Αρχοντούλα Αλεξανδροπούλου: Ίχνη…
INTERMEZZO
{απόσπασμα}
Με το πέρασμα του χρόνου, δεν είμαστε παρά ίχνη του πρότινου «είναι» μας, ολογράμματα στη μνήμη των ανθρώπων, όλοι κοινωνοί σε μια συλλογική μνήμη από παραστάσεις και πρόσωπα και σώματα, αναγνωρίσιμοι και υπαρκτοί χάρις σε αυτή και αενάως κυνηγώντες το άπιαστο είδωλο που ήμασταν ή θα μπορούσαμε να γίνουμε βάσει αυτής. «Ειδωλολατρεύοντες» ακόμη και μέσα στην ίδια την κατάνυξή μας, εκεί που το παρόν θα έπρεπε να μας συνεπαίρνει σε μυστηριακή συνάθροιση σωμάτων και ψυχών όντων και όχι απόντων….
δημοσιευμένο στις Μαΐου 29, 2012 | Categories: ΑΛΕΞΑΝΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ), ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΔΟΚΙΜΙΟ | 10 σχόλια στο pteroen
