Με αφορμή το επετειακό αυτό φύλλο της εφημερίδας και τη δυνατότητα που δόθηκε σε όλα εμάς τα «παλαίμαχα» μέλη της να συμβάλουμε σ’ αυτό, ανεγέρθηκαν ταυτόχρονα αναμνήσεις, αισθήματα λησμονιάς και σκέψεις αναφορικά με το πόσα προσέφερε η εμπειρία αυτή. Δε θα μπορούσα, λοιπόν, να κάνω τίποτα λιγότερο απ’ το να γράψω στο άρθρο αυτό για την αξία της συμμετοχής σε μία σχολική ομάδα. Στο πλαίσιο αυτό, αρχικά, ένας μαθητής έχει την ευκαιρία, αφήνοντας για λίγο τον καθορισμένο φόρτο των μαθημάτων του, να δραστηριοποιηθεί σε τομείς που αναπτύσσουν και ενισχύουν τη δημιουργικότητα, την ευελιξία, τη συνεργατικότητα και τις κοινωνικές του σχέσεις. Έτσι, αποκτάται ή ενδυναμώνεται με υγιείς τρόπους η ταυτότητά του, ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι για έναν έφηβο, που σύντομα θα μεταβεί σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο απ’ αυτό του σχολείου και θα έχει την ανάγκη να πρεσβεύει μια προσωπικότητα, μία βάση που θα καταστήσει την ένταξη αυτή ομαλή και πάνω στην οποία θα πατήσει, για να «ανοίξει τα φτερά του». Πέραν των μακροπρόθεσμων οφελών, ο μαθητής έρχεται σε επαφή με νέους τομείς, πειραματίζεται, επεκτείνει τις γνώσεις του, μαθαίνει να συνεργάζεται και να λειτουργεί ως μέλος μίας ομάδας, συνεισφέροντας ταυτόχρονα το μοναδικό, προσωπικό του στοιχείο, αναπτύσσει φιλίες και «χτίζει» εμπειρίες, οι οποίες -σας διαβεβαιώ- ότι μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο.
