Παραδοσιακά παιχνίδια

Παιδί και παιχνίδι είναι δύο λέξεις που συνεπάγεται η μία την άλλη. Από τη στιγμή της γέννησης του το παιδί παίζει. Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στο ρόλο του παιγνιδιού. Το είχαν σαν μέσο αυτοαγωγής. Αυτοί πρώτοι κατάλαβαν την αξία των ομαδικών παιχνιδιών και πίστευαν ότι με αυτά πραγματοποιείται η τελειοποίηση του ανθρώπου. Γι’ αυτό τα εντάξανε στο πρόγραμμα αγωγής των παιδιών.Τα παιδιά μαθαίνουν  να σέβονται τους κανόνες-νόμους του παιγνιδιού και έτσι, όταν μεγαλώσουν, να σέβονται και να τηρούν τους νόμους της πατρίδας τους.

Πατήστε στην εικόνα για να δείτε πως παίζονται.

Τα λαχνίσματα ( λαγχάνω= λαμβάνω κάτι με κλήρο) ς είναι σύντομα παιδικά τραγούδια που συνηθίζονταν στην έναρξη των δεκάδων ομαδικών παιχνιδιών που παίζονταν στις αλάνες και τις γειτονιές.
Ο βασικός σκοπός τους ήταν να καθορισθεί με δίκαιο και παιγνιώδη τρόπο η σειρά με την οποία τα παιδιά θα μπουν σε ένα παιχνίδι ή η σύνθεση της κάθε ομάδας κ.α

Μετά το πρωταρχικό ερώτημα “Να τα βγάλουμε;”, κάποιο παιδί – συνήθως αυτό που έκανε την ερώτηση – κάνει τη “μάνα” και αφού όλα τα υπόλοιπα παιδιά (από δύο και πάνω) αποδέχονται τη πρόσκληση, κάνουν κύκλο και η μάνα αρχίζει το τραγούδι (λαγχάνισμα). Χαρακτηριστικό αυτών των τραγουδιών είναι ότι πολλές φορές ξεκινάνε με την αρχική λέξη μπουφ.

Βασικά χαρακτηριστικά των λαχνισμάτων:
-«Να τα βγάλουμε;». Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται πάντα πριν ξεκινήσει ένα λάχνισμα.
-Τα περισσότερα λαχνίσματα ξεκινάνε με τη μαγική λέξη μπουφ που προφανώς δε σημαίνει μπούφος…
-Όλα τα λαχνίσματα λέγονται συλλαβιστά και κάθε συλλαβή αντιστοιχεί και σε ένα παιδί.
-Ο κλήρος είναι η τελευταία συλλαβή του λαχνίσματος.

1) Α μπε-μπα-μπλομ.
Του κίθε-μπλομ.
Α μπε-μπα-μπλομ του κίθε μπλομ. Μπλιμ-μπλομ.
Σαν θα πας εκεί, στη Βόρειο Αμερική,
θα δεις τον Ερμή να παίζει μουσική.
Όλα τα κοιτώ, σαν παιδί κουτό,
την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό.
Α μπε-μπα-μπλομ.
Του κίθε-μπλομ.
Α μπε-μπα-μπλομ του κίθε μπλομ. Μπλιμ-μπλομ.

2) Ένα δύο τρία.
Πήγα στην κυρία.
Μου ‘δωσε ένα μήλο.
Μήλο δαγκωμένο.
Το ‘δωσα στην κόρη.
Έκανε ‘εν’ αγόρι.
Το ‘βγαλε Θανάση.
Σκούπα και φαράσι.

3)Άκατα, μάκατα,
σούκουτου μπε,
άμπε, φάμπε,
ντο μινέ,
άκατα, μάκατα,
σούκουτου μπε,
άμπε, φάμπε,
βγες.

4)Ντορεμι φασόλα
μου ‘φυγε η σόλα
πήγε στο Παρίσι
να παραθερίσει
κι όταν θα γυρίσει
πάλι θα κολλήσει
στο παλιό παπούτσι
που ‘χε ξεκολλήσει.

5) Ανέβηκα στη λεμονιά να κόψω ένα λεμόνι
κι η λεμονιά τσακίστηκε και μου κοψε το χέρι.
Δώς μου το μαντιλάκι σου το χρυσοκεντημένο
να δέσω το χεράκι μου που το’χω ματωμένο.

ΠΗΓΗ: www.elniplex.com/        users.sch.gr/vaxtsavanis       users.sch.gr/grfilip/games