Τεχνικές πρακτικής αντιμετώπισης της παιδικής επιθετικότητας στην τάξη που στηρίζονται ιδιαίτερα στη συμπεριφοριστική προσέγγιση, χωρίς όμως να λείπουν στοιχεία απ’ τις άλλες θεωρίες:
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ
- Ορισμός: Η απομάκρυνση του μαθητή από ένα χώρο που ενισχύει την επιθετικότητά του.
- Στόχος: Συναισθηματική ηρεμία-άρση επιθετικότητας.
- Διαδικασία: Ο εκπαιδευτικός οδηγεί το μαθητή σε ένα χώρο με ελάχιστα ερεθίσματα για να ηρεμήσει. «Γιάννη, θα ήθελα να καθίσεις στο θρανίο σου χωρίς να κτυπάς τους άλλους. Αν αυτό είναι δύσκολο, τότε πήγαινε στο θρανίο της σκέψης».
Πλεονεκτήματα- Μειονεκτήματα: Χρησιμοποιείται ευρύτατα κίνδυνος κατάχρησης.
ΑΠΟΣΒΕΣΗ
- Ορισμός: Η απουσία ενίσχυσης της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς.
- Στόχος: Η μείωση της επιθετικότητας. Συνθήκες: Ατομικά, ομαδικά.
- Διαδικασία: Ο εκπαιδευτικός επιλέγει τη συμπεριφορά που θέλει να εξαλειφθεί. Κάθε φορά που ο μαθητής εκδηλώνει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά δεν αντιδρά. Για παράδειγμα ,δεν κοιτάζει προς τον μαθητή
Πλεονεκτήματα- Μειονεκτήματα: Δεν είναι τραυματική για το παιδί. Δεν είναι κατάλληλη για σωματική επιθετικότητα.
ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΙΜΩΡΙΑ
- Ορισμός: Μια δυσάρεστη συνέπεια που είναι προκαθορισμένη και ακολουθεί μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
- Στόχος: Η μείωση της επιθετικότητας.
- Διαδικασία: Ο εκπαιδευτικός επιλέγει τη συμπεριφορά που θέλει να εξαλείψει. Για παράδειγμα ο μαθητής χάνει κάτι που τον ευχαριστεί κάθε φορά που αντιδρά επιθετικά. Έτσι ο μαθητής γνωρίζει τη συνέπεια της αντίδρασής του εκ των προτέρων.
Πηγή: xenesglosses.eu
