Αρκετά συχνά, από τότε που έφτασα στην Ικαρία, συμπεριλαμβάνω στη βόλτα μου και το λιμενοβραχίονα του Ευδήλου και υπήρξαν ήδη 3-4 φορές που περπατούσα μόνος μου σε αυτό το κατασκευασμένο όριο μεταξύ γης και θάλασσας (και μάλιστα με δυνατό αέρα τις δύο από αυτές· σήμερα το πρωί είχαμε νηνεμία).
Κάποιος, που θα δει έναν άνθρωπο να περπατάει μόνος του εκεί, ίσως να σκεφτεί ότι μπορεί να κυριεύτηκε από νοσταλγία για τον τόπο του και προσπαθεί να νιώσει κοντύτερα σε αυτόν ή ότι θέλει να απομονωθεί, να συγκεντρωθεί και να σκεφτεί καλύτερα ό,τι τον απασχολεί.
Για εμένα όμως υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος που θα σας τον αποκαλύψω σήμερα. Περίμενα όμως την κατάλληλη ευκαιρία, δηλαδή την κατάλληλη φωτογραφία, και αυτή «ήρθε» προχθές το απόγευμα.
Ακριβώς έξω λοιπόν από το λιμάνι του Ευδήλου υπάρχει η βραχονησίδα Κόφινα (όπως έχουμε, ας πούμε, το Μονόπετρο στην Καβάλα, κάτω από το φάρο της Παναγίας) και βλέπουμε εικόνες σαν αυτή τη φωτογραφία όταν δύει ο ήλιος.
Δε γνωρίζω περισσότερα για το όνομα της βραχονησίδας, ξέρω μόνο ότι τονίζεται στην προπαραλήγουσα (και όχι στη λήγουσα, όπως νόμιζα αρχικά) και ότι το όνομα υπάρχει ακόμη στο νησί ως επώνυμο.
Έχουμε πολύ όμορφα μέρη γύρω μας, να το θυμόμαστε.
Πηγή – περισσότερα: https://aptlogs4evdilos.wordpress.com/2019/05/12/%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%b1%cf%87%ce%bf%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b4%ce%b1-%ce%ba%cf%8c%cf%86%ce%b9%ce%bd%ce%b1/
