Οι γερασμένες σχάρες των αθηναϊκών δρόμων, των υπόνομων και των στοών του μετρό ανεβαίνουν ψηλά. Η μελέτη του αρχιτέκτονα Αριστείδη Αντονά που απέσπασε το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού ιδεών του ΥΠΕΧΩΔΕ για τη «Φύτευση δωμάτων και στεγών» μετατρέπει φθαρμένα ?έπιπλα? της πόλης σε, πρώτης τάξεως, υλικά για την πράσινη στέψη της.
Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, βάσει της πρότασης, ενοποιούνται στο επίπεδο των δωμάτων τους ? συνθέτοντας βιοκλιματικά μπλοκ στην οροφή της πόλης. Για τη συνεχή στέγαση χρησιμοποιούνται ελαφρές πέργκολες (σχάρες οι οποίες έχουν συγκολληθεί) που επιτρέπουν στον αέρα να κυκλοφορεί και δημιουργούν φυσικό δροσισμό και σκίαση. Για τη φύτευση ιδανικά κρίνονται τα ελαφρά αναρριχώμενα φυτά ενώ αντλούνται χαρακτηριστικά της τεχνολογίας των θερμοκηπίων που αποδίδουν το περισσότερο δυνατόν πράσινο και απαιτούν ελάχιστο χώμα και νερό. «Ουσιαστικά η μελέτη εισηγείται τη δημιουργία μιας επίπεδης πλατφόρμας, ενός μεταλλικού καμβά στις ταράτσες της Αθήνας, ο οποίος θα διαμορφώσει ένα ακατοίκητο περιβάλλον σε ένα τοπίο με αξία», εξηγεί ο αρχιτέκτονας Αριστείδης Αντονάς.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό μπορούν να δημιουργηθούν και γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ των δωμάτων – όπου φυσικά η ρυμοτομία της περιοχής το επιτρέπει. Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση Αντονά «χτίζει» μια ενότητα ωφέλιμων χώρων για τη γειτονιά, δημιουργώντας νέους πόλους κοινωνικής ζωής στην Αθήνα. Την ίδια ώρα, σχετικές μελέτες διαπιστώνουν πως οι ταρατσόκηποι ανακουφίζουν το εσωτερικό του κτιρίου από υψηλές θερμοκρασίες, βελτιώνοντας την ενεργειακή συμπεριφορά του. Η εσωτερική θερμοκρασία στον τελευταίο όροφο είναι κατά 3,5 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερη σε σύγκριση με τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας ενώ υπολογίζεται ότι οι ανάγκες για κλιματισμό μπορούν να περιοριστούν κατά 30-35%.
Η ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος, ορατή από την Ακρόπολη, είναι ο χώρος που (υποθετικά) εφαρμόζεται η μελέτη συμπεριλαμβάνοντας τις ταράτσες δέκα πολυκατοικιών προκειμένου να «διευκολύνεται η εποπτεία της ενότητας των ταρατσών από πάνω». Το ίδιο μοτίβο θα ακολουθηθεί και στην πιλοτική εφαρμογή της, αν και μπορεί να απευθυνθεί σε μεγαλύτερα κομμάτια στο κέντρο της πόλης. Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίησή της ? εκτός από την αυτονόητη θέσπιση οικονομικών κινήτρων για τους ιδιοκτήτες – κρίνεται μια νομοθετική ρύθμιση που θα προωθεί την «αλλαγή στη χρήση και ενοποίηση των δωμάτων. Αυτή τη στιγμή, τα δώματα των πολυκατοικιών δεν ανήκουν, ακριβώς, σε κανέναν και δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν από κανέναν», παρατηρεί ο αρχιτέκτονας.
«Οι ταράτσες των Αθηνών», όπως τιτλοφορείται η μελέτη, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να αναπαράγουν με φαντασία τεχνικές της μεσογειακής αρχιτεκτονικής, που έχουν μετασχηματίσει την «πέμπτη όψη» αστικών κέντρων, όπως η Κωνσταντινούπολη. Για την ώρα, η θέαση της Αθήνας από ψηλά είναι, κατά κοινή ομολογία, απωθητική. Ο κ. Αντονάς συμφωνεί πως «η πόλη καλύπτεται από μια κτιστή κουβέρτα, που έχει, ωστόσο το ενδιαφέρον της. Αρκεί να αναγνωριστεί και να της δοθεί η δυνατότητα κάποιας διαρρύθμισης που θα περιλαμβάνει και φυτεύσεις».
Ελεύθερος Τύπος
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.