ΓΡΑΦΕΙ: Η ΣΙΜΟΝΑ ΠΕΝΕΒΑ.
Φτώχεια! Πρόκειται για ένα κοινωνικό και παράλληλα διαχρονικό πρόβλημα, το οποίο ταλανίζει τις σύγχρονες κοινωνίες. Ωστόσο στον Ελλαδικό χώρο ιδιαίτερες διαστάσεις φαίνεται να έχει λάβει τα τελευταία χρόνια. Οι εικόνες ευδαιμονίας και ευημερίας ανήκουν στο παρελθόν, ενώ έχουν αντικατασταθεί από αυτές όπου η ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται στην πλήρη εξαθλίωσή της. Ρακένδυτοι ρακοσυλλέκτες, ζητιάνοι και πένητες κατακλύζουν τους δρόμους της Αθήνας, περιφέροντας το ταλαιπωρημένο σαρκίο τους.
Μείζονος σημασίας κρίνεται το φαινόμενο της συναισθηματικής κατάστασης του σύγχρονου Έλληνα, ο οποίος ύστερα από την ψυχολογική βία που του έχει ασκηθεί, είτε αγανακτεί, είτε αδρανεί έναντι των κοινωνικών εξελίξεων, εξαιτίας του φόβου που τον «καταδιώκει». Είναι θλιβερό κάθε πρωί που πηγαίνεις σχολείο να αντικρίζεις τους γύρω σου με τη συνήθη φοβισμένη, λυπημένη και γεμάτη απαισιοδοξία έκφραση στα πρόσωπά τους και μέσα σου αναρωτιέσαι, γιατί έχουν επέλθει όλα αυτά σε μία χώρα, με τόσο ένδοξο παρελθόν;
Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει η εθελοτυφλία και η ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να επιλύσει το πρόβλημα και των μέσων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης (ΜΜΕ) να το περιγράψουν και να το αναλύσουν αντικειμενικά. Αποσαφηνίζοντας, η εξουσία όχι μόνο αγνοεί τα φλέγοντα πολιτειακά προβλήματα, αλλά σφετεριζόμενη τα δικαιώματα του λαού αγωνίζεται να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των εκτελεστικών της οργάνων, χωρίς καμία ευθύνη απέναντι στο λειτούργημα της. Παράλληλα δεν κάνει ενέργεια για τη βελτίωση του βιωτικού επιπέδου με αποτέλεσμα ο λαός να καθίσταται υποχείριο της εκάστοτε ηγεσίας.
Ολοκληρώνοντας, διερωτάται κανείς: είναι δυνατή μια διέξοδος από αυτή την κατάσταση;
Πρόσφατα σχόλια