Ταξίδι στο Νησί των Συναισθημάτων
Ο χώρος του νηπιαγωγείου αποτελεί έναν μικρόκοσμο της κοινωνίας, όπου τα παιδιά καλούνται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους για πρόσωπα ή / και καταστάσεις που βιώνουν καθημερινά. Για την προσέγγιση της αφηρημένης έννοιας των συναισθημάτων, πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ένα παραμύθι του Μάνου Χατζιδάκι. Αναλυτικότερα, το παραμύθι, εξελίσσεται σε ένα νησί στο οποίο συμβιώνουν όλα τα συναισθήματα, ώσπου μια μέρα αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν. Η αγάπη, λοιπόν, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, ζητά την βοήθεια των ποικίλων συναισθημάτων (πλούτος, αλαζονεία, λύπη, ευτυχία) για να μεταβεί κι εκείνη σε άλλο χώρο. Κανείς δεν την παίρνει μαζί του εκτός από έναν ηλικιωμένο κύριο, με τον οποίο δεν πρόλαβε καν να γνωριστεί. Αφιχθείσα σε άλλο τόπο μαθαίνει πως ο κύριος που τη βοήθησε ήταν ο χρόνος, γιατί μόνο αυτός έχει την ικανότητα να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η αγάπη στις ζωές των ανθρώπων.
Αντισταθμίζοντας και το ανεπαρκές ευρύτερο κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο των πασχόντων, νηπιακής έως εφηβικής ηλικίας, αλλά και ενηλίκων, έχουν υλοποιηθεί συγκεκριμένες εξατομικευμένες ή ομαδικές, διεπιστημονικές και μη, ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις, ενίοτε αυξημένης κοινωνικής εγκυρότητας. Στις προσεγγίσεις, συνδυάστηκαν δράσεις ψυχοεκπαίδευσης, συμβουλευτικής, προπονητικής, αθλητισμού, μουσικοθεραπείας, λογοθεραπείας και εργοθεραπείας, σε σχολικό, εξωσχολικό, κατ’ οίκον, ή κλινικό επίπεδο. Πλειοψηφικά, διαπιστώθηκε βελτίωση των σκοπούμενων ενδοατομικών ελλειμμάτων, των διαπροσωπικών και συμπεριφορικών δεξιοτήτων, όπως και της ψυχιατρικής συννοσηρότητας των συμμετεχόντων. Εντούτοις, διευθετώντας τους επιμέρους μεθοδολογικούς περιορισμούς των διεξαχθέντων παρεμβατικών προγραμμάτων και παράλληλα προσαρμόζοντάς τα, ανάλογα με την ηλικία και τη λειτουργικότητα των πασχόντων, διατυπώνονται σχετικές προτάσεις μελλοντικής έρευνας, στοχεύοντας στην ολιστική και ενταξιακή υποστήριξη των ατόμων.
