Ο διάσημος κομίστας Σκοτ Άνταμς βρήκε στο Διαδίκτυο τη θεραπεία στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε.
Μόλις αισθανθείτε κάποιον πόνο ή άλλο σύμπτωμα, προσπαθείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει κάνοντας αναζήτηση στο Google; Ο διάσημος κομίστας Σκοτ Άνταμς διηγείται πώς βρήκε τη θεραπεία για τη μυστηριώδη ασθένειά του στο Ίντερνετ.
Ίσως έχετε προσέξει ότι ο Ντίλμπερτ, ο ήρωας του κόμικς μου που ασφυκτιά στο γραφείο του και τον οποίο δημιούργησα το 1989, δεν έχει στόμα. Στην αρχή δεν το θεωρούσα σημαντικό, αλλά τώρα αναρωτιέμαι εάν ο τρόπος με τον οποίο τον σχεδίασα προέβλεπε το μέλλον μου. Λίγα χρόνια αφότου ξεκίνησα τη σειρά του Ντίλμπερτ, απέκτησα μια νευρολογική διαταραχή που προκαλούσε ανεξέλεγκτους σπασμούς στο χέρι με το οποίο σχεδίαζαμόνο σε αυτό. Κοιτούσα τα δάχτυλά μου και τους έλεγα να κάνουν μια κίνηση, αλλά εκείνα έκαναν κινήσεις τις οποίες δεν μπορούσα να ελέγξω. Οι γιατροί μου έκαναν τη διάγνωση γρήγορα, αλλά δεν μπορούσαν να μου προτείνουν άλλη λύση από το να παρατήσω τη δουλειά μου- και αυτό ούτε καν το σκεφτόμουν.
Στην αρχή σχεδίαζα με το αριστερό χέρι και εν τω μεταξύ εξασκούσα το δεξιό με το να πιάνω την πένα, να το ακουμπάω πάνω στο χαρτί και να το τραβάω ακριβώς προτού αρχίσουν οι σπασμοί. Το έκανα επί μήνες και σιγά σιγά διαρκούσε περισσότερο, μέχρις ότου μια ημέρα απέκτησα και πάλι πλήρη έλεγχο του χεριού μου.
ΤΑ NEA on line
http://www.mayoclinic.com/
http://www.sciencedaily.com/
http://ygeia.tanea.gr/
http://www.iatronet.gr/
http://www.webmd.com
Διαβάστε περισσότερα στις ιστοσελίδες:
Η φωνή. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα κούρασα πολύ το χέρι μου και το πρόβλημα επέστρεψε. Ως πρόχειρη λύση βρήκα ότι μπορώ με ειδικό στιλό να σχεδιάζω κατευθείαν σε μια ειδική οθόνη υπολογιστή και έτσι μπορούσα να αποφύγω τους σπασμούς. Σταμάτησαν και από το 2003 ο Ντίλμπερτ σχεδιάζεται στο κομπιούτερ. Την άνοιξη του 2005 έχασα τη φωνή μου. Άρχισε με τη συνήθη εποχική αλλεργία μου, η οποία εξελίχθηκε σε κάτι που νόμιζα ότι ήταν λαρυγγίτιδα- το μόνο που μπορούσα να βγάλω ήταν ένας βραχνός ψίθυρος. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι έχω. Άρχισα να απελπίζομαι. Βρισκόμουν παντού σαν φάντασμα χωρίς να μπορώ να επικοινωνήσω με κανέναν. Έπειτα από έξι μήνες, ξύπνησα μια μέρα και αναρωτήθηκα εάν το πρόβλημα με τη φωνή μου είχε κάποια σχέση με το πρόβλημα του χεριού. Έγραψα τις λέξεις «δυστονία φωνής» στο Google και αμέσως εμφανίστηκε το βίντεο ενός ανθρώπου ο οποίος μιλούσε με την ίδια κατεστραμμένη φωνή που είχα κι εγώ. Η έρευνα με οδήγησε σε μια σελίδα όπου η κατάστασή μου αποκαλείται σπασμωδική δυσφωνία- οι φωνητικές χορδές κλείνουν σφικτά και σε καθιστούν ανίκανο να μιλήσεις. Είπα στη σύζυγο και στον γιατρό μου ότι νόμιζα πως βρήκα τι είχα και με αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό. Βρήκα όμως έναν ειδικό που μου το επιβεβαίωσε. Δοκιμάσαμε ενέσεις μπότοξ στις φωνητικές χορδές, οι οποίες συνήθως με αυτό τον τρόπο χαλαρώνουν, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Η θεραπεία βρέθηκε μέσω του Ίντερνετ. Πριν από έναν χρόνο άρχισα να χρησιμοποιώ τα alerts του Google, που με ενημέρωναν για οτιδήποτε σχετικό. Έξι μήνες μετά μου ήρθε ένα link για μια ιατρική έκδοση, η οποία περιείχε αναφορές σχετικά με μια χειρουργική διαδικασία για την αντιμετώπιση της σπασμωδικής δυσφωνίας, στην Ιαπωνία. Μετέφερα την πληροφορία στον γιατρό μου, εκείνος με σύστησε σε έναν ειδικό στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ο οποίος μου πρότεινε μια άλλη χειρουργική επέμβαση.
Σωστή χρήση. Την έκανα και τώρα, τέσσερις μήνες μετά, η φωνή μου έχει επιστρέψει. Ποτέ δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς την αναζήτηση στο Google. Οι πληροφορίες που βρήκα εκεί σε συνδυασμό με τις συμβουλές του γιατρού μου αποδείχθηκαν αποτελεσματικές. Υπάρχουν βέβαια και πολλοί κομπογιαννίτες ή φαρμακευτικές εταιρείες που προσπαθούν να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Με τη σωστή χρήση, όμως, πιστεύω ότι το Google μπορεί να γίνει ο γιατρός του μέλλοντος.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.