Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ξεκίνησε την πορεία της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με στόχο τη δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης που θα προάγει την ειρήνη, τη συνεργασία και την οικονομική ανάπτυξη. Η ιστορία της ΕΕ μπορεί να χωριστεί σε διάφορα στάδια:
1. Η Δημιουργία της Κοινότητας του Άνθρακα και του Χάλυβα (ΚΑΧ) – 1951: Το 1951, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Κάτω Χώρες υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού, δημιουργώντας έτσι την Κοινότητα του Άνθρακα και του Χάλυβα (ΚΑΧ). Αυτή η κοινότητα ήταν η αρχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
2. Η Δημιουργία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας της Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ) – 1957: Το 1957, οι ίδιες χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού συνέρχονται ξανά για να ιδρύσουν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της Ατομικής Ενέργειας. Αυτές οι κοινότητες αποτελούν τις πρόδρομες οργανώσεις της ΕΕ.
3. Η Δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΚ) – 1967: Το 1967, οι τρεις προηγούμενες κοινότητες ενοποιούνται και αποκτούν το όνομα Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
4. Η Διεύρυνση και η Συνέχιση της Ενοποίησης – Δεκαετίες 1970-1990: Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ΕΚ διευρύνθηκε με την ένταξη νέων μελών, ενώ ταυτόχρονα ενισχύθηκαν οι πολιτικές και οι θεσμοί της.
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) – 1993: Το 1993, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΕΚ εξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνοντας έμφαση σε μια ευρύτερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής ολοκλήρωσης και της πολιτικής ασφάλειας.
6. Η Διαδικασία της Σύγκλησης – 2009: Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2009, έκανε άλλο ένα βήμα προς την ενίσχυση της ενοποίησης και τη βελτίωση της λειτουργίας της ΕΕ.
Συνολικά, η ιστορία της ΕΕ είναι μια ιστορία διαρκούς εξέλιξης και ενοποίησης, με την Ευρώπη να εργάζεται προς ένα κοινό μέλλον βασισμένο στην ειρήνη, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη.