Προγραμματισμός και ο.. Μιγιάγκι..
Μετά την ανάρτηση μου πρίν από αρκετούς μήνες ‘Wax on .. Wax off‘ τυχαία έπεσα πάνω στο εξής άρθρο: Mr. Miyagi Teaches Coding του κ.Bradbury.
Είναι ανάρτηση ιστολογίου μιας εταιρείας προγραμματιστών στις ΗΠΑ όπου με αφορμή την ταινία ένα στέλεχος της εταιρείας αναπτύσσει τις σκέψεις του για την ιδανική γι’αυτόν σχέση ανάμεσα σε έμπειρα στελέχη της εταιρείας και σε μαθητευόμενους .
Καταρχάς θέτει ένα ελεύθερο πλαίσιο. Ο κάθε έμπειρος προγραμματιστής θα επιλέξει αυτός αν και ποιόν θα πάρει σαν μαθητεύμενο. Κατόπιν θέτει τους βασικούς άξονες-χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει αυτή η σχέση:
Η ιδανική σχέση δασκάλου μαθητή και το σύστημα Μιγιάγκι.
0) Η εκμάθηση της τέχνης γίνεται στα πλαίσια ενός συμβολαίου ανάμεσα σε μαθητή και δάσκαλο.
We make sacred pact. I promise teach karate to you, you promise learn. I say, you do, no questions.
Κάνουμε ιερό συμβόλαιο. Εγώ υπόσχομαι να σου μάθω καράτε , εσύ υπόσχεσαι να μάθεις. Εγώ λεώ , εσύ κάνεις, όχι ερωτήσεις.
1) Η εξάσκηση δεν μοιάζει πάντα με εξάσκηση! Ή διαφορετικά ‘βάψε τον φράχτη!’
Αυτό στην εκμάθηση του προγραμματισμό θα μπορούσε να μεταφραστεί πχ στην υλοποίηση απλών φαινομενικά αλγορίθμων σε διάφορες παραλλαγές και γλώσσες προκειμένου ο μαθητής να εσωτερικεύσει τα βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης του.
2) Αίσθηση δέσμευσης.
Όταν λες ότι θα κάνεις κάτι το τελειώνεις και αρνήσε εργασίες που δεν μπορείς να αναλάβεις.
3) Ισορροπία.
Μάθε καλύτερη ισορροπία. Η ισορροπία έιναι το κλειδί. Καλή ισορροπία καλό καράτε. Όλα καλά. Κακή ισορροπία, καλύτερα να πας σπίτι. Κατάλαβες ; Μάθημα όχι μόνο για καράτε. Μάθημα για όλη τη ζωή. Όλη η ζωή έχει ισορροπία. Όλα θα είναι καλύτερα. Κατάλαβες.
4) Ποιότητα , όχι ποσότητα..
Ο Ντάνιελ μαθαίνει λίγες κινήσεις αλλά τις εσωτερικεύει μετά από αρκετή εξάσκηση και είναι άριστος σ’αυτές.
Αντίθετο οι αντίπαλοί του στο τέλος είναι ποιό ‘φλύαροι’ κατέχουν μεν πολλές κινήσεις χωρίς να είναι το ίδιο αποτελεσματικοί.
Αυτά βέβαια είναι τα άκρα του φάσματος. Σε ένα επάγγελμα χρειάζεται και ευελιξία και μέτρο στην ευελιξία. Προσπάθησε να μάθεις πολλά και θα μειώσεις την αποτελεσματικότητά σου , μάθε πολύ λίγα και θα μειώσεις την δυνατότητα σου να αντιμετωπίζεις νέα προβλήματα.
Στην περίπτωση του προγραμματισμούς ο συγγραφέας το μεταφέρει σαν συνειδητή προσπάθεια να ξεπερνάς μυωπικές συνήθειες , να μπορείς να βγάλεις τις παρωπίδες και να δείς το πρόβλημα και από άλλες οπτικές, πχ να το συζητήσεις με άλλους συναδέλφους σου στη δουλειά.
5) Ανάπνεε!
Ο Μιγιάγκι στις διάφορες αγγαρίες που δίνει στον Ντάνιελ του υπενθυμίζει ότι είναι σημαντικό να αναπνεεί.
Εδώ ο κ.Bradbury κάνει τον παραλληλισμό με τα μικρά διαλείμματα που είναι απαραίτητα όταν δουλεύεις εγώ όμως βλέπω στη συμβουλή αυτή του Μιγιάγκι και μια επίκληση στην αναγκαιότητα του ρυθμού . Ενός ρυθμού που δίνει αρμονία και μέτρο στις κινήσεις μας και ίσως μας βοηθάει να συγκεντρωθούμε καλύτερα.
Σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα.
Ο Μιγιάγκι τα πάει περίφημα με ένα μαθητή ..;σαν ιδιαίτερο και μάλιστα υπάρχει αρμονία ανάμεσα σ’αυτό που ψάχνει ή νομίζει ότι ψάχνει ο Ντάνιελ (για να αποφύγει τον εκφοβισμό από τους νταήδες του σχολείου του) και σ’αυτό που του ξέρει και του υπόσχεται ότι θα του μάθει ο Μιγιάγκι , πως δηλαδή να μπορεί να σηκώνει ανάστημα στους νταήδες.
Δυστυχώς στην εκπαιδευτική διαδικασία όμως και η αναλογία είναι στο ‘χείροτερο’ και η αρμονία αυτή δεν υπάρχει. Στο δημόσιο σχολείο υπάρχει και η πλευρά του καταναγκασμού. Υποχρεώνεται ο νεος από την κοινωνία και την οικογενειά του να παρακολουθεί κάποια μαθήματα κάθε μέρα άσχετα πόσο τα βαριέται. Το στοιχείο του καταναγκασμού δηλητηριάζει και υπονομεύμη την ιδεατή και εντυπωσιακή σχέση Μιγιάγκι-Ντάνιελ. Οπότε συνάδελφε …για τον μέσο μαθητή σου δεν είσαι ο Μιγιάγκι αλλά ο κακός της υπόθεσης.. :
The BAD guy! (SEINSEI)
Φιλοσοφικός επίλογος
Τώρα ως προς τα στοιχεία της διδασκαλίας αλλά Μιγιάγκι (έξω από το περιτύλιγμα μιας εύπεπτης ταινίας διασκέδασης) είναι σε συμφωνία και με την δική μου αντίληψη ή επιθυμία των γενικών αρχών που πρέπει να διέπουν την εκμάθηση μιας τέχνης. Είναι αρχές που έχουν σκοπό ίσως να δώσουν μορφή στην ασυντόνιστη και αποδιοργανωμένη ενέργεια και επιθυμίας ενός/μιας νέου(-ας) μέσω της συγκέντρωσης , της απλοποίησης , της υπευθυνότητας αλλά και του σεβασμού.
Αυτό που δεν θίγει ο Bradbury είναι ότι ο Μιγιάγκι αποπνέει σεβασμό για τους γύρω του και διάθεση συνύπαρξης κάτι αντίθετο στην επικρατούσα αμερικανική κουλτούρα που εκθειάζει το κέρδος , τον ανταγωνισμού μέχρι τελικής πτώσης, αντίθετα ο Sensei αποπνέει καλύτερα την τρέχουσα δυτικοευρωπαική κουλτούρα της κατίσχυσης , την κουλτούρα που έχει καταστήσει το μπουλινγκ θελκτική αξία στη νεολαία μας.
Ετικέτες:διδασκαλία, καράτε, μιγιάγκι, παιδαγωγική, φιλοσοφία, χιούμορ