Ο Νικόλαος Νικολαΐδης ήταν έλληνας αρχιτέκτονας που γεννήθηκε στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βουλγαρία). Τελειώνοντας την Εμπορική Σχολή της Χάλκης φεύγει για το Μόναχο όπου και σπουδάζει στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου. Επιστρέφει στην Ελλάδα και μεταξύ 1919-1922 εργάζεται στο Υπουργείο Συγκοινωνιών. Από το 1922 δουλεύει ως ελεύθερος επαγγελματίας με έδρα την Αθήνα και μετά το 1935 συνεργάζεται και με διάφορους αρχιτέκτονες, όπως τον Ανδρέα Πλουμιστό, τον Φιλήμονα Τζοβάρη και τον Παύλο Μιχαλέα.
Ο Νικολαΐδης είναι από τους πρώτους μελετητές των πολυώροφων κτηρίων της μεσοπολεμικής Αθήνας, συμβάλλοντας αποφασιστικά στον τυπολογικό και μορφολογικό εκσυγχρονισμό της πολυκατοικίας και των κτηρίων γραφείων. Το έργο του κατατάσσεται σε δύο χρονικές ενότητες: στην πρώτη (δεκαετία 1920-1930), με κτήρια σχεδιασμένα στο πνεύμα μιας μεταβατικής αρχιτεκτονικής από τον φθίνοντα εκλεκτικισμό και το Jugendstil στην Art Deco και τον γερμανικής επιρροής μοντερνισμό, και στην δεύτερη (1930-1940), με κτήρια που διαθέτουν όλες εκείνες τις τυπολογικές καινοτομίες και τα χαρακτηριστικά μέσα έκφρασης του Μοντέρνου Κινήματος.
