ. Βλάχος
(Κατακλυζόμενος, μόνο από οργή)
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πηγή:Αχελώου Ρους
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.