Ακούγοντας παλιές κασέτες και βινύλια, έρχεσαι σε επαφή με μια πιο «vintage» αισθητική και αναβιώνεις την αυθεντικότητα εκείνων των εποχών.
Μέσα από αυτά, έρχονται στον νου αναμνήσεις πιο ελεύθερων και αυθόρμητων στιγμών σου, απαλλαγμένες από τον φόβο και τους περιορισμούς του σήμερα. Αναπολείς τον εαυτό σου τότε, που πηγαίνοντας σε «live» και συναυλίες, μπορούσες να συνωστιστείς χωρίς δισταγμούς. Να βρίσκεσαι αγκαλιά με αγαπημένους φίλους, τραγουδώντας και χορεύοντας ξέγνοιαστα.
Νοσταλγείς τη ζωντάνια αυτών των αγνών συναισθημάτων και προσμένεις τη σύντομη αναζωπύρωσή τους. Ονειρεύεσαι τον εμπλουτισμό τους με ακόμα πιο έντονες στιγμές οπτικοακουστικών και ψυχικών ερεθισμάτων, που θα κάνουν να φαίνεται μακρινή η τωρινή σου αδράνεια.
Φρόντισε, όμως, όταν πλανηθείς ξανά στο πνεύμα των συναυλιών, να είσαι παρών με την ψυχή σου παρά με την έγνοια του κινητού σου. Να επιδιώκεις να αποθηκεύσεις όσες περισσότερες εικόνες μέσα από τον κόσμο των ματιών σου και όχι της οθόνης σου. Γιατί πατώντας το «play» στο παρόν, χωρίς να σε ενδιαφέρει το «repeat» στο μέλλον, γίνεται η γεύση του τώρα περισσότερο αυθεντική και ουσιαστική.
