The New York Times
Τα νέα μέσα επικοινωνίας, το ίντερνετ και η κινητή τηλεφωνία, τα οποία έχουν εισαχθεί για τα καλά στη ζωή των νεότερων, υποτίθεται ότι μας φέρνουν πιο κοντά, εξανεμίζοντας τις αποστάσεις. Είναι, όμως, όλα ρόδινα σε αυτό τον νεαρόκοσμο που επικοινωνεί με email και μηνύματα; Κάθε άλλο. Ενα πρόβλημα, το οποίο έγινε αντιληπτό από τους ειδικούς ήδη από τον πρώτο καιρό εμφάνισης του διαδικτύου, γίνεται όλο και πιο ορατό στις ημέρες μας. Πρόκειται για αυτό που ονομάζουν οι επαΐοντες «flaming» και αφορά την αποστολή ηλεκτρονικών επιστολών με περιεχόμενο προσβλητικό, προκλητικό ή τόσο «ωμό» που προκαλεί προβλήματα και σε πολλές περιπτώσεις ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Πρόκειται για την αποστολή email με τις σκέψεις ανθρώπων που κάθονται μόνοι τους, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, μπροστά στο πληκτρολόγιό τους και λένε πράγματα που δεν θα αποκάλυπταν ποτέ αν βρίσκονταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον παραλήπτη του κειμένου τους. Αυτό ακριβώς είναι το «φαινόμενο άρσης αναστολών». Στην ουσία είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο πολλοί από τους χρήστες του.
Ηδη, από το 2004, ο ψυχολόγος του πανεπιστημίου Ράϊντερ, Τζον Σούλερ, υποστήριζε ότι πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στη διαδικτυακή απώλεια των αναστολών. Η ανωνυμία που προσφέρει το ίντερνετ εφόσον χρησιμοποιούμε ψευδώνυμο, το γεγονός ότι παραμένουμε αόρατοι για πολλούς, το ότι ενισχύεται η έννοια και η αντίληψη του εαυτού μας επειδή βρισκόμαστε και δρούμε μόνοι. Σημαντικό ρόλο έχει η ανυπαρξία «αρχής» που θα μπορούσε να ελέγχει τη συμπεριφορά μας. Η καταστολή των αναστολών, σημειώνει ο δρ. Σούλερ, μπορεί να είναι καλοήθης (όταν ένα ιδιαίτερα ντροπαλό άτομο ανοίγεται στο διαδίκτυο) ή «τοξική». Στις ηλεκτρονικές επιστολές, τις αναρτήσεις στο ίντερνετ (posting) και τις αίθουσες συζήτησης είναι αδύνατο (εφόσον βέβαια δεν υπάρχει κάμερα και μικρόφωνο) να ακούσουμε τη φωνή ή να δούμε την έκφραση του προσώπου αυτού που θα διαβάσει τι λέμε. Είναι, κατά συνέπεια, πολύ εύκολο να παρερμηνεύσουμε την πρόθεση του αποστολέα του email, ενός μηνύματος κοκ. Αν, λοιπόν, γράφουμε οργισμένοι ή εκνευρισμένοι, καθώς δεν διαθέτουμε τις πολύτιμες κοινωνικές πληροφορίες, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε, να γράψουμε κάτι ιδιαίτερα σκληρό, η προσβλητικό, και αμέσως το στείλουμε, ενώ η ψύχραιμη επαναξιολόγηση της κατάστασης θα μας έκανε να το πετάξουμε στα σκουπίδια. Για αυτό όταν επικοινωνείτε μέσω τεχνολογίας, προσοχή!
Τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας
Η κοινωνική νευρολογία είναι ένας καινούργιος επιστημονικός τομέας που μπορεί να εξηγήσει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο δύο ανθρώπων που έρχονται σε επαφή. Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα κοινωνικά κυκλώματα του εγκεφάλου δεν μπορούν να λειτουργήσουν φυσιολογικά στον διαδικτυακό κόσμο. Στην κατά πρόσωπο επαφή ο εγκέφαλος αποκωδικοποιεί μία διαρκή πλημμυρίδα από συναισθηματικά μηνύματα και κοινωνικά σήματα τα οποία χρησιμοποιεί για να καθοδηγήσει την επόμενή μας κίνηση κατά τρόπο ώστε η σχέση με τον «απέναντι» να ευδοκιμήσει. Ολα αυτά συμβαίνουν, κατά κύριο λόγο, στα εγκεφαλικά κυκλώματα στο orbitofrontal φλοιό, όπου βρίσκεται και το κέντρο της συμπόνοιας.
Ομως ο φλοιός χρειάζεται κοινωνικές πληροφορίες – όπως είναι μία μεταβολή του τόνου της φωνής- για να αντιληφθεί με ποιο τρόπο θα επιλέξει και διοχετεύσει τις παρορμήσεις μας.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.